Αρχική Σχέδιο νόμου "ΕΚΛΟΓΗ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ"Άρθρο 13 Κατάρτιση συνδυασμών – Υποβολή υποψηφιοτήτωνΣχόλιο του χρήστη Συνδυασμός "ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ" | 16 Μαρτίου 2021, 15:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Συνδυασμός "ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ"' | 16 Μαρτίου 2021, 15:46

    Ο θεσμός της «Κοινότητας» είναι δομικό στοιχείο της ελληνική κοινωνίας. Η γεωμορφία της χώρας μας ευνοεί στο να δημιουργούνται σύνολα ανθρώπων, τα οποία είναι οργανικά συνδεδεμένα και συμβιώνουν αναπτύσσοντας πυκνούς και αμοιβαίους δεσμούς μεταξύ τους. Γνωρίζουν την ταυτότητα της κοινότητας που απαρτίζουν και υπάρχει στον τρόπο που λειτουργούν, η σκέψη να παραμένουν ενωμένοι παρόλους τους παράγοντες που τους χωρίζουν. Η ιστορία της Ελλάδας, μας διδάσκει ότι οι κοινότητες με την έννοια της φυσικής γειτνίασης των μελών τους, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο σε όλες τις χρονικές περιόδους του τόπου μας, είτε δημιουργώντας τον κραταιό θεσμό των πόλεων -κρατών είτε αντιστεκόμενες σε κατακτητές και εισβολείς. Οι ισχυροί δεσμοί των ανθρώπων που απαρτίζουν μια Κοινότητα, λειτουργεί ωφέλιμα για το σύνολο της. Επί παραδείγμασι, υπό τη σκέπη του «κοινού», οι κάτοικοι ενός νησιού έχουν όλοι την ανάγκη για υδροδότηση. Γνωρίζοντας ότι η λύση του προβλήματος θα βρεθεί μόνο με την δική τους κινητοποίηση, αναπτύσσουν δεσμούς, προσπαθούν να συνεννοηθούν και να συναποφασίσουν. Οι διαδικασίες αυτές μπορεί να γίνονται κατά τόπους, συνολικά όμως ευνοείται το κράτος. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να ακολουθούν διαδικασίες και να αντιλαμβάνονται την μεγάλη εικόνα, δηλαδή με ποιους τρόπους η χώρα μπορεί να προοδεύσει. Τα μέλη των κοινοτικών συμβουλίων αλληλεπιδρούν στενά μέσα στις τοπικές τους κοινότητες, μοιράζονται καθημερινές εμπειρίες και μπορούν να αντανακλούν τις αξίες, τις ανάγκες, ακόμα και τις φιλοδοξίες των τοπικών κοινοτήτων για την οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και πολιτιστική ευημερία του τόπου. Η έννοια «community» στο εξωτερικό έχει βαρύνουσα σημασία. Τα κοινοτικά συμβούλια ακούγονται, η γνώμη τους είναι δεσμευτική και λαμβάνεται υπόψη από την κεντρική διοίκηση. Η διεθνής τάση δεικνύει μια συνεχή ενίσχυση των κοινοτικών συμβουλίων με αποφασιστικές αρμοδιότητες και δυνατότητες συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων. Ο τρόπος λήψης των αποφάσεων σε μια κοινότητα είναι κομβικής σημασίας για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Η συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων οδηγεί σε ασφαλέστερες κοινωνίες. Κοινωνίες συνοχής, συνεργασίας, συμβίωσης. Στη Ελλάδα με το καινούργιο νομοσχέδιο για την εκλογική διαδικασία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αποδυναμώνουμε τις Κοινότητες και πολύ περισσότερο την ιδέα που πρεσβεύουν. Φαντάζει σαν να θέλουμε να δημιουργήσουμε πολίτες που σκέφτονται μόνο το δικό τους όφελος. Δεν τους ενδιαφέρει το «κοινό» που μπορεί να είναι ένα σχολείο, ένα δρόμος ακόμα και η έλλειψη χώρου ταφής για τους συγγενείς τους. Οι επιχειρούμενες αλλαγές, στον βωμό της συγκέντρωσης όλων των αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του Δημάρχου, καταλύουν την αρχή της πλειοψηφίας, το εκλέγειν και εκλέγεσθαι και επέρχεται πλέον μια ουσιαστική στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και στέρηση συμμετοχής στον δημόσιο χώρο και λόγο. Ποιος είναι καταλληλότερος να αποφασίζει για τα όσα συμβαίνουν στην γειτονιά του; Για τα όσα συμβαίνουν έξω από το σπίτι του; Για τα όσα συμβαίνουν στο χωριό του; Ο άνθρωπος που κατοικεί εκεί ή ο εκάστοτε Δήμαρχος που μπορεί να απέχει και 60 χιλιόμετρα από τον τόπο για τον οποίο παίρνει μια απόφαση; Η αφαίρεση της δυνατότητας ξεχωριστής εκλογής των κοινοτικών συμβούλων και η λογική της αντιστοίχισης με την εκάστοτε δημοτική αρχή καταλύει το δικαίωμα των κατοίκων να διαλέξουν τον εκπρόσωπο τους. Γιατί να μην υπάρχει ενιαία λίστα ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων για την κάθε κοινότητα; Γιατί να μην διατηρηθεί το σύστημα της ξεχωριστής εκλογής του πλειοψηφούντος συνδυασμού; Οι Κοινότητες μπορούν να λειτουργήσουν ως περιφερειακό εργαλείο ανάπτυξης ενός τόπου αρκεί να ενεργοποιηθούν τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Άνθρωποι ενεργοί που επιθυμούν να συμμετέχουν στα κοινά μακριά από παραταξιακές και κομματικές λογικές. Οι εκλογές του 2019, με την ξεχωριστή κάλπη στις κοινότητες, απέδειξαν την κουλτούρα της αποκέντρωσης και το γεγονός ότι υπάρχει ενεργός πληθυσμός στην ελληνική ύπαιθρο που μπορεί να συμβάλλει στην λειτουργία μιας ουσιαστικής ΑΥΤΟδιοίκησης. Μία Κοινότητα πραγματώνει τους σκοπούς της όταν μπορεί να εξασφαλίσει την ενεργή συμμετοχή των πολιτών της στην λήψη των αποφάσεων. Όταν η διαμόρφωση των πολιτικών είναι αποτέλεσμα εμπλοκής των μελών της στις δημοκρατικές διαδικασίες τότε οι αποφάσεις μπορούν να εφαρμοστούν και να έχουν και αποτελέσματα. Πρόταση: Διατήρηση της ξεχωριστής κάλπης εκλογής των κοινοτικών συμβουλίων. Άλλως ενιαία λίστα ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων για κάθε κοινότητα. Τα οποιαδήποτε πλαφόν 300 ή 2000 κατοίκων - που προτείνει η ΚΕΔΕ - δημιουργούν δύο μέτρα και δύο σταθμά (εγείρονται ουσιαστικά θέματα αντισυνταγματικότητας). Σε κάθε Κοινότητα (ανεξαρτήτου πληθυσμού) να εκλέγεται ο πλειοψηφών συνδυασμός. Τέλος μην ξεχνάμε ότι η ξεχωριστή εκλογή δεν δημιουργεί νέο βαθμό αυτοδιοίκησης, αφού οι Κοινότητες δεν έχουν νομική προσωπικότητα, αλλά αποτελούν όργανα ενδοδημοτικής αποκέντρωσης. Ούτε είναι αντισυνταγματική η διάταξη (δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δικαστική απόφαση που να κρίνει την ξεχωριστή εκλογή αντισυνταγματική, ούτε υπήρξε καμία ένσταση από την επιστημονική επιτροπή της Βουλής).