Αρχική Σύστημα στοχοθεσίας, αξιολόγησης και ανταμοιβής για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησηςΆρθρο 7 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Δ.Α.Κ.Ε.-Ο.Τ.Α. | 24 Μαΐου 2022, 18:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δ.Α.Κ.Ε.-Ο.Τ.Α.' | 24 Μαΐου 2022, 18:19

    Στο εδάφιο β, της περ.ια, αναφέρεται: " β) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων" Παρομοίως στο εδάφιο α, της περ.ιβ αναφέρεται: " α) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων" Η αξιολόγηση οφείλει να αναδεικνύει με σαφή και αντικειμενικό τρόπο το επίπεδο των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των αξιολογούμενων και να καταδεικνύει τις προσπάθειες που αυτοί πρέπει να καταβάλουν ώστε να πετύχουν την ανάπτυξη των πεδίων στα οποία υστερούν. Η υποχρεωτική όμως επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων στις οποίες υστερούν και απαιτείται ανάπτυξή τους, αποτελεί ένα μέτρο εκ των πραγμάτων μη λειτουργικό. Είναι εντελώς διαφορετικό να υπάρχει αναφορά στις τρεις (3) δεξιότητες με την μικρότερη βαθμολογία ή απόδοση, γεγονός το οποίο δύναται να αφήνει το περιθώριο να πρόκειται για δεξιότητες ανεπτυγμένες σε ικανοποιητικό ή καλό βαθμό, αλλά ταυτόχρονα βαθμό ο οποίος υστερεί σε σχέση με άλλες δεξιότητες (οι οποίες βρίσκονται σε καλό ή εξαιρετικό βαθμό). Με την υφιστάμενη διατύπωση και το πνεύμα το οποίο αυτή αφήνει να εννοηθεί, είναι υποχρεωτικό να βρεθούν τρεις αρνητικές δεξιότητες οι οποίες χρήζουν ανάπτυξης άνευ προϋποθέσεων. Αυτό το γεγονός προσδίδει ανάλογη αρνητική χροιά στην έννοια της αξιολόγησης και αποτυγχάνει να προσδώσει, με αντικειμενικότητα και σε πραγματική βάση, την απαιτούμενη έμφαση στον προφανώς επιδιωκόμενο στόχο της συνεχούς βελτίωσης των εργαζομένων, μέσω του κινήτρου της θετικής αποτύπωσης των δεξιοτήτων τους. Αντίθετα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι τρεις εκ των δεξιοτήτων τους θα οριστούν ως ανεπαρκής, θα δημιουργηθεί αίσθημα ανασφάλειας και εκ των πραγμάτων έλλειψη ενδιαφέροντος πραγματικής προόδου και ανάπτυξης, καθώς όποια προσπάθεια και αν καταβληθεί, το ένα τρίτο αυτής θα θεωρηθεί εκ του νόμου ανεπαρκής. Επί παραδείματι, αξιολογούμενος ο οποίος στην πραγματικότητα κατέχει σε καλό βαθμό δύο δεξιότητες, σε πολύ καλό πέντε δεξιότητες και σε εξαιρετικό βαθμό δύο δεξιότητες, υποχρεωτικά θα πρέπει να αξιολογηθεί σε τρεις από αυτές ως μη επαρκής, με ταυτόχρονη ανάγκη ανάπτυξής τους. Περαιτέρω δε, καθώς την επόμενη χρονιά εκ του νόμου, ο αξιολογητής θα πρέπει να βρει εκ νέου τρεις δεξιότητες στις οποίες ο αξιολογούμενος υστερεί υποχρεωτικά, υφίσταται η περίπτωση αυτές να είναι τρεις διαφορετικές από τις αντίστοιχες του προηγούμενου έτους αναφοράς κοκ, με αποτέλεσμα σε ένα κύκλο τριών ετών να υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν θεωρηθεί ως μη επαρκής και προς ανάπτυξη δεξιότητες και οι εννέα κατηγορίες δεξιοτήτων εναλλάξ. Γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η διάταξη δύναται να οδηγήσει σε εκφυλισμό του θεσμού εν τη γενέσει του, να αλλοιώσει το κύρος του και πάνω από όλα δύναται να θέσει σε κίνδυνο αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί τον πραγματικό σκοπό, αυτόν της ανάπτυξης του ανθρωπίνου δυναμικού με κριτήρια αντικειμενικά, αληθή και πραγματικά. Με την επιφύλαξη ότι η πρότασή μας επί του συστήματος αξιολόγησης αφορά και στα επί μέρους αντίστοιχα άρθρα (Άρθρο 11 και Άρθρο 13).