• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος' | 15 Νοεμβρίου 2009, 21:13

    Σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου μου, σημειώνω ότι έχω βαρεθεί να ακούω για μεταπτυχιακά και διδακτορικά στα οποία η μόνη πρόσβαση πραγματοποιείται μέσω γνωριμιών ή χρημάτων. Θα αντιτείνω τη φράση του θυμόσοφου λαού "όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρι". Προσωπικά απόκτησα μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο εργαζόμενος σκληρά εδώ και μια δεκαετία στο ελεύθερο επάγγελμα και γνωρίζω ένα σωρό ανθρώπους όπως εμένα, όπως και δεκάδες μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς σπουδαστές, οι οποίοι επιβίωναν και επιβιώνουν με υποτροφίες της τάξης των 600 Ευρώ. Όλοι όσοι γκρινιάζουν θεωρώ ότι είναι ως επί το πλείστον εκείνοι που εμείς αποκαλούσαμε στα φοιτητικά μας χρόνια "ταληροφονιάδες", "παραλίες" κλπ και οι οποίοι λόγω της οκνηρίας τους και των μειωμένων ικανοτήτων τους δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν σε επόμενη φάση. Εξαιρέσεις υπάρχουν βέβαια (αν και η χαρακτηριστική ανορθογραφία και αδυναμία χρήσης της Ελληνικής γλώσσας από τους υποστηρίζοντες τέτοιες απόψεις είναι ενδεικτική ...), αλλά βέβαια παρατηρούνται και στην αντίθετη πλευρά όσων διαθέτουν μεταπτυχιακό τίτλο. Σε τελική ανάλυση πρέπει να αποφασίσουμε τους Δημόσιους Υπαλλήλους που θέλουμε. Ανθρώπους με εξειδικευμένη γνώση στο αντικείμενό τους, ανθρώπους με ικανοποιητικό επίπεδο βασικών γνώσεων (εφόσον η εξειδικευμένη γνώση δεν διαθέτει ικανοποιητικό υπόβαθρο βασικής - κάτι που προσωπικά το θεωρώ αρκετά σπάνιο και αποδεικνύεται άλλωστε από τα αποτελέσματα του τεστ), ή και τα δύο. Ένα μόνο δεν δέχομαι... αυτοί, των οποίων τις αμοιβές καλούμαι και οφείλω να πληρώσω ως φορολογούμενος πολίτης (γιατί προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση να βρεθώ στο δημόσιο τομέα), να έχουν τις μέγιστες δυνατές ικανότητες που απαιτεί η θέση τους.