• Σχόλιο του χρήστη 'Αργυρoπούλου Άννα' | 29 Αυγούστου 2016, 19:10

    Σαν πρώτη ιδέα το άρθρο 20 του παρόντος νομοσχεδίου δείχνει καλό, αλλά δεν ξεκαθαρίζει αν σε αυτό μπορούν να ενταχθούν οι εργαζόμενοι των ΟΤΑ που έχουν ήδη περάσει στο στάδιο του Εφετείου ή του Αρείου Πάγου. Αυτοί οι εργαζόμενοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους διαρκώς και ανελλιπώς εδώ και δεκαετίες, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως ήδη έχει αποφανθεί πρωτόδικα από τη δικαιοσύνη. Λόγω του ότι οι ΟΤΑ ήταν υποχρεωμένοι έως τώρα να ασκούν όλα τα ένδικα μέσα, ακόμη κι αν υπήρχε η αντίθετη πρόθεση, στο στάδιο του Εφετείου, τα δικαστήρια στηριζόμενα στο άρθρο 103 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει την μετατροπή των συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου, αποφαίνονται αρνητικά με αποτέλεσμα να «τιμωρούνται» εργαζόμενοι οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες δεκαετιών και έχει πια αποδειχθεί ότι οι συμβάσεις έργου ήταν στην ουσία αορίστου. Το παρόν άρθρο όπως είναι διατυπωμένο δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις συν τοις άλλοις αφήνει και πάλι στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε Δημάρχου να εφαρμόσει ή όχι το άρθρο 20. Στην παρούσα φάση θα περιμέναμε να δοθεί μια πιο ορθή πολιτική λύση, με ένα αντίστοιχο προεδρικό διάταγμα, όπως αυτό του κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου το 2004, ο οποίος πολύ σωστά υποστήριξε: « ότι με αυτό το προεδρικό διάταγμα υπάρχει συνέχεια του κράτους» και εν τέλει λύθηκαν προβλήματα ετών αλλά και τακτοποιήθηκαν συμβασιούχοι υπάλληλοι δεκαετιών ή να επανεξεταστεί και να μετατραπεί το εν λόγω άρθρο πιο ξεκάθαρα ώστε να καλύπτονται όλες οι περιπτώσεις και να μην αφήνεται η εφαρμογή του στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε Δημάρχου.