• Σχόλιο του χρήστη 'Μάκης' | 17 Νοεμβρίου 2009, 18:43

    Κάθε νομοθέτημα πρέπει να κινείται και να ρυθμίζει τις σχέσεις στη βάση των αρχών ισονομίας, δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών για το πολίτη. Επ΄ ουδενή η ρύθμιση με την οποία κάθε νομοθέτημα προβλέπει δεν πρέπει να επιβάλει καθεστώς μείζονος αδικίας σε σχέση με το πρόβλημα που το νομοθέτημα καλείται να ρυθμίσει. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο το ποίο εδόθη προς διαβούλευσης η αδικία πλήττει και εμάς τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου του ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ Α.Ε. (ΕΛΚΕΔΕ) στην οποία εργαζόμαστε από το 1995 μέχρι σήμερα ανελλιπώς και χωρίς καμία ημέρα διακοπής καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Προς ενίσχυση των ανωτέρω μνημονεύουμε την υπ΄ αριθ. 78/30-04-09 απόφαση του ΑΣΕΠ η οποία δέχεται ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες όσοι προσέφυγαν στην αρνητική εισήγηση του Δ.Σ. της εταιρείας και διέπονται με το ίδιο εργασιακό καθεστώς με εμάς και διέκοψαν το 2005. Με τη διαφορά ότι οι συμβάσεις μας συνεχίζονται ως ορισμένου μέχρι σήμερα. Δομήσαμε τις ανάγκες της οικογένειας μας σύμφωνα με τη λειτουργία της εταιρείας. Μεγαλώσαμε ηλικιακά προσφέροντας τις υπηρεσίες και τις γνώσεις μας προς όφελος της και ανάπτυξης των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στους κλάδους που δραστηριοποιηθήκαμε. Δεν είναι δυνατόν να μη υπολογίζεται αυτό σαν γεγονός και να ξεκινούμε από μηδενικής βάσης. Αν αυτό δεν είναι κονωνική αδικία τότε ποια είναΐ;