• Σχόλιο του χρήστη 'Marina-Nikos' | 22 Νοεμβρίου 2019, 09:11

    Το πρόβλημα ξεκινάει από τη βάση του, αφού δεν υπήρξε οργανωμένη, οριζόντια μέριμνα για διαδικασίες ανάδειξης της ουσιαστικής καταλληλότητας και αξίας στα ιδιαίτερα και αυξημένα καθήκοντα, που καλούνται να επιτελέσουν οι υπάλληλοι. Σε κάποιες εκ των περιπτώσεων η στελέχωση αποτέλεσε τυχαία επιλογή, σε άλλες επιλογή της εκάστοτε πολιτικής Αρχής, αλλά σίγουρα αποτέλεσε ευκαιρία δημιουργίας θέσεων προϊσταμένων (για στελέχη, με πολλά έτη υπηρεσίας στο ενεργητικό τους, που δε διαθέτουν συνήθως τον απαραίτητο ζήλο και ενέργεια, -ιδιαίτερα αν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους- για τα απαιτητικά καθήκοντα) Δυστυχώς, οι παθογένειες του πολιτικο-διοικητικού συστήματος που περιγράφηκαν γρήγορα οδηγούν σε αδράνεια και παθητικότητα και αυτά τα φωτεινά δυναμικά στελέχη, παγιδεύοντας την οποιαδήποτε ευρηματικότητα και δημιουργικότητά τους. Οι παραπάνω παρατηρήσεις έχουν τις ρίζες τους, στην γενικότερη ανορθολογική στελέχωση που διέπει το δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, διαχρονικά. Δυστυχώς πρόκειται για προβλήματα που αφορούν τη χαμηλή ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και συνδέονται με μια σειρά από στρεβλές πρακτικές που ακολούθησε και εν μέρει συνεχίζει να ακολουθεί, μέχρι και σήμερα η Ελληνική Διοίκηση. Τούτες αφορούν πρωτίστως πρακτικές πρόσληψης και δευτερευόντως πρακτικές σταδιοδρομίας, εκπαίδευσης, αξιολόγησης και δεοντολογίας. Οι διαδικασίες μέσω των οποίων τα στελέχη εντάχθηκαν ή συνεχίζουν να εντάσσονται στην Ελληνική Δημόσια Διοίκηση, συνδέονται ενίοτε με πελατειακές λογικές (ευνοιοκρατία στη στελέχωση) και βραχυπρόθεσμους εκλογικούς στόχους, παρά με διαδικασίες διασφάλισης της αξιοκρατίας και της αμεροληψίας. Ακόμη και η εξομοίωση τυπικών προσόντων, δε διασφαλίζει πάντοτε την ουσιαστική ικανότητα των υποψηφίων. Το πρόβλημα τούτο είχε τονιστεί από πολύ παλιά στις σχετικές εκθέσεις των Γ.Μαραγκόπουλου (1950), Κ.Βαρβαρέσου (1952) και G.Langrod (1964), οι οποίοι είχαν διαπιστώσει την ανάγκη περιστολής των κομματικών παρεμβάσεων και πελατειακών πρακτικών.