• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Παρίσσης' | 15 Νοεμβρίου 2009, 03:43

    Πρέπει, μεταξύ των άλλων, να αντιμετωπιστεί και το εξή ζήτημα, με κατάλληλη τροποποίηση του άρθρου 18 του Ν. 2190/1994 ΚΑΙ μεταβατική διάταξη που να καταλαμβάνει τις επίδικες υποθέσεις στα Διοικητικά Δικαστήρια: H εμπειρία που οι υποψήφιοι Δ.Ε. (υπάλληλοι καθαριότητας, πρασίνου, επιστάτες χώρων κλπ) αποκτούν μετά την απόκτηση του τίτλου σπουδών (απολυτήριο δημοτικού ή γυμνασίου) δε συνυπολογίζεται, παρότι το γεγονός ότι αποκτήθηκε μετά την απόκτηση του τίτλου σπουδών προφανέστατα και δεν παίζει κανένα ρόλο ως προς την καταλληλότητα και την ικανότητα του υποψηφίου, καθώς δε βαθμολογείται λόγω της άδικης διάταξης του άρθρου 18 του Ν. 2190/1994: «Ως εμπειρία νοείται η απασχόληση με σχέση εργασίας ή σύμβαση έργου στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα ή άσκηση επαγγέλματος σε καθήκοντα ή έργα συναφή με το γνωστικό αντικείμενο του τίτλου σπουδών ή με το αντικείμενο της προς πλήρωση θέσης, μετά την απόκτηση του βασικού τίτλου σπουδών με τον οποίο ο υποψήφιος μετέχει στη διαγωνιστική διαδικασία και ως προς τις περιπτώσεις για τις οποίες απαιτείται άδεια άσκησης επαγγέλματος, μετά τη λήψη της άδειας.» Το πόσο άστοχη είναι αυτή η διάταξη για τις ανειδίκευτες κατηγορίες προσωπικού υποχρεωτικής εκπαίδευσης (όπως το προσωπικό καθαριότητας), αλλά και άδικη γενικότερα για όλους τους υποψηφίους της κατηγορίας Υ.Ε., είναι πασιφανές: αφενός, εξ ορισμού ο τίτλος σπουδών δε σχετίζεται με το αντικείμενο της εργασίας, αλλά ούτε και με το είδος της εμπειρίας που βαθμολογείται. Δεν υπάρχει, επομένως, αντικειμενικός λόγος που να δικαιολογεί τη διάταξη, αναγόμενος στο δημόσιο συμφέρον. Ταυτόχρονα, η διάταξη αυτή επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς περιορίζει το δικαίωμα των αναλφάβητων, οι οποίοι ακριβώς είναι και εκείνοι που απευθύνονται στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας αρκετά χρόνια αργότερα από τότε που πραγματικά αρχίζουν να εργάζονται, για πρόσβαση στις θέσεις εργασίας του Δημοσίου. Χαρακτηριστική επί του θέματος είναι η τοποθέτηση του ιδίου του Προέδρου του Α.Σ.Ε.Π., στην Ετήσια Έκθεση του Α.Σ.Ε.Π. για το 2008, όπου σημειώνει σχετικά, υπό τον τίτλο «Επιβαλλόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις και διοικητικές παρεμβάσεις σε επιμέρους ζητήματα» (σελ. 76): «1. Στα άρθρα 17 και 18 του Ν. 2190/1994, όπως ισχύει, προβλέπεται αδιακρίτως για το κριτήριο της εμπειρίας ότι ως εμπειρία νοείται η απασχόληση με σχέση εργασίας ή σύμβαση έργου στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα ή η άσκηση επαγγέλματος σε καθήκοντα ή έργα συναφή με το γνωστικό αντικείμενο του τίτλου σπουδών ή με το αντικείμενο της προς πλήρωση θέσης μετά την απόκτηση του βασικού τίτλου σπουδών με τον οποίο ο υποψήφιος μετέχει στη διαγωνιστική διαδικασία (και ως προς τις περιπτώσεις για τις οποίες απαιτείται άδεια άσκησης επαγγέλματος, μετά τη λήψη της άδειας). Η διάταξη αυτή, λόγω της γενικότητας της διατύπωσής της, εφαρμόζεται και για το προσωπικό της κατηγορίας υποχρεωτικής εκπαίδευσης (ΥΕ), πράγμα που είναι εντελώς άδικο για υποψήφιο αυτής της κατηγορίας προσωπικού, που αγωνίζεται να αποκτήσει έναν τίτλο σπουδών υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ακόμα και σε πολύ προχωρημένη ηλικία, προκειμένου να μπορέσει να καταλάβει μια θέση στο δημόσιο τομέα για να ζήσει την οικογένειά του. Τέτοιοι υποψήφιοι έχουν, βέβαια, εμπειρία από προηγούμενη απασχόλησή τους σε ιδιωτικούς φορείς και σε εργασίες όμοιες ή συναφείς με αυτές των θέσεων που προκηρύσσονται, αλλά δεν μπορούν να την επικαλεστούν ως προηγούμενη του τίτλου υποχρεωτικής εκπαίδευσης που κατέχουν, με αποτέλεσμα να στερούνται τις μονάδες μοριοδότησης της βαθμολογίας τους για την εμπειρία αυτή ή ακόμη και το δικαίωμα να συμμετάσχουν σε διαδικασίες πρόσληψης, όταν η εμπειρία ζητείται ως τυπικό προσόν διορισμού. Πρέπει, επομένως, να ληφθεί νομοθετική μέριμνα ώστε οι υποψήφιοι της κατηγορίας ΥΕ να μπορούν να χρησιμοποιούν την εμπειρία τους σε διαδικασίες πρόσληψης ακόμα και όταν την έχουν αποκτήσει πριν από το χρόνο απόκτησης του τίτλου με τον οποίο μετέχουν στη διαγωνιστική διαδικασία.» Υποθέτω, περαιτέρω, ότι, πριν προχωρήσετε στην ψήφιση του Νομοσχεδίου, θα έχετε μελετήσει όλες τις προτεινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις του Προέδρου του ΑΣΕΠ.