Για τους σκοπούς του παρόντος Μέρους, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:
α. «Έτος αναφοράς»: Το χρονικό διάστημα, για το οποίο αξιολογούνται ο υπάλληλος και ο προϊστάμενος οργανικής μονάδας. Το έτος αναφοράς συμπίπτει με το ημερολογιακό έτος.
β. «Κύκλος αξιολόγησης»: Οι ενέργειες αξιολόγησης, οι οποίες πραγματοποιούνται εντός του έτους αναφοράς.
γ. «Στοχοθεσία»: Η διαδικασία καθορισμού των στόχων κάθε οργανικής μονάδας για το έτος αναφοράς.
δ. «Σφυγμός ομάδας»: Η αποτύπωση της γνώμης των άμεσα ιεραρχικά υφισταμένων της οργανικής μονάδας, της οποίας προΐσταται ο Αξιολογητής τους για τον τρόπο λειτουργίας και διοίκησης της οργανικής μονάδας, καθώς και τις σχέσεις και τη συνεργασία μεταξύ των μελών αυτής.
ε. «Επίτευξη στόχων»: Ο βαθμός υλοποίησης των στόχων, που έχουν τεθεί σε κάθε οργανική μονάδα.
στ. «Προς ανάπτυξη δεξιότητες»: Οι δεξιότητες του αξιολογούμενου προϊσταμένου και υπαλλήλου, οι οποίες δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένες, με βάση τον ρόλο του στην ομάδα και την κρίση του Αξιολογητή του, και χρήζουν περαιτέρω βελτίωσης.
ζ. «Δυνατές δεξιότητες»: Οι δεξιότητες του αξιολογούμενου προϊσταμένου και υπαλλήλου οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό αναπτυγμένες, με βάση τον ρόλο του στην ομάδα και την κρίση του Αξιολογητή του, δηλαδή ο αξιολογούμενος εμφανίζει πολλά στοιχεία της δεξιότητας.
η. «Αποτύπωση δεξιοτήτων προϊσταμένου»: Η βαθμολόγηση του επιπέδου των δεξιοτήτων του αξιολογούμενου προϊσταμένου, καθώς και η επιλογή των δυνατών και των προς ανάπτυξη δεξιοτήτων από τον Αξιολογητή.
θ. «Αποτύπωση δεξιοτήτων υπαλλήλου»: Η επιλογή των δυνατών και των προς ανάπτυξη δεξιοτήτων του αξιολογούμενου υπαλλήλου από τον Αξιολογητή.
ι. «Σχέδιο ανάπτυξης»: Το σύνολο των δράσεων, που κρίνονται ως κατάλληλες, προκειμένου να αναπτυχθούν δεξιότητες του αξιολογούμενου, οι οποίες δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένες, με βάση τον ρόλο του στην ομάδα και την κρίση του Αξιολογητή. Η υλοποίησή του λαμβάνει χώρα στο έτος αναφοράς που έπεται του κύκλου αξιολόγησης.
ια. «Έκθεση αξιολόγησης προϊσταμένου»: Η έκθεση, που συντάσσεται και υποβάλλεται αρμοδίως από τον Αξιολογητή κατόπιν ολοκλήρωσης της διαδικασίας αξιολόγησης προϊσταμένων και περιλαμβάνει: α) τη βαθμολογία του αξιολογούμενου, σύμφωνα με το άρθρο 12, β) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων, και γ) την ειδική αιτιολογία, όπου αυτή απαιτείται.
ιβ. «Έκθεση αξιολόγησης υπαλλήλου»: Η έκθεση που συντάσσεται και υποβάλλεται αρμοδίως από τον Αξιολογητή κατόπιν ολοκλήρωσης της διαδικασίας αξιολόγησης υπαλλήλων και περιλαμβάνει: α) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων, και β) την ειδική αιτιολογία, όπου αυτή απαιτείται.
Κρίνεται αναγκαία η συμμετοχή στην αξιολόγηση και δεύτερου αξιολογητή και όχι μόνον ενός αξιολογητή. Απαιτείται και δεύτερος αξιολογητής για την αντικειμενικότερη και πιο αμερόληπτη αξιολόγηση του αξιολογούμενου.
Η υποχρεωτική επιλογή τριών δεξιοτήτων προς ανάπτυξη (σημεία ι, ια και ιβ) προεξοφλεί ότι οι υπάλληλοι έχουν υποχρεωτικά τουλάχιστον 3 δεξιότητες προς ανάπτυξη (είναι οι δεξιότητες που κρίνονται ως μη επαρκώς ανεπτυγμένες). Ωστόσο, αυτό προκαταβάλλει την κρίση του αξιολογητή και δεν είναι συμβατό με την ελεύθερη κρίση που οφείλει να έχει. Τι θα συμβαίνει στην περίπτωση που ο αξιολογητής κρίνει ότι δεν υπάρχει καμία δεξιότητα προς ανάπτυξη; Θα είναι αναγκασμένος να αναγράφει, και μάλιστα τρεις, δεξιότητες προς ανάπτυξη; Οι σχετικές διατάξεις χρήζουν τροποποίησης ώστε να αρθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας καταγραφής δεξιοτήτων προς ανάπτυξη.
Ομοίως, οι δυνατές δεξιότητες περιορίζονται σε τρεις ενώ ο αξιολογούμενος μπορεί να έχει περισσότερες. Οι σχετικές διατάξεις χρήζουν τροποποίησης ώστε να μην υπάρχει όριο αναγραφής δυνατών δεξιοτήτων.
Στο εδάφιο β, της περ.ια, αναφέρεται: » β) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων»
Παρομοίως στο εδάφιο α, της περ.ιβ αναφέρεται: » α) την υποχρεωτική επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων προς ανάπτυξη και μίας (1) έως τριών (3) δυνατών δεξιοτήτων»
Η αξιολόγηση οφείλει να αναδεικνύει με σαφή και αντικειμενικό τρόπο το επίπεδο των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των αξιολογούμενων και να καταδεικνύει τις προσπάθειες που αυτοί πρέπει να καταβάλουν ώστε να πετύχουν την ανάπτυξη των πεδίων στα οποία υστερούν. Η υποχρεωτική όμως επιλογή τριών (3) δεξιοτήτων στις οποίες υστερούν και απαιτείται ανάπτυξή τους, αποτελεί ένα μέτρο εκ των πραγμάτων μη λειτουργικό.
Είναι εντελώς διαφορετικό να υπάρχει αναφορά στις τρεις (3) δεξιότητες με την μικρότερη βαθμολογία ή απόδοση, γεγονός το οποίο δύναται να αφήνει το περιθώριο να πρόκειται για δεξιότητες ανεπτυγμένες σε ικανοποιητικό ή καλό βαθμό, αλλά ταυτόχρονα βαθμό ο οποίος υστερεί σε σχέση με άλλες δεξιότητες (οι οποίες βρίσκονται σε καλό ή εξαιρετικό βαθμό).
Με την υφιστάμενη διατύπωση και το πνεύμα το οποίο αυτή αφήνει να εννοηθεί, είναι υποχρεωτικό να βρεθούν τρεις αρνητικές δεξιότητες οι οποίες χρήζουν ανάπτυξης άνευ προϋποθέσεων. Αυτό το γεγονός προσδίδει ανάλογη αρνητική χροιά στην έννοια της αξιολόγησης και αποτυγχάνει να προσδώσει, με αντικειμενικότητα και σε πραγματική βάση, την απαιτούμενη έμφαση στον προφανώς επιδιωκόμενο στόχο της συνεχούς βελτίωσης των εργαζομένων, μέσω του κινήτρου της θετικής αποτύπωσης των δεξιοτήτων τους. Αντίθετα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι τρεις εκ των δεξιοτήτων τους θα οριστούν ως ανεπαρκής, θα δημιουργηθεί αίσθημα ανασφάλειας και εκ των πραγμάτων έλλειψη ενδιαφέροντος πραγματικής προόδου και ανάπτυξης, καθώς όποια προσπάθεια και αν καταβληθεί, το ένα τρίτο αυτής θα θεωρηθεί εκ του νόμου ανεπαρκής.
Επί παραδείματι, αξιολογούμενος ο οποίος στην πραγματικότητα κατέχει σε καλό βαθμό δύο δεξιότητες, σε πολύ καλό πέντε δεξιότητες και σε εξαιρετικό βαθμό δύο δεξιότητες, υποχρεωτικά θα πρέπει να αξιολογηθεί σε τρεις από αυτές ως μη επαρκής, με ταυτόχρονη ανάγκη ανάπτυξής τους. Περαιτέρω δε, καθώς την επόμενη χρονιά εκ του νόμου, ο αξιολογητής θα πρέπει να βρει εκ νέου τρεις δεξιότητες στις οποίες ο αξιολογούμενος υστερεί υποχρεωτικά, υφίσταται η περίπτωση αυτές να είναι τρεις διαφορετικές από τις αντίστοιχες του προηγούμενου έτους αναφοράς κοκ, με αποτέλεσμα σε ένα κύκλο τριών ετών να υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν θεωρηθεί ως μη επαρκής και προς ανάπτυξη δεξιότητες και οι εννέα κατηγορίες δεξιοτήτων εναλλάξ.
Γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η διάταξη δύναται να οδηγήσει σε εκφυλισμό του θεσμού εν τη γενέσει του, να αλλοιώσει το κύρος του και πάνω από όλα δύναται να θέσει σε κίνδυνο αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί τον πραγματικό σκοπό, αυτόν της ανάπτυξης του ανθρωπίνου δυναμικού με κριτήρια αντικειμενικά, αληθή και πραγματικά.
Με την επιφύλαξη ότι η πρότασή μας επί του συστήματος αξιολόγησης αφορά και στα επί μέρους αντίστοιχα άρθρα (Άρθρο 11 και Άρθρο 13).