• Σχόλιο του χρήστη 'Κερασιώτης Χρήστος' | 16 Νοεμβρίου 2009, 02:18

    Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η εν εξελίξει διαδικασία είναι πρωτόγνωρη και επαινετή. Ως προς το κρινόμενο επισημαίνεται ότι η παροχή κινήτρων για διάκριση στον αθλητισμό αποτελεί ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της αθλητικής νομικής θεωρίας. Αν και για το επίμαχο ζήτημα πολλά μπορούν να ειπωθούν για λόγους αποτελεσματικότητας της συζήτησης εισέρχομαι αμέσως στην προτασή μου και την αιτιολογία της. 1ον. Το άρθρο είναι καταρχήν αντίθετο στην κατοχυρωμένη στο Σύνταγμα αρχή της αξιοκρατίας. Η εν λόγω αρχή ορίζει ότι καθένας επιβραβεύεται ανάλογα με το έργο του. Αναγκαίος όρος εφαρμογής της αρχής είναι η συνάφεια της επιβράβευσης με το παραγόμενο έργο. Μπορεί άραγε η λογική του μέσου ανθρώπου να δεχτεί ότι όποιος είναι έμπειρος και καλός συντηρητής καυστήρων εκλέγεται λέκτορας Μηχανολογίας; ή ότι όποιος είναι καλός κυνηγός διορίζεται στην Αστυνομία; 2ον. Υπάρχει αντίθεση με το άρθρο 16 παρ. 9 του Συν/τος. Στο άρθρο αυτό ο αθλητισμός αναγνωρίζεται ως θεσμός και η ύπαρξή του τίθεται υπό την προστασία του Κράτους. Δομικό στοιχείο του αθλητισμού είναι ο αγώνας. Ο αγώνας ορίζεται και δια του σκοπού του. Αυτό σημαίνει ότι έχει ίδιο σκοπό που είναι η νίκη. Συνεπώς όταν το Κράτος δια νόμου αξιολογεί τον διορισμό σε θέση Φορέα της δημόσιας διοίκησης πάνω από τη νίκη, και μάλιστα σε Ολυμπιακούς Αγώνες όπου ο ελληνικός πολιτισμός θέλει το πρότυπο του βραβείου να είναι ο κότινος ελιάς, τότε θέτει σε κίνδυνο τη θεσμική ύπαρξη του αθλητισμού. Συνεπώς το συγκεκριμένο άρθρο πρέπει να αποσυρθεί και μάλιστα πρέπει να καταργηθεί και το αντίστοιχο ισχύον νομικό πλαίσιο. Εκτός από τα ανωτέρω νομικά επιχειρήματα τίθεται και ζήτημα σωστής άσκησης νομοθετικής πολιτικής. Επειδή η αποτελεσματικότητα της παροχής κινήτρων στους αθλητες είτε με διορισμό είτε με εισαγωγή σε Ανώτατα Πανεπιστημιακά ή Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα τίθεται εν αμφιβολία ορθό είναι πριν συγκροτηθεί πρόταση να γίνουν σχετικές έρευνες. Έχω την εντύπωση (η οποία εδράζεται στο βίωμα μου ως φοιτητού ΤΕΦΑΑ) ότι το Κράτος θα εκπλαγεί όταν διαπιστώσει ότι η εισαγωγή αθλητών στα ΤΕΦΑΑ της Χώρας αποτέλεσε αντικίνητρο συνέχισης της αθλητικής δραστηριότητας (Στην βιβλιογραφία απαντάται σχετική επιστημονική εργασία). Επειδή το υπό ρύθμιση ζήτημα δεν επείγει όπως για παράδειγμα επείγει η λήψη μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής ορθό είναι να αποφύγει ο Νομοθέτης μια βεβιασμένη ρύθμιση. Η Πολιτεία οφείλει να νομοθετεί(ο Νόμος κοιτά στο μέλλον) και όχι να διοικεί δια νόμου (το διοικείν αφορά το παρόν). Αυτό σημαίνει θέση σε ισχύ Νόμων οι οποίοι θα αντέχουν στο χρόνο και δεν θα μεταβάλλονται σε σύντομο χρόνο. Επιφυλάσσομαι να επανέλθω και για άλλα (πολλά) σημαντικά προβλήματα της προτεινόμενης ρύθμισης. Προς το παρόν ξαναγυρνώ στα δικόγραφά μου... Ο άρτος ο επιούσιος...!!!