• Σχόλιο του χρήστη 'Αφροδίτη Καρελιάδου' | 4 Σεπτεμβρίου 2016, 21:05

    Στο νομοσχέδιο αυτό πρέπει να συμπεριληφθεί διάταξη σχετικά με τα θέματα προσωπικού των Περιφερειακών Ταμείων Ανάπτυξης της χώρας, και κυρίως σχετικά με την Άδεια μητρότητας / ανατροφής παιδιού και γενικότερα με τις άδειες προσωπικού. Τα Περιφερειακά Ταμεία Ανάπτυξης αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και, σύμφωνα με το «Μητρώο Υπηρεσιών και Φορέων της Ελληνικής Διοίκησης», που συντάχθηκε από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης το 2011, εντάσσονται ρητά μεταξύ των υπηρεσιών και φορέων εντός του Δημοσίου Τομέα. Τα περισσότερα Περιφερειακά Ταμεία Ανάπτυξης της χώρας είναι στελεχωμένα με αποσπασμένους δημόσιους υπαλλήλους, το εργασιακό καθεστώς των οποίων διέπεται από τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα. Τα υπόλοιπα στελέχη έχουν προσληφθεί μέσω διαδικασιών ΑΣΕΠ και εργάζονται με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Στον Κανονισμό Προσωπικού, που εισήχθη με την υπ’ αριθμόν 4683/1998 απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών (ΦΕΚ 140/13-2-1998 τ. Β’) δεν γίνεται καμία αναφορά στις άδειες των υπαλλήλων και κυρίως στις άδειες μητρότητας, με αποτέλεσμα σε κάποια ΠΤΑ οι υπάλληλοι να αντιμετωπίζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι και σε κάποια άλλα ως υπάλληλοι ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με τη βούληση των εκάστοτε διευθυντών και Προέδρων των ΠΤΑ. Το σημαντικότερο κενό όμως αφορά την άδεια μητρότητας, με αποτέλεσμα οι μητέρες που γέννησαν μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη να υποστούν μεγάλη αδικία. Στο δημόσιο τομέα οι μητέρες δικαιούνται να παραμείνουν μαζί με το νεογέννητο τέκνο τους σε άδεια με αποδοχές συνολικής διάρκειας δώδεκα (12) μηνών από τη γέννησή του. Στον ιδιωτικό τομέα, μαζί με την άδεια λοχείας, δικαιούνται την άδεια για ανατροφή παιδιού διάρκειας τρεισήμισι (3,5) μηνών, εφόσον δεν κάνει χρήση του μειωμένου ωραρίου, και την ειδική άδεια προστασίας μητρότητας 6 μηνών από το ΟΑΕΔ (άρθρο 142 Ν.3655/2008), με την οποία ο νομοθέτης επιχείρησε να άρει την υφιστάμενη αδικία και την ανισότητα στο εργασιακό καθεστώς μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, και η άδεια μητρότητας φτάνει τους 11,5 μήνες. Στο κενό μεταξύ των δύο εργασιακών καθεστώτων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα βρέθηκαν οι εργαζόμενες στα Περιφερειακά Ταμεία Ανάπτυξης, τα οποία από το έτος 2011 ρητά συγκαταλέγονται μεταξύ των Ν.Π.Ι.Δ. του δημόσιου τομέα, χωρίς, ωστόσο, να καλύπτονται οι υπάλληλοι από τις διατάξεις του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Οι αιτήσεις για τη χορήγηση της παροχής προστασίας μητρότητας, κατά το άρθρο 142 του Ν.3655/2008, απορρίπτονται από το ΟΑΕΔ με την αιτιολογία ότι οι υπάλληλοι αυτοί εργάζονται σε Ν.Π.Ι.Δ. του δημοσίου τομέα. Η άποψη αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο μετά την ένταξη της μισθοδοσίας υπαλλήλων των ΠΤΑ στο Ενιαίο Μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων, η οποία πραγματοποιείται πλέον μέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών. Έτσι, ενώ τόσο οι εργαζόμενες στο Δημόσιο ή Ν.Π.Δ.Δ., όσο και οι εργαζόμενες σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις του ιδιωτικού τομέα, λαμβάνουν πλέον άδεια μητρότητας συνολικής διάρκειας ενός (1) έτους, οι εργαζόμενες σε Ν.Π.Ι.Δ. του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που δεν υπάγονται στις διατάξεις του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα ή άλλης παρόμοιας ρύθμισής, αναγκάζονται να απομακρυνθούν από το τέκνο τους και να επανέλθουν στην εργασία με την πάροδο των δυο (2) μηνών ή στη καλύτερη περίπτωση, εφόσον εγκριθεί η εναλλακτική χρήση μειωμένου ωραρίου, πεντέμισι (5,5) μηνών από τη γέννησή του. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις (μεταξύ των οποίων και η περίπτωση των υπαλλήλων του ίδιου του ΟΑΕΔ που είναι κι αυτό Ν.Π.Ι.Δ.) αποφασίστηκε να χορηγηθούν στους εργαζόμενους οι άδειες του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Σε κάποια ΠΤΑ, όπου παρουσιάστηκε θέμα άδειας μητρότητας πριν το 2011 έγιναν προσαρμογές κανονισμών προσωπικού, σε άλλα όμως, μετά την εφαρμογή του Προγράμματος Καλλικράτης, ήταν απαραίτητη η έγκριση από την εποπτεύουσα αρχή και η διαδικασία κόλλησε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Με τα δεδομένα αυτά, παρακαλώ να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο αυτό και διατάξεις που θα ρυθμίζουν τη λήψη άδειας μητρότητας, αλλά και γενικότερα τις άδειες προσωπικού των Περιφερειακών Ταμείων Ανάπτυξης, ώστε οι εργαζόμενες σ' αυτά μητέρες να τύχουν ίσης μεταχείρισης με τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Επίσης, όποια λύση κι αν δοθεί, θα πρέπει να έχει αναδρομική ισχύ, τουλάχιστον από την έναρξη της εφαρμογής του προγράμματος «Καλλικράτης», προκειμένου να αρθούν οι αδικίες που έλαβαν χώρα στο παρελθόν.