• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΝΑ' | 13 Ιουλίου 2016, 10:52

    Αναφέρομαι με σειρά μου στην υπό στοιχείο β παρ. 2 του άρθρου 4 υποχρέωση συμπλήρωσης του χρόνου παραμονής στην παραμεθόριο που σήμερα είναι 10 έτη. Οι υπάλληλοι αυτοί μένουν και πάλι εγκλωβισμένοι στις υπηρεσίες που διορίστηκαν, οι οποίες σε περιπτώσεις (αναφέρομαι στη δική μου) έχουν περισσότερο προσωπικό από ότι απαιτείται για τον όγκο εργασίας που έχει η υπηρεσία, με αποτέλεσμα να μένουν καθηλωμένοι στην υπηρεσία που διορίστηκαν και να παραμένουν αναξιοποίητοι. Η δυνατότητα να αποσπαστούν ή να μεταταγούν σε άλλη υπηρεσία του νομού, ως λύση είναι αντίθετη με την ερμηνεία του νόμου που προβλέπει την μοριοδότηση, δεδομένου ότι η μοριοδότηση λόγω εντοπιότητας συναρτάται με την υπηρεσία τοποθέτησης και όχι με την παραμεθόριο περιοχή. Σχετική είναι η υπ'αριθμ. 105/2009 γνωμοδότηση του ΝΣΚ. Επιπλέον, οι υπάλληλοι που ανέλαβαν την υποχρέωση να παραμείνουν στην παραμεθόριο, πριν από το 2010 αλλά λόγω καθυστέρησης του διορισμού, διορίστηκαν το 2011 ή το 2012 και αργότερα, είδαν τα δεδομένα να αλλάζουν δραματικά. Το σημαντικότερο οι μεγάλες μειώσεις στους μισθούς, οι αλλαγές στην αγορά εργασίας μιας και έγινε πολύ δύσκολη η ανεύρευση εργασίας στην παραμεθόριο από τους συζύγους. Το αποτέλεσμα είναι χωρισμένες οικογένειες, παιδιά στο δρόμο και γενικά καταστάσεις που οδηγούν τον υπάλληλο εκτός εργασίας. Προτείνεται για αυτό η μείωση του χρόνου παραμονής σε 5 έτη. Είναι χρονικό διάστημα κατά το οποίο η κάθε μεταβολή συνθηκών των όρων παραμονής στην παραμεθόριο μπορεί έστω με δυσκολία να γίνει διαχειρίσιμη, σε αντίθεση με το χρονικό διάστημα των 10 ετών. Οι συνθήκες ζωής σήμερα είναι εξαιρετικά ευμετάβλητες και δεν μπορεί κάποιος να δεσμεύεται να παραμείνει κάπου για 10 έτη, ακόμη και εάν το μέρος αυτό είναι το μέρος από το οποίο κατάγεται.