• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Κουνάδη' | 17 Νοεμβρίου 2009, 21:53

    Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θέλουν και πρέπει να εργασθούν και δεν έχουν εμπειρία. Υπάρχουν μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που επίσης θέλουν και πρέπει να εργασθούν και έχουν εμπειρία, λιγότερη ή περισσότερη. Κάποιες εργασίες απαιτούν εμπειρία, κάποιες λιγότερο ή καθόλου. Είναι ένα προσόν που πρέπει να συνεκτιμάται κατά περίπτωση, δηλαδή ανάλογα με τη θέση εργασίας. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή και καλά αμοιβόμενη εργασία. Όμως η αναξιοκρατία και το έλλειμα αξιών και ηθικής στην ελληνική κοινωνία, αποτελεί κακό προηγούμενο και δημιουργεί αρρωστημένο περιβάλλον για τη διαμόρφωση των αντιλήψεων σχετικά με τη δουλειά. Με λίγα λόγια, όταν βλέπει κανείς γύρω του αυτόν τον προκλητικό πλούτο που προέρχεται από αμφίβολης νομιμότητας και ηθικής δραστηριότητες και ταυτόχρονα τους σκληρά εργαζόμενους με το σώμα ή με το πνεύμα να χλευάζονται και να τα φέρνουν βόλτα με το ζόρι, τότε αμβλύνονται οι συνειδήσεις, τότε κυνηγάμε ένα διορισμό χωρίς να μας ενδιαφέρει η δημιουργικότητα και η συμβολή στην κοινωνική πρόοδο, τότε μας ενδιαφέρει μόνο "να τη βγάλουμε εμείς καθαρή" και όλοι οι άλλοι "να πάνε να πνιγούνε". Τα παιδιά μας βλέπουν στις ιδιωτικές τηλεοράσεις αγράμματες ημίγυμνες να δοξάζονται και να θησαυρίζουν, ανεπάγγελτους κληρονόμους κάθε είδους και βαθμού συγγένειας να κυκλοφορούν με πολυτελείς λιμουζίνες και να διαβιούν σε βίλλες με πισίνες. Πώς θα τους πούμε λοιπόν οτι πρέπει να μορφωθούν και να εργασθούν τίμια για να κερδίσουν τα προς το ζείν; Πρέπει να υπάρξει μια πραγματική, ουσιαστική, πολυμέτωπη επίθεση στην κάθε είδους διαφθορά και ανηθικότητα. Να αναδειχθούν ως κοινωνικές αξίες η μόρφωση, η εργατικότητα, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, θα έχουν νόημα νομοθετήματα που τείνουν στο δίκαιο και το αντικειμενικό. Αλλιώς μοιάζουν χλευαστικά.