Αρχική Εκσυγχρονισμός του συστήματος προσλήψεων στον δημόσιο τομέα και ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.)–Αξιοκρατία στον δημόσιο τομέαΆρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΟΣ | 19 Νοεμβρίου 2020, 13:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΟΣ' | 19 Νοεμβρίου 2020, 13:50

    Το παρόν νομοσχέδιο εμπεριέχει μία αντίφαση. Από την μία έχουμε το σύνθημα προμετωπίδα της κυβέρνησης: «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» και από την άλλη, εισάγονται κοινωνικά ή τοπικά κριτήρια χωρίς να λαμβάνονται καθόλου υπόψη άλλα ουσιώδη κριτήρια (όπως λ.χ. η πολύτιμη προϋπηρεσία ή ο βαθμός του πτυχίου.) Επομένως κάτι από τα δύο δεν ισχύει. Ή δεν είναι ο «κατάλληλος άνθρωπός» ή δεν είναι η «κατάλληλη (πολιτική) θέση.» Εκτός εάν για την κυβέρνηση «ο κατάλληλος άνθρωπος» είναι ο πολύτεκνος ή ο… πρώην αντιστασιακός ή συγγενής αυτού, όπως μοριοδοτείται από το υπάρχον νομοσχέδιο και όχι κάποιος με πέντε ή δέκα χρόνια προϋπηρεσίας και βαθμό πτυχίου άριστα. Διαβάζοντας το νομοσχέδιο, θυμήθηκα μια συνομιλία που είχα με κάποιον αριστερό εργαζόμενο σε δήμο της Αττικής που θέλοντας να δικαιολογήσει την παντελή ανεπάρκεια του δήμου σε μείζων τομείς όπως: συντήρηση, πεζοδρόμια, δρόμους, σκουπίδια κ.α. η απάντηση του ήταν, ότι δεν φτάνουν τα κονδύλια για όλα, γιατί ο δήμος κάνει κοινωνική πολιτική διά μέσω των αθρόων προσλήψεων (παρόλα αυτά δήμος είχε ακόμα τα… χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια στις κολόνες το… Πάσχα! Καθόλου δεν βοήθησαν προφανώς οι τόσες οι προσλήψεις. Και φυσικά ο αριστερός δήμαρχός δεν ξαναβγήκε. ) Υπάρχουν όμως τόσοι άλλοι τρόποι να γίνει μια σωστή κοινωνική πολιτική (και προσωπικά είμαι υπέρ αυτής), αλλά αν θέλουμε να αλλάξει πραγματικά το δημόσιο, αυτή δεν θα πρέπει να γίνεται μέσω των προσλήψεων ατόμων, που υστερούν σε εργασιακά προσόντα αλλά είναι πολύτεκνοι ή παιδιά πολυτέκνων εις βάρος τον αρίστων. Αλλά ποια είναι τα σωστά κριτήρια του «κατάλληλου ανθρώπου στην κατάλληλη θέση»; Αρκεί να δούμε τα κριτήρια εφαρμόζει ο ιδιωτικός τομέας για να πάρουμε μια πρόγευση. Και το παρόν νομοσχέδιο απέχει παρασάγγας από αυτά. Με τα προτεινόμενα κριτήρια όμως (και βεβαίως με την μη κατάργηση της μονιμότητας, στο δημόσιο) τα αποτελέσματα θα είναι εκ των προτέρων γνωστά: Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια στις κολόνες το Πάσχα. Μόνο που έτσι δεν έρχεται ή ανάσταση (λέγε με και ανάπτυξη) και επειδή «αριστερή» πολιτική έχουμε άλλους πολύ πιο κατάλληλους εκπροσώπους που την έχουν καπαρωμένη, η κατάληξη την επόμενη τετραετία για την υπάρχουσα κυβέρνηση θα είναι η γνώση - Next. Εκτός και εάν γίνει ένα θαύμα - τα Χριστούγεννα να τα γιορτάζουμε το… Πάσχα! (Αλλά, -ακόμα και έτσι, αυτό δεν λέγεται εκσυγχρονισμος αλλά αναχρονισμός. Υ.Γ. Το σχόλιο αν και αμιγώς πολιτικό, θεωρώ ότι θίγει και την ουσία του παρόντος νομοσχεδίου και γι αυτό παρακαλώ πολύ να δημοσιευτεί, μπάς και ξυπνήσει κανένας επιτέλους. Ευχαριστώ.