• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος' | 18 Νοεμβρίου 2009, 17:42

    Πιστεύω ότι, η μοριοδότηση της εμπειρίας στους διαγωνισμούς με σειρά προτεραιότητας, θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται με την προϋπόθεση να υπάρχει συνάφεια μεταξύ της εμπειρίας και της προσφερόμενης θέσεως και ποιο συγκεκριμένα η μοριοδότηση της εμπειρίας να γίνεται μόνο στην κατηγορία της ΔΕ διότι οι ευκαιρίες σε αυτή την κατηγορία είναι περιορισμένες. Ενδεχομένως με αυτόν τον τρόπο η μετακίνηση των υποψηφίων από τις κατηγορίες ΠΕ και ΤΕ προς την ΔΕ να αποθαρρύνεται και η προσφερόμενη θέση της ΔΕ για τους υποψηφίους της ίδιας κατηγορίας να καταλαμβάνεται μόνο από αυτούς της ΔΕ. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω καμία εργασία πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο δεν θα υποτιμούμε οι ίδιοι (αναγκαστικά ή μη) το ή τα πτυχία που με θυσίες και κόπους αποκτήθηκαν. Είναι αυτονόητο ότι όταν, τα προσόντα που διαθέτει ο υποψήφιος, είναι περισσότερα, από αυτά που απαιτούνται για την προσφερόμενη θέση εργασίας τότε, η απόδοσή του, η όρεξή του και η αποτελεσματικότητά του θα έχουν μια μη φυσιολογική φθίνουσα πορεία. Το αντίθετο, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συμβεί, δηλαδή ένας υποψήφιος της ΔΕ δεν θα μπορέσει να συμμετάσχει σε καμία θέση των κατηγοριών ΠΕ και ΤΕ. Ενώ στους γραπτούς διαγωνισμούς πιστεύω ότι ΔΕΝ θα πρέπει να υπάρχει μοριοδότηση λόγο εμπειρίας (και ας έχω 15 έτη προϋπηρεσία). Ο διαγωνισμός σε αυτήν την περίπτωση είναι γραπτός και το μόνο που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της γραπτής δοκιμασίας. Η εμπειρία – προϋπηρεσία σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη για την τοποθέτηση ενός επιτυχόντα σε μία αντίστοιχη θέση συναφή με την προϋπηρεσία του και πάντα εφόσον υφίσταται τέτοια περίπτωση. Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω και το παράδειγμα που υπάρχει για αυτό το άρθρο. Η μοριοδότηση της ξένης γλώσσας έχει θεσπισθεί σε όλους τους δημόσιους διαγωνισμούς και για όλες τις κατηγορίες. Αυτό που δεν μπορώ όμως να καταλάβω είναι γιατί η εκμάθηση της ξένης γλώσσας που γίνεται στα δημόσια σχολεία μας να μην αναγνωρίζεται. Κατανοώ ότι ορισμένες θέσεις εκ των πραγμάτων να προϋποθέτουν μία ή και περισσότερες πιστοποιήσεις ξένων γλωσσών (σε οποιοδήποτε επίπεδο) και ενδεχομένως όσοι είχαν την δυνατότητα, την οικονομική ευχέρεια, τον χρόνο, και φυσικά και την διάθεση να μάθουν μία ή και περισσότερες ξένες γλώσσες ώστε να πληρούν την προϋπόθεση για την συγκεκριμένη θέση, αυτό όμως που δεν κατανοώ είναι ο παραγκωνισμός και η υποβάθμιση που γίνεται με τον ανωτέρω τρόπο της ελληνικής γλώσσας. Πιστεύω ότι οι συναλλασσόμενοι με το Ελληνικό Δημόσιο είναι κυρίως οι πολίτες της χώρας που ζω και ότι η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα και η επικοινωνία διενεργείται εις την ελληνική γλώσσα, εκτός και αν κάνω λάθος, δεν νομίζω να υπάρχει η πιθανότητα, πόσο μάλλον η προϋπόθεση πρόσληψης κάποιου σε οποιαδήποτε άλλη χώρα επειδή ¨γνωρίζει¨ την Ελληνική γλώσσα.