Αρχική Εκσυγχρονισμός του συστήματος προσλήψεων στον δημόσιο τομέα και ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.)–Αξιοκρατία στον δημόσιο τομέαΆρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Panagiota Tsiamagka | 22 Νοεμβρίου 2020, 19:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'Panagiota Tsiamagka' | 22 Νοεμβρίου 2020, 19:13

    Καλησπέρα, Θα ήθελα να εκφράσω την έντονη απογοήτευση μου, σχετικά με το νέο σύστημα που σκοπεύετε να εφαρμόσετε. Είναι άκρως άδικο και όχι μόνο δε προάγει την αξιοκρατία, αλλά την καταρρίπτει σε κάθε έκφανση της. Μην υπολογίζοντας το βαθμό πτυχίου, δεν θα υπάρχει κίνητρο για μελέτη και την αριστεία, που όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, θέλει να την επαναφέρει. Όχι απλά δε θα την επαναφέρετε, αλλά θα την εξαφανίσετε, δίχως προηγούμενο. Λέτε ότι δεν είναι το ίδιο το άριστα σε όλα τα πανεπιστήμια, έχετε σκεφτεί τι αγώνα έχουμε κάνει για να καταφέρουμε να πάρουμε 'άριστα'? έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσα πράγματα θυσιάσαμε από την φοιτητική ζωή, που οι 'λίαν καλώς' έκαναν? Και πολύ καλά έκαναν, καθένας έχει τα όνειρα του και τους στόχους του. Όμως, δεν είναι δίκαιο και σωστό να ισοπεδώνεται το 'άριστα', τον αγώνα για την αριστεία και τις θυσίες που έγιναν. Ο αγώνας για το 'άριστα' σε όποιο πανεπιστήμιο και να επιτευχθεί, απαιτεί χρόνο, κόπο, πόνο, το 'κόστος ευκαιρίας' που λέμε εμείς οι οικονομολόγοι, δηλ. πόσα πράγματα θα μπορούσαμε να κάνουμε εκείνο το χρονικό διάστημα 4 ετών, και τελικά το θυσιάσαμε στις αίθουσες του πανεπιστημίου, για να μας πείτε εσείς ότι άδικα τόσος κόπος, πόνος και πολλά άλλα. Τα μεταπτυχιακά θεωρώ ότι πρέπει να μοριοδοτούνται, γιατί κι αυτά απαιτούν κόπο, χρόνο και χρήματα, ειδικά τα δωρεάν μεταπτυχιακά που απαιτούν full time παρακολούθηση και δε σου δίνουν τη δυνατότητα να εργάζεσαι. Όσον αφορά τις ξένες γλώσσες, κι αυτές πρέπει να συνεχίσουν να δίνουν τα μόρια που έδιναν, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, κι αυτές απαιτούν όλα τα ανωτέρω. Τέλος, θα ήθελα να πω ότι βρίσκω άδικο οι προκηρύξεις να ζητάνε εμπειρία και μάλιστα η πλειοψηφία των θέσεων ή και πόσο μάλλον προκηρύξεις μόνο με εμπειρία. Δεν βρίσκετε άδικο νέα παιδιά, με προσόντα, δίχως τη δυνατότητα να εργαστούν, λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας και μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τη πατρίδα τους, να μη μπορούν να συναγωνιστούν ανθρώπους με πολύ λιγότερα προσόντα και τεχνογνωσία, απλά και μόνο επειδή διαθέτουν 7 χρόνια εμπειρίας? Εξάλλου και εμπειρία να διαθέτουν, δε θα εργαστούν στο ίδιο αντικείμενο εκ των πραγμάτων. Εμπειρία λοιπόν σε τι? Απλά στην εργασία? Κάτι που πλέον οι νέες γενιές δε μπορούν να διαθέτουν, λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας, αλλά και όχι μόνο. Ας είμαστε λοιπόν μια φορά ρεαλιστές και αξιοκράτες σε αυτή τη χώρα, η μοριοδότηση των προσόντων αποτελεί το πλέον πιο αξιοκρατικό τρόπο για την αξιολόγηση και τοποθέτηση των υποψηφίων στο δημόσιο. Η μόνη μου ένσταση αποτελεί η μοριοδότηση της εμπειρίας, την θεωρώ άδικη και μη ρεαλιστική, γιατί πρώτον ένας νέος 23 χρονών, που έχει τελειώσει στην 4ετία με άριστα, έχει τελειώσει και το μεταπτυχιακό του, εκ των πραγμάτων θα βγει στην αγορά εργασίας, μη έχοντας τη δυνατότητα εργασίας σε θέσεις που απαιτούν εμπειρία. Και δεύτερον, εμπειρία σε τι? Η εμπειρία αποκτάται στο κάθε εργασιακό περιβάλλον και στην συγκεκριμένη θέση που θα απασχοληθεί. Επομένως, αν θέλουμε το δημόσιο να εκσυγχρονιστεί και να πάει μπροστά, πρέπει να τοποθετήσουμε άτομα με μοριοδότηση των προσόντων του, και μη μοριοδοτώντας την εμπειρία. Εξάλλου ας σκεφτούμε και λογικά, ένας νέος με όλα τα προσόντα και χωρίς εμπειρία, δεν θα έχει περισσότερο πάθος και όρεξη να εξελιχθεί στη θέση του και να εξελίξει το γενικότερο πλαίσιο απασχόλησης του, από έναν άνθρωπο με εμπειρία 7 χρόνων που δε διαθέτει προσόντα ακαδημαικά, κι απλά θέλει να βολευτεί σε μια θέση δημοσίου, τι εξέλιξη θα θελει να πετύχει αναρωτιέμαι εγώ. Κι αν όντως θέλει να πετύχει, ας τη πετύχει με τα προσόντα που διαθέτει και να συναγωνιστεί εξίσου το νέο. Κι επειδή ίσως αυτό το θεωρήσετε άδικο ή και απόλυτο, ας τηρήσετε τουλάχιστον το εξής, 50% των θέσεων χωρίς εμπειρία, και 50% με εμπειρία, για να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες. Ευχαριστώ για το χρόνο σας, ελπίζω να εισακουστεί ο λόγος μου, μιας νέας 23 ετών, που έχει τελειώσει με άριστα τις σπουδές της και όχι μόνο, και παλεύει για το μέλλον της, το αβέβαιο μέλλον της, και μη θέλοντας να εγκαταλείψει τη πατρίδα της.