• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Β. Αποστόλου' | 14 Νοεμβρίου 2009, 13:58

    Παρακαλώ αρχικά να δεχτείτε τα συγχαρητήριά μου για την - όπως φαίνεται - καθιέρωση της δημόσιας διαβούλευσης, ως μέσου βελτίωσης στη σύνταξη ενός νομοσχέδιου. Και τώρα στο θέμα. Πιστεύω ότι στον καθορισμό προσόντων για τις προς πρόσληψη ειδικότητες, θα πρέπει να μπαίνει ένα όριο στα προς τα πάνω προσόντα. Παράδειγμα: Ας πούμε ότι τα κατ΄ελάχιστον προσόντα που ζητούνται από τους υποψήφιους για μια θέση τηλεφωνητή, είναι απολυτήριο γυμνασίου και δυο ξένες γλώσσες. Να μην επιτρέπεται λοιπόν να συμμετέχουν στον διαγωνισμόγια γι΄αυτή τη θέση άτομα με δίπλωμα πολιτικού μηχανικού και πολύ περισσότερο υποψήφιοι με μεταπτυχιακούς τίτλους κλπ. Άλλο παράδειγμα. Στη θέση ενός καθηγητή γυμναστικής, να μην επιτρέπεται η συμμετοχή ατόμου με διδακτορικό στην ιστορία της τέχνης. Προσοχή. Δεν λέω απλώς να μην προσμετρούνται τα υπέρτερα προσόντα, αλλά να μη συμμετέχουν ως υποψήφιοι οι κάτοχοί τους. Και τούτο διότι μοιραία, αυτοί οι άνθρωποι, μετά την αρχική ικανοποίησή τους για το διορισμό τους, θα αρχίσουν να διεκδικούν το καλύτερο, σε σχέση με τα προσόντα τους. Και θα έχουν κάθε δικαίωμα και δίκιο να το κάνουν. Επιπλέον θα έχουμε έναν δυστυχή τηλεφωνητή και έναν εξ ίσου δυστυχή γυμναστή. Χώρια ότι τα μεγάλα προσόντα θα λειτουργήσουν στραγγαλιστικά σε όσους θα μπορούσαν να κάνουν την δουλειά αλλά έχουν λιγότερες περγαμηνές. Σκόπιμα επέλεξα ακραία παραδείγματα (που όμως τα συναντάμε στην καθημερινότητά μας), για να υποστηρίξω την άποψή μου και να καταδείξω τα προβλήματα που θα ανακύψουν αν δε ληφθεί μέριμνα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στις προηγμένες χώρες, ισχύει ο αποκλεισμός από μια διαδικασία πρόσληψης εξ αιτίας του "overqualification", τόσο όσο και του "underqualification". Και κει αυτά εφαρμόζονται και στον ιδιωτικό τομέα. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Συντροφικά. Νίκος Β. Αποστόλου