Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 7 Ρυθμίσεις που αφορούν στην πρόσληψη προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνουΣχόλιο του χρήστη ΒΟΥΔΟΥΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ | 18 Νοεμβρίου 2009, 01:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΒΟΥΔΟΥΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ' | 18 Νοεμβρίου 2009, 01:36

    Είμαι 30 χρονών απόφοιτος Γεωπονίας του Π.Θ. (έτος κτήσης 2005) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (έτος κτήσης 2008). Συνολική εμπειρία ως γεωπόνος από του 2005 έως σήμερα 13 μήνες. Δηλαδή σε 5 χρόνια η προϋπηρεσία που μάζεψα είναι δεκατρείς μήνες (το βάζω ολογράφως μπας και φανεί μεγαλύτερο!!!). Θα μπορούσα να αναλύσω λεπτομερέστατα το δράμα μου αλλά όταν σου δίνεται οποιασδήποτε μορφής βήμα θεωρείται παιδαριώδης να το μουτζουρώνεις, όπως κάνουν αυθόρμητα τα παιδιά σε θρανία και τοίχους, η φρόνιμη ή η ενταγμένη συμπεριφορά είναι να τοποθετηθείς. ΠΡΩΤΟΝ: Κάθε σχέση εργασίας πρέπει να είναι μόνιμη, πλήρης απασχόλησης με τις προβλεπόμενες απολαβές. Το θέμα συζήτησης να είναι η μείωση ωραρίου, η μείωση ηλικίας συνταξιοδότησης, η αύξηση μισθών… και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Τα αυτονόητα φαντάζουν ουτοπία και θεωρείται δικαίωμα η συζήτηση στην κατάργηση των δικαιωμάτων μας. Μας πήρανε το καρβέλι με το ψωμί μας. Ζούμε με τα ψίχουλα που πέφτουν από τον θρυμματισμό του και είναι δικαίωμα η επιλογή μαχαιριού, ώστε εμείς να αποφασίσουμε τι σχήμα θα έχουν τα ψίχουλα. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Οικονομική κρίση = αδύνατη η υλοποίηση των προαναφερθέντων. Ωραία, τότε λύση είναι η σταδιακή αλλαγή από συνθήκες εργασιακής ομηρίας σε συνθήκες ιδανικής εργασίας. Δώστε το χρονοδιάγραμμα και να συζητηθούν οι τρόποι βέλτιστης υλοποίησης του. Δεν γίνεται να συζητήσουμε για το πώς θέλουμε να είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου ενώ δεν τις θέλουμε. Δεν είμαστε κουτάβια που όταν τα πρωτοδέσεις στην αυλή σου κλαίνε μερόνυχτα και μόλις συνηθίσουν την αυλή και το φαγητό στο πιάτο τους, χαίρονται αν τους πάρεις καινούργιο λουράκι. Δεν γίνεται να θεωρείται δικαίωμα τι χρώμα θα χει το λουράκι. ΤΡΙΤΟΝ: Όλα τα παραπάνω ουτοπία, επιθυμητά αλλά μη εφαρμόσιμα. Δεκτό. Ας περιοριστεί ο διάλογος στον ορισμό εννοιών. Εποχιακές ανάγκες καλύπτονται από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Τακτικές από μόνιμο προσωπικό. Ξεκάθαρο; ΟΧΙ. Τότε γιατί ένας εποχικός υπάλληλος έχει κώλυμα τριμήνου, κώλυμα τετραμήνου, κώλυμα εικοσιτετραμήνου. Ως εποχικότητα ορίζεται η διάρκεια και η περιοδικότητα των αναγκών μιας υπηρεσίας-φορέα- ΝΠΙΔ ή ο μέγιστος δυνατός χρόνος ώστε να αποφευχθεί ο χαρακτηρισμός τακτικός = μόνιμος. ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Όπως φαίνεται, δεν είναι εφικτός ούτε ο ορισμός εννοιών. Ας δούμε τότε ποιους εξυπηρετούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. ΠΟΛΙΤΕΣ: Ένα από τα κύρια κριτήρια το οποίο καθορίζει την ποιότητα παροχής υπηρεσιών είναι τα προσόντων των εργαζομένων. ΑΡΑ οι δεδομένες, πλέον, συμβάσεις εξασφαλίζουν στον πολίτη άριστες υπηρεσίες εφόσον το κύρια μοριοδοτούμενο προσόν είναι η ανεργία. (για αποφυγή παρεξηγήσεων είμαι άνεργη σχεδόν ένα χρόνο και περιμένω να ξεκολλήσει η λίστα του Ε.Λ.Γ.Α). Ναι, αλλά οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου είναι οικονομικότερες. Κρίνοντας αφενός από τις απολαβές μου, όταν αναγκαστήκαμε σε μετακίνηση με πληρωμένες διανυκτερεύσεις γιατί το προσωπικό δεν έφτανε και αφετέρου από τα πρόστιμα που πληρώσαμε ως κράτος, δηλαδή οι αγρότες, θα διαφωνήσω κάθετα. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ: Στο μόνο πράγμα που συμφωνούμε με την πρώην αντιπολίτευση. Εργασιακή ομηρία. Βέβαια, να μην είμαστε αχάριστοι, δουλίτσα να υπάρχει. Αν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με κρατικούς φορείς δεν εξυπηρετούν ούτε τους πολίτες ούτε τους ίδιους τους εργαζόμενους μιας δημοκρατικής χώρας και οι κρατικοί φορείς δεν αποσκοπούν στην αύξηση των κερδών τους, τότε ποιους εξυπηρετούν; Αν σκεφτούμε επαγωγικά ο πολίτης δεν ερωτήθηκε τι είδους υπηρεσίας θέλει άρα αποκλείεται. Ο εργαζόμενος ερωτήθηκε, αρνήθηκε και έπειτα από συνοπτικές διαδικασίες αποδέχτηκε ως σύγχρονη πραγματικότητα τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου άρα απορρίπτεται λόγω συνοπτικών διαδικασιών. Ποιος μένει; Αυτός που το προτείνει, το ψηφίζει και το συζητάει: ο βουλευτής. Ο βουλευτής από την αρχή της εμφάνισης του ως κύριο καθήκον του έχει την διευθέτηση υποθέσεων του πολίτη. Αρχικά διευθετούσε απλές υποθέσεις τις οποίες ο απλώς εκ των πλείστων αγράμματος και χαρτοφοβούμενος έλληνας πολίτης δεν μπορούσε να επιλύσει. Έτσι ο καλός βουλευτής έπαιρνε τηλέφωνο στον γιατρό, για την σύνταξη, για τον φαντάρο …και ότι είχε να κάνει με τον κρατικό μηχανισμό, διατηρώντας τον θαυμασμό του λαού και την άμεση είσπραξη μέσω των ψήφων, της υποχρέωσης που ένοιωθε ο μέσος έλληνας. Καθώς όμως ο έλληνας ανέβηκε εκπαιδευτικό επίπεδο, κατάφερε να σηκώνει μόνος του το τηλέφωνο ή να πληρώνει υπηρεσίες για να επιλύει τα προβλήματά του οι βουλευτές έχασαν τους ακόλουθους τους. Εδώ η ιστοριούλα τελειώνει. Αν θα πηγαίνατε ποτέ σε βουλευτικό γραφείο ο πρώτιστος λόγος επίσκεψης σας, εκτός από το να ενημερωθείτε για την υγεία του βουλευτού σας, δεν θα ήταν για δουλειά, για μια θέση εργασίας, για απασχόληση; ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μας θέλετε γερασμένους, επαίτες έξω από τα βουλευτικά σας γραφεία. Και όσο αυτό θα ισχύει τόσο θα είναι ουτοπική οποιαδήποτε συζήτηση. Υ.Σ. Να δείτε που σε μερικά χρόνια θα έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε τα μόρια και τα κριτήρια, τα οποία θα πρέπει να πληρούμε, για να μπορούμε να πάρουμε σειρά έξω από το βουλευτικό γραφείο.