• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Ρ' | 24 Νοεμβρίου 2019, 17:48

    Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα προχωρήσουμε τις υπηρεσίες του Δημοσίου με στελέχη με όρεξη για εργασία και εξυπηρέτηση του πολίτη ασχολούμαστε με τους γραφειοκράτες που έχουν ήδη της θέσεις ευθύνης. Θέλουμε «γάτες να πιάνουν ποντίκια» και όχι γάτες με πτυχία (ΠΕ, διδακτορικά, μάστερ, integrated masters κτλ). Να ορίζει ο ¨προϊστάμενος¨ τους στόχους του κάθε επιπέδου για το επόμενο εξάμηνο, όποιος τους πιάσει παραμένει στη θέση του, δεν τους έπιασε πάμε στον επόμενο υπάλληλο μέχρι να βρούμε αυτόν που μας κάνει. Όλοι του πανεπιστημίου που έχουν πιάσει στασίδι (καρέκλα) και επαναπαυτήκαν, να έχουν το φόβο ότι μπορεί κάποιος (νέος πτυχιούχος, ΔΕ κτλ) να τους ξεπεράσει σε αποτελεσματικότητα, αυτό προάγει και την δουλειά, και την διαρκή επιμόρφωση στο αντικείμενο της εργασίας και όχι όλοι οι τεμπέληδες ή τα «βύσματα» να κάνουν συνέχεια σεμινάρια στο ΕΚΔΔΑ (π.χ. Πολιτικός Μηχανικός ΠΕ σεμινάριο στην λαογραφία!!!). Όλοι να αποδεικνύουν τα προσόντα τους στην καθημερινότητα και όχι στα χαρτιά γιατί κατάφεραν είτε με¨ παπαγαλία¨ είτε γιατί ήταν τυχεροί ή σε καλή¨ ψυχολογική κατάσταση¨ να μπουν στο πανεπιστήμιο και με τις αντιγραφές να το τελειώσουν ή ήρθαν από το εξωτερικό με διδακτορικά και βαθμό δέκα (10) στο πτυχίο να είναι πάντα οι «καλύτεροι» στο Δημόσιο. Αν ο καλύτερος σε κάθε υπηρεσία είναι και προϊστάμενος, όλοι θα τον σέβονται (υπάλληλοι, πολίτες και πολιτικοί προϊστάμενοι) και η δουλειά θα γίνετε όλο και γρηγορότερα. Τι θα πει προβάδισμα κατηγοριών αυτό είναι αξιοκρατία και δικαιοσύνη; Η εμπειρία πάει χέρι-χέρι με τα προσόντα. Κάθε δύο χρόνια να γίνετε η διαδικασία των προϊσταμένων, ώστε όλοι να μπορούν να συμμετέχουν (νέοι και παλαιοί, ΠΕ και ΤΕ, με διδακτορικό και χωρίς) και ο καλύτερος να γίνετε προϊστάμενος.