Αρχική Επείγουσες ρυθμίσεις των Υπουργείων Εσωτερικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Δικαιοσύνης, Ψηφιακής Διακυβέρνησης και ΤουρισμούΆρθρο 59 – Σύσταση και λειτουργία του ΝΠΙΔ «Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου»Σχόλιο του χρήστη Αλκιβιάδης-Κωνσταντίνος Κεφαλάς | 2 Αυγούστου 2019, 11:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλκιβιάδης-Κωνσταντίνος Κεφαλάς' | 2 Αυγούστου 2019, 11:53

    Η γραφειοκρατία, το θεσμικό πλαίσιο, τα Προεδρικά Διατάγματα, οι υπουργικές αποφάσεις και οι κανονισμοί λειτουργίας των κρατικών οργανισμών έχουν διαμορφώσει ένα παγιωμένο πλέγμα οικονομικών και πολιτικών αλληλεξαρτήσεων μεταξύ των κομμάτων, της οικονομικής ελίτ, των κρατικών λειτουργών και των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, το οποίο έχει ακινητοποιήσει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρας, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας και της ευνομίας. Μέχρι σήμερα η Ν.Δ. δεν θέλησε να μετασχηματίσει τη Δημόσια Διοίκηση, επειδή τα στελέχη της δεν επιθυμούσαν να αποποιηθούν των προνομίων που προέκυπταν από τη στρεβλή λειτουργία του δημόσιου τομέα που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ. Εντός του ανωτέρου γενικού πλαισίου, που εξυπηρετεί τις προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες της διαπλοκής τοποθετείται και η απόσπαση της βιβλιοθήκης από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, παρά το γεγονός ότι η βιβλιοθήκη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός Ερευνητικού Κέντρου και όχι μίας υπο-υποδομής όπως είναι το ΕΚΤ που εντάσσεται εντός ενός δημοσίου ιστορικού οργανισμού και, η οποία, όπως όλες οι υπο-υποδομές εξυπηρετούν μάλλον πολιτικές, ατομικές και κομματικές σκοπιμότητες, παρά το δημόσιο και το κρατικό συμφέρον. Έτσι, όπως και στην περίπτωση του ως άνω νοοσχεδίου, η ανομία θεσμοθετείται από το ίδιο το κράτος. Επί παραδείγματι, σε χιλιάδες δημόσιους οργανισμούς, ιδίως σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), αφενός, οι διορισμοί του προσωπικού γίνονται «ελέω Θεού», άνευ της παρεμβάσεως του ΑΣΕΠ, και, αφετέρου, ένας μεγάλος αριθμός κομματικών στελεχών και ευνοουμένων έχουν αποκτήσει την ιδιότητα του «διά βίου διευθυντού» με νομοθετικά "χρυσόβουλα". Είναι συνήθης πρακτική στη μνημονιακή Ελλάδα οι χρυσοκάνθαροι κρατικοί λειτουργοί, πλέον του μισθού τους, να αυτο-επιχορηγούνται και με ένα σημαντικό χρηματικό «βοήθημα», το οποίο βαφτίζουν «μπόνους παραγωγικότητας», επιβαρύνοντας τον κρατικό Προϋπολογισμό με αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια στιγμή οι υπηρεσίες που διοικούν οι αυτο-ευεργετηθέντες στερούνται ακόμα και των απαραίτητων αναλωσίμων, ώστε να μπορούν να εκτελούν στοιχειωδώς το έργο για το οποίο τους πληρώνει ο ελληνικός λαός. Η συνολική εικόνα του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα συνοψίζεται μέσα από την οικονομική ιστορία μερικών χιλιάδων στελεχών του, που παραμένουν ακίνητα στις διευθυντικές θέσεις τους τα τελευταία 20-30 χρόνια, ώστε να μπορούν να κατανέμουν πάντα μεταξύ των τα χρήματα των διάφορων ευρωπαϊκών προγραμμάτων και το ΕΣΠΑ. Ο πακτωλός των χρημάτων, αντί να διοχετεύεται στην πραγματική οικονομία, καταλήγει πάντα στους ίδιους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και στα ίδια κομματικά πρόσωπα και γκρουπούσκα. Δυστυχώς, τα πρώτα νομοσχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και αυτά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι (ήταν) προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης των δομών και των υπηρεσιών του Δημοσίου, της άμεσης πάταξης της γραφειοκρατίας και κυρίως της άμεσης αντικατάστασης των αιωνόβιων διευθυντών, ή τουλάχιστον αυτών που από τη μέρα που κάθισαν στην καρέκλα τους δεν έχουν ασχοληθεί με τίποτε άλλο παρά μόνο με τις ιδιότητες του μηδενός. Ας αντιληφθούν οι διοικούντες της ΝΔ ότι με την αποδόμηση των ερευνητικών δομών και την θεσμοθετημένη παγίωση της διαπλοκής, η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα.