• Σχόλιο του χρήστη 'Μάνος Ανδρουλακάκης' | 12 Νοεμβρίου 2009, 15:26

    Σχετικά με όσα έχουν γραφτεί για τις ειδικές ομάδες (π.χ. πολύτεκνοι, ανάπηροι κλπ.), πρέπει να έχετε υπόψη σας τα εξής: Σύμφωνα με το άρθρο 21 παρ.2 του Συντάγματος "Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος". Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι ο νομοθέτης έχει την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να θεσπίζει ειδικά μέτρα για να βοηθά αυτά τα άτομα. Εάν προβεί σε κατάργηση των διατάξεων που προστατεύουν αυτές τις ομάδες, θα πρέπει να παραθέσει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που να δικαιολογεί τη μεταβολή αυτή, διαφορετικά η κατάργηση θα είναι αντισυνταγματική και θα ακυρωθεί δικαστικά. Η ύπαρξη ξεχωριστών πινάκων κατάταξης για τις ειδικές ομάδες που χρήζουν προστασίας είναι ένα από τα ελάχιστα μέτρα που "ενισχύουν" τα άτομα αυτά και προωθούν την κοινωνική ισότητα. Γιατί θεωρείτε π.χ. ότι το παιδί μιας επταμελούς οικογένειας έχει τις ίδιες ευκαιρίες για μόρφωση με το μοναχοπαίδι μιας άλλης οικογένειας; Το παιδί που δεν μπορεί να πάει σε φροντιστήριο, να μάθει ξένες γλώσσες εκτός σχολείου ή να παρακολουθήσει μαθήματα σε ωδεία κλπ επειδή έχει άλλα 5 αδέλφια, θεωρείτε ότι είναι στην ίδια μοίρα με τα υπόλοιπα παιδιά; Άλλωστε οι θέσεις των τριτέκνων, πολυτέκνων, αναπήρων κλπ. καλύπτονται από τους υπόλοιπους υποψηφίους, εάν δεν υπάρχουν υποψήφιοι των ειδικών κατηγοριών που να πληρούν τις προϋποθέσεις. Άρα, εάν αυτές οι ομάδες αντιπροσωπεύουν ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού, τότε προφανώς οι θέσεις που περισσεύουν καλύπτονται από τον γενικό πίνακα κατάταξης και δεν τίθεται θέμα εύνοιας. Άλλωστε γνωρίζω πάρα πολλές περιπτώσεις όπου η βαθμολογία του τελευταίου επιτυχόντα των ειδικών κατηγοριών κατέληξε να είναι υψηλότερη από την αντίστοιχη της γενικής κατηγορίας. Άρα, το πλεονέκτημα μετατρέπεται πολλές φορές σε μειονέκτημα.