• Σχόλιο του χρήστη 'efnik' | 17 Νοεμβρίου 2009, 11:32

    Έχω διοριστεί σε Καποδιστριακό Δήμο με το γραπτό διαγωνισμό του 1998. Δεν είχα ποτέ και δεν έχω κανένα μέσο, Ναι είμαι Δημόσιος Υπάλληλος αλλά καθημερινά σέβομαι τα χρήματα που παίρνω, γιατί δουλεύω από 15 ετών και αργότερα ως ελεύθερος επαγγελματίας για κάποιο διάστημα ώστε να γνωρίζω την καθημερινότητα πριν το Δημόσιο. Από το 1999 λοιπόν που εργάζομαι μέχρι σήμερα έχει γίνει μόνο ένας διαγωνισμός για τακτικούς υπαλλήλους (πλην εργατών), υπάρχει τμήμα ολόκληρο που στελεχώνεται από 9 μόνιμους υπαλλήλους και 40 Συμβασιούχους έργου. Το πρόσχημα βέβαια για όλα αυτά είναι ότι ο διαγωνισμός μέσω ΑΣΕΠ καθυστερεί και εμείς χρειαζόμαστε υπαλλήλους να εργαστούν. Δηλαδή πόσο αργεί 10 χρόνια; Το πρόβλημα με τις συμβάσεις δεν είναι η υπαρξή τους, αλλά όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα η μη ορθή εφαρμογή τους. Δεν χρησιμοποιούνται για το σκοπό που έπρεπε (π.χ. σε έναν Δήμο όπως αυτό της Μυκόνου να καταλάβω τις δίμηνες συμβάσεις για π.χ. καθαριότητα την περίοδο του καλοκαιριού), όλοι οι συμβασιούχοι μα όλοι είναι γνωστοί του Δημάρχου κ.λ.π., στέλουμε βεβαιώσεις ότι δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και έρχεται ένα Π.Δ. και στέλνουμε βεβαιώσεις ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και το δέχεται το Υπουργείο , το Ελεγκτικό Συνέδριο κ.λ.π. Θέλω να διεκρινίσω ότι πολλοί Συμβασιούχοι εργάζονται πραγματικά, καθημερινά και με ζήλο. Αλλά η αναξιοκρατία παραμένει, τα μαγειρέματα παραμένουν, η ουσία είναι ότι εγώ εργάσθηκα, διάβασα, έδωσα εξετάσεις , για όλους δεν πρέπει να ισχύει αυτό; Αλλά είπαμε εδώ είναι Ελλάδα....