• Σχόλιο του χρήστη 'αθλητης' | 19 Νοεμβρίου 2009, 00:22

    Τυχαίνει να είμαι ένας από τους διακριθέντες αθλητές,απόφοιτος ΤΕΦΑΑ,στην εθνική ομάδα από τα 13 μου (τώρα είμαι 27) και τα μοναδικά χρήματα που έχω αποκομίσει είναι το πριμ του χάλκινου Πανευρωπαϊκού που έχω κατακτήσει. Περιττό να αναφέρω ότι τα χρήματα που έχω δαπανήσει(οι γονείς μου για την ακρίβεια)για το άθλημα, είναι πολλαπλάσια αυτών που έχω λάβει, με μοναδική μου ελπίδα και υπόσχεση ότι κάποια στιγμή με την διάκριση που έχω,θα εξασφαλίσω ένα βασικό εισόδημα το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται "πρόσληψη στον δημόσιο τομέα" και με το οποίο θα ΣΥΝΕΧΙΣΩ και όχι θα ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ τον αθλητισμό.Όπου παρεμπιπτόντως άμα δεν λεγόταν "πρόσληψη στο Δημόσιο τομέα" αλλά πχ."αθλητική υποτροφία διακριθέντων αθλητων" ή ότι άλλο,θα υπήρχαν πολύ λιγότερες αντιδράσεις. Νόμιζα ότι είναι αυτονόητο αλλά μάλλον δεν είναι,ότι δεν έχουμε χρόνο και δυνάμεις να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο όσο είμαστε αθλητές, άρα και ΚΑΝΕΝΑ άλλο είδος εισοδήματος.Άρα ΠΩΣ θα ζήσουμε και ΠΩΣ θα συνεχίσουμε να αθλούμαστε? Δεν είμαστε όλοι επαγγελματίες αθλητές με χορηγούς και σπόνσορες, άσχετα αν ο ιδρώτας που χύνουμε μόνο "ερασιτεχνικός" δεν είναι. Ακούστηκε οτι ο νόμος έγινε αυστηρότερος για την καταπολέμηση του ντόπινγκ.Υπάρχουν νομίζω εξυπνότεροι τρόποι από την εξαφάνιση του αθλητισμού για να γίνει κάτι τέτοιο, όπως για παράδειγμα ουσιαστικότερη και αποδοτικότερη λειτουργία του ΕΣΚΑΝ και ούτω καθεξής. Και αν μη τι άλλο υπηρετώ ένα άθλημα στο οποίο δεν έχει πιαστεί ποτέ αθλητής ντοπαρισμένος και σίγουρα δεν είναι το μοναδικό.΄Η μήπως όλα αυτά είναι μια καλή δικαιολογία που ωφελεί άραγε ποιόν? Σίγουρα όχι τον Ελληνικό Αθλητισμό και τους νέους που πιστά τον υπηρετούμε.