• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Γιαννακάκος' | 11 Νοεμβρίου 2019, 23:10

    Καλημέρα σας! Επιτέλους κινητικότητα σε ένα θέμα που μας απασχολεί - τουλάχιστον στην Γερμανία - από την πτώση του χούντας κι εντεύθεν. Τα ψηφίσματα των Ελληνικών Κοινοτήτων για παράδειγμα επιτέλους εισακούονται! Κρίμα όμως που το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο. Συγκεκριμένα: α) Το άρθρο 2, παράγραφος 2, εδάφιο α ορίζει "να έχουν διαμείνει συνολικά δύο έτη εντός της ελληνικής επικράτειας κατά το χρονικό διάστημα των τελευταίων τριάντα πέντε ετών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης εγγραφής". Ποιό είναι το κριτήριο για τα δυό χρόνια συνολικά; Πως αποδεικνύεται; Παράδειγμα: κάθε χρόνο είμαστε τουλάχιστον για 4 έως 5 εβδομάδες διακοπές στην Ελλάδα. Θα συμψηφιστούν αυτές οι εβδομάδες για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος χρόνος; β) Στο άρθρο 7: Αν είμαι γραμμένος στους καταλόγους εξωτερικού αλλά βρίσκομαι στην ημέρα της ψηφοφορίας στην Ελλάδα δεν θα μπορώ να ψηφίσω; Το νομοσχέδιο, σε αντίθεση με την μέχρι τώρα πολιτική της Ελλάδας να κρατηθούν όσο γίνεται περισσότεροι σε επαφή με την Ελλάδα οι Έλληνες πολίτες στο εξωτερικό, προσπαθεί πλέον να αποκλείσει όσο γίνεται περισσότερους από τη άσκηση του βασικού τους δικαίωματος ως έλληνες πολίτες! Φοβάμαι ότι όντως θα οδηγήσει στην παραγωγή Ελλήνων πολιτών με ημερομηνία λήξεως σε ό,τι αφορά τα πολιτικά τους δικαιώματα. Και αναγκαστικά σε βάθος χρόνου θα αφελληνίσει τους Έλληνες του Εξωτερικού! Αυτό θέλουμε; Δυστυχώς η φιλοσοφία του άρθρου 2 κλπ. βασίζεται στον αποκλεισμό των πολλών κι όχι στην διεύρυνση της συμμετοχής στην "γιορτή της δημοκρατίας"... Ειρωνία της τύχης: με βάση τα 35 χρόνια αποκλείονται ακριβώς οι ηλικιωμένοι Έλληνες πολίτες Εξωτερικού, δηλαδή αυτοί που έχουν φροντίσει μέσα από τις οργανώσεις τους, τους συλλόγους, τις κοινότητες, τις ενορίες, κοντολογίς κρατώντας την επαφή με την Ελλάδα ζωντανή, από την βασική τους επιδίωξη να ψηφίζουν από τους τόπους παραμονής κι εργασίας τους! Η δίκαιη αντιμετώπιση των Ελλήνων πολιτών - ακόμα και όσων ζουν στο Εξωτερικό - έχει στέρεη βάση αν στηρίζεται στην εμπιστοσύνη! Κι όμως τελικά το νομοσχέδιο είναι το βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, αφού οι πολιτικοί μας επιτέλους αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να επέλθει διευθέτηση του προβλήματος! Με εκτίμηση Κώστας Γιαννακάκος (Επικοινωνιολόγος Μόναχο)