• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 11 Δεκεμβρίου 2009, 20:49

    Θεωρώ ότι η επιφύλαξη υπέρ της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι απολύτως ορθή. Desideratum της σκοπούμενης ρύθμισης, άλλωστε, δεν είναι η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, ούτε και η παραβίαση των δικαιωμάτων του υποκειμένου των δεδομένων. Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η δημόσια διοίκηση, που θα κληθεί να εφαρμόσει το νόμο, είτε εν πολλοίς αγνοεί τη νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων, είτε την επικαλείται αποσπασματικά και κατά το δοκούν. Κατά τούτο, το ερώτημα "Αναρτάται μια πράξη στο διαδίκτυο όταν περιέχει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρά;" πρέπει να τονιστεί ότι απαντάται ήδη θετικά με το υπό συζήτηση νομοθέτημα ("Η ανάρτηση πραγματοποιείται....με την επιφύλαξη των κανόνων για την επιφύλαξη του ατόμου..."). Το βάρος, συνεπώς, μετακυλίεται στον καθορισμό των τρόπων με τους οποίους η Διοίκηση θα προφυλάξει το υποκείμενο των δεδομένων από πιθανούς κινδύνους. Ο κάθε φορά ενδεδειγμένος τρόπος πρέπει να κρίνεται ad hoc, ανάλογα με τα ιδιαίτερα δεδομένα της κάθε περίπτωσης, όπως είναι η φύση των δεδομένων, οι πιθανοί κίνδυνοι για το υποκείμενο των δεδομένων από τη δημοσίευση των στοιχείων που το αφορούν κ.α.. Για τους λόγους αυτούς, πρέπει με διευκρινιστική εγκύκλιο (και όχι με νόμο, που περιέχει γενική και αδιαφοροποίητη ρύθμιση) να καταστεί σαφές ότι η υποχρέωση ανάρτησης στο διαδίκτυο και η προστασία προσωπικών δεδομένων δεν είναι κατ' ανάγκην ανταγωνιστικά έννομα αγαθά. Και τα δύο αποτελούν υποχρέωση της Πολιτείας και τα δυο λειτουργούν για την προστασία των προσώπων και της κοινωνίας. Καθιερώνοντας, λοιπόν, την υποχρέωση ανάρτησης των πράξεων στο διαδίκτυο, χρήζει διευκρίνησης - με εγκύκλιο - στους αποδέκτες της σχετικής υποχρέωσης οι τρόποι με τους οποίους μπορούν και οφείλουν να εξισσοροπούν τα εμπλεκόμενα έννομα αγαθά. Μερικοί από αυτούς είναι η ανωνυμοποίηση των αναγκαίων στοιχείων ή η μερική δημοσίευση ορισμένων στοιχείων (όπως μη γνωστοποίηση ορισμένων ή λεπτομερών ή ευαίσθητων στοιχείων ενός προσώπου).