• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Ζωγράφος' | 8 Ιουλίου 2016, 17:47

    Μια ζωή τιμωρούμε τους υπαλλήλους του ΕΚΑΒ και το νοσηλευτικό προσωπικό. Διορίστηκα στο ΕΚΑΒ το 1991 ως πλήρωμα ασθενοφόρου και επιζητούσα την αναβάθμιση μέσα από σύννομες διαδικασίες και ποτέ δεν ήθελα να μοιάσω συναδέλφους που αναβαθμίζονταν τυπικά σε αλλότρια καθήκοντα, είτε γιατί είχαν κοινώς μέσο. Θέλοντας να αναβαθμιστώ ουσιαστικά με μετάταξη σε ανώτερη κατηγορία σε ηλικία 40 ετών ξεκίνησα να σπουδάζω και τελείωσα Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οργανισμών και μετά ένα χρόνο έκανα μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Μονάδων Υγείας όντας εργαζόμενος με τρία μικρά παιδιά και σύζυγο που εργάζεται. Και σήμερα μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας στο ΕΚΑΒ η πολιτεία αντί να με ανταμείψει με τιμωρεί. Στο ΕΚΑΒ και γενικότερα στην υγεία ποτέ δεν δεν θα υπάρχει το αναγκαίο σε αριθμό προσωπικό. Σίγουρα όμως υπάρχουν τρόποι αναβάθμισης με μετάταξη σε ανώτερη κατηγορία είτε με ποσόστωση, είτε μετά από ορισμένα χρόνια προϋπηρεσία, είτε με άλλους τρόπους που με διαφεύγουν τώρα. Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ κάνουν ένα από τα δυσκολότερα και χειρότερα επαγγέλματα όντας εργαζόμενοι σε κυκλικό ωράριο, στον δρόμο σε ακραίες καιρικές συνθήκες, έρχοντας πρώτοι με τον πάσχοντα, αυτοί που θα δώσουν τις πρώτες βοήθειες, μη γνωρίζοντας αν το περιστατικό τους έχει κάποια λοιμώδη ασθένεια, με έντονο στρες και ψυχολογική φθορά και αντί να τους ανταμοίβουμε και να τους αναβαθμίσουμε όσοι θέλουν και έχουν τα απαραίτητα προσόντα τους τιμωρούμε με στέρηση μετάταξης σε ανώτερη κατηγορία. Έστω και την τελευταία στιγμή μπορεί να διορθωθεί το νομοσχέδιο ειδικότερα σε αυτούς που κάνουν κοινωνικό λειτούργημα και μόνο τύποις είναι δημόσιοι υπάλληλοι.