• Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική' | 24 Νοεμβρίου 2019, 13:33

    Ως δημόσια υπάλληλος και νομικός, θεωρώ πως η διατύπωση της παρ. 4 του άρθρου 2 του σχεδίου νόμου χαρακτηρίζεται από (προφανώς εσκεμμένη) κακοτεχνία στη διατύπωσή της. Τι σημαίνει λοιπόν ότι πρέπει να μείνει πίσω το 65% του κλάδου στον οποίο ανήκει ο αιτών υπάλληλος "επί του συνόλου των οργανικών θέσεων"; πιθανώς να εννοείται "επί του συνόλου των οργανικών θέσεων ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ".. (;) πώς ερμηνεύεται αυτό από τον κατά τ' άλλα σοφό νομοθέτη; επίσης, ποιές σκοπιμότητες εξυπηρετεί η αύξηση του ποσοστού αυτού από 50% σε 65% (πλην όλων των περιπτώσεων όπως άδειες άνευ αποδοχών κλ κλ); εκτός φυσικά της προφανούς σκοπιμότητας που κινείται προς την κατεύθυνση της εμπόδισης των μετακινήσεων και της δυσκαμψίας των διαδικασιών, με παραθυράκια καταχρηστικής ερμηνείας των διατάξεων από τους φορείς προέλευσης.. είναι απορίας άξιο εάν ο νομοθέτης της διάταξης γνωρίζει εν τοις πράγμασι το πως λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση στην πράξη και το πόσα εμπόδια οι υπάλληλοι συναντάμε συχνά από τις Δ/νσεις Διοικητικού των φορέων μας οι οποίοι φυσικά κάθε άλλο παρά θετικοί είναι σε μία πρόθεση μετακίνησής μας. Αν λοιπόν ο σκοπός είναι να λειτουργήσει η κινητικότητα στην πράξη και μάλιστα με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και σε καμία περίπτωση εις βάρος του υπαλλήλου, κι όχι να καταργείται με έντεχνο τρόπο, τότε ΠΡΕΠΕΙ να επανέλθει το 50% που ίσχυε προηγουμένως, άλλως στην πράξη ο νόμος θα μείνει ουσιαστικά ανεφάρμοστος. ΚΡΙΜΑ που αντί να κινούμεθα προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης εφαρμογής του νόμου, οι πολιτικές ή όποιες άλλες σκοπιμότητες κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και είναι προφανές σε όλους αυτό.