Αρχική Αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, σύσταση Ελληνικού Κέντρου Εμπειρογνωμοσύνης...ΜΕΡΟΣ Β’ ΣΥΣΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ – REFORM GREECE» ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (άρθρα 68-69)Σχόλιο του χρήστη ΕΝΑΠ ΕΣΔΔΑ | 21 Ιουλίου 2025, 08:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΑΠ ΕΣΔΔΑ' | 21 Ιουλίου 2025, 08:32

    Ήδη από τα δύο πρώτα άρθρα γεννιέται η απορία που χαρακτηρίζει τον τίτλο το σύνολο του προτεινόμενου νομοθετήματος: Γιατί χρειάζεται να ιδρυθεί μία νέα Υπηρεσία και μάλιστα με τη μορφή Νομικού Προσώπου, έστω και ιδιωτικού Δικαίου, όταν ήδη υφίσταται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΕΚΔΔΑ) με αντίστοιχες αρμοδιότητες και το οποίο μπορεί κάλλιστα και με πλήρη στρατηγική, επιχειρησιακή και διοικητική επάρκεια να ασκήσει τις περιγραφόμενες αρμοδιότητες; Η πρόβλεψη ότι «οι ενταγμένοι στο Μητρώο εμπειρογνώμονες, εντός τριών (3) μηνών από την εγγραφή τους, παρακολουθούν σεμινάρια στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης με αντικείμενο τη μεθοδολογία υλοποίησης των έργων ή προγραμμάτων που αναλαμβάνει το Κέντρο» (άρθρο 86 παρ.6) αποτελεί ειρωνεία και παραδοχή της υποσκέλισης του ΕΚΔΔΑ από την νέα Υπηρεσία. Ειδικά για το άρθρο 69, δημιουργούνται άμεσα εννοιολογικές και ορολογικές απορίες και συγχύσεις. Τι σημαίνει «η παροχή εμπειρογνωμοσύνης στην ημεδαπή»; Ποιο είναι αυτό το Νομικό Πρόσωπο που ιδρύεται εκ του μη όντος, μπορεί να έχει Γενικό Διευθυντή ένα πρόσωπο που, όπως θα δούμε παρακάτω, θα είναι ο αρεστός της κυβέρνησης αλλά δεν θα έχει ιδέα από Δημόσια Διοίκηση αλλά θα παρέχει «εμπειρογνωμοσύνη»; Επίσης, σε τι συνίσταται η «εμπειρογνωμοσύνη»; Πρόκειται για διοικητικό όρο, για αόριστη νομική έννοια, για συγκεκριμένο τύπο διαδικασίας που περιγράφεται και ορίζεται ρητά σε διάταξη νόμου; Αν ναι, ποια είναι αυτή η διάταξη και γιατί λείπει από τις προτεινόμενες διατάξεις; Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την «εξαγωγή εθνικής τεχνογνωσίας στην αλλοδαπή». Γιατί όχι «εμπειρογνωμοσύνης» όπως αναγράφεται παρακάτω, στο άρθρο 71 παρ.1 περ. β; Και πώς θα εξάγεται, θα λαμβάνει τον τύπο εξαγόμενου προϊόντος; Και αν καλόπιστα δεχθούμε κάποια ερμηνεία ορθολογική, πώς θα προΐσταται όλων αυτών ο Γενικός Διευθυντής που μόνο του προσόν θα είναι ότι τον επέλεξε η Κυβέρνηση αλλά ενδεχομένως δεν έχει ιδέα από τη Δημόσια Διοίκηση; Τέλος, ποιο είναι το «πλαίσιο της εκτέλεσης ή συμμετοχής στην υλοποίηση έργων μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα στον τομέα της δημόσιας διοίκησης»; Έργων συγχρηματοδοτούμενων; Δημοσίων έργων; Και ποιο μπορεί να λογίζεται ως έργο; Πού ανατίθεται και ποιος το εκτελεί; Ιδιώτης ή δημόσια Υπηρεσία; Άρθρο 70: «Το Κέντρο εδρεύει στην Περιφέρεια Αττικής. Υπηρεσίες και γραφεία του Κέντρου δύνανται να λειτουργούν και σε άλλες πόλεις της ελληνικής επικράτειας ή του εξωτερικού, σε συνεργασία με τις κατά τόπους Ελληνικές Πρεσβευτικές ή Προξενικές Αρχές, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 90». Όταν το ΕΚΔΔΑ με πολλαπλάσιο όγκο δραστηριότητας δεν διαθέτει πλέον Υπηρεσίες σε άλλες πόλεις πλην Αθήνας και Θεσσαλονίκης, γιατί θα χρειαστεί να έχει Υπηρεσίες το νέο Νομικό Πρόσωπο; Τι είδους δραστηριότητες θα ασκεί ώστε να χρειάζεται και σε άλλες πόλεις δομές και κατά πόσο θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, όταν το ΕΚΔΔΑ συρρικνώθηκε για λόγους εξοικονόμησης πόρων; Άρθρο 71: Ισχύει ό,τι αναφέρθηκε και στο άρθρο 69. Όλες οι αρμοδιότητες μπορούν να ασκηθούν από το ΕΚΔΔΑ και ουδείς λόγος υφίσταται να συσταθεί νέο Νομικό Πρόσωπο το οποίο εξ ορισμού έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Ειδικότερα: Στην περίπτωση της παρ. 2 περ. αδ), αναφέρεται ότι έχει αρμοδιότητες «της πολιτικής διαχείρισης διοικητικών διαδικασιών». Το να διαθέτει ένα ΝΠΙΔ αρμοδιότητα για την πολιτική διαχείρισης των διοικητικών διαδικασιών είναι βαρύτατο θεσμικό ατόπημα. Η συγκεκριμένη «πολιτική», παρά την ασάφεια και τη γενικότητα που δημιουργεί ο όρος αποτελεί μέρος της δημόσιας πολιτικής για τις διοικητικές διαδικασίες και ως τέτοια αποτελεί αρμοδιότητα του αντίστοιχου Υπουργείου. στην περίπτωση της παρ.2 περ. αε), εκτός του ΕΚΔΔΑ υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων και με την Εθνική Αρχή Διαφάνειας. Άρθρο 73 Η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με τις φιλοδοξίες που εκφράζουν οι σχετικές διατάξεις και το αντικείμενο του νέου ΝΠΙΔ. Αποτελείται από Γενικούς Γραμματείς Υπουργείων, δηλαδή πολιτικά πρόσωπα που δεν είναι γνωστό τι εμπειρογνωμοσύνη και τεχνογνωσία διαθέτουν οι ίδιοι που καλούνται να αποφασίζουν για αυτές. Η παρουσία του Προέδρου του ΕΚΔΔΑ προφανώς αποσκοπεί στο να «χρυσώσει το χάπι» για την υποβάθμιση του Εθνικού Κέντρου, όμως, χωρίς να το αντιληφθούν οι συντάκτες του νόμου, εισάγει και επίσημα το θέμα της σύγχυσης αρμοδιοτήτων των νέων Νομικών Προσώπων. Άρθρο 76, 83, 91 παρ.2 Οι αρμοδιότητες του Γενικού Διευθυντή φωτογραφίζουν ένα παντοδύναμο πρόσωπο που, αμειβόμενο ως Γενικός Γραμματέας, ρυθμίζει και εξουσιάζει τα πάντα στο νέο Νομικό Πρόσωπο, πέραν κάθε επιστημονικής, οργανωτικής και λειτουργικής αρχής. Ο τρόπος επιλογής του ολοκληρώνει την εντύπωση ενός ολοκληρωτικού οργάνου που επιλέγεται χωρίς απολύτως κανένα τεκμήριο αντικειμενικότητας, αξιοκρατίας, διαφάνειας. Συγκεκριμένα, η εναπόθεση του πιο ευαίσθητου σημείου, δηλαδή της εξειδίκευσης διαδικασίας επιλογής, στον Κανονισμό Λειτουργίας και όχι στο νόμο, η δυνατότητα του Δ.Σ. να καθορίζει κατά το δοκούν πρόσθετα, δηλαδή φωτογραφικά, προσόντα, τα ίδια τα τυπικά προσόντα για τα οποία, μεταξύ άλλων, απουσιάζει η αποφοίτηση από την Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης αλλά απαιτείται η δεκαπενταετής προϋπηρεσία στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα και η πενταετής εμπειρία σε ζητήματα που σχετίζονται με την αποστολή του Κέντρου (αλήθεια, ποιος στον ιδιωτικό τομέα διαθέτει εμπειρία στο αντικείμενο του νέου ΝΠΙΔ;), η αντισυνταγματική απουσία του ΑΣΕΠ από τη διαδικασία, η ανέλεγκτη και απόλυτα ελεύθερη επιλογή του προσώπου, και, τέλος, η απευθείας επιλογή από τον Υπουργό Εσωτερικών στις μεταβατικές διατάξεις (που βέβαια λίγο διαφέρει ως προς το αποτέλεσμα και από την πάγια διαδικασία επιλογής) δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οποιονδήποτε καλόπιστο τρίτο να πιστέψει ότι δεν πρόκειται για θέση για την οποία ήδη έχει βρεθεί ο πλέον κατάλληλος, ή, ακόμη χειρότερα, ότι δεν πρόκειται για προσαρμογή της θέσης στον πλέον κατάλληλο. Τέλος, η πρόβλεψη για πρόσωπο που μπορεί να προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα θεωρείται απολύτως απαράδεκτη, πέραν του ότι προσκρούει στον τύπο και την ουσία του άρθρου 103 του Συντάγματος. Είναι αυτονόητο το ερώτημα, τι σχέση μπορεί να έχει ένας ιδιώτης με τη δημόσια διοίκηση και μάλιστα τόσο πολύ ώστε να προΐσταται των διαδικασιών παροχής και εξαγωγής εμπειρογνωμοσύνης και τεχνογνωσίας. Αν όμως κριθεί ότι κάποιο πρόσωπο τη διαθέτει, τότε θα πρόκειται για κλασικό ορισμό του φαινομένου των «περιστρεφομένων θυρών» (revolving doors). Το ίδιο ερώτημα φυσικά τίθεται και για τα μέλη του Μητρώου του άρθρου 86. Άρθρα 81, 82 Ενδεικτικό προχειρότητας ή άγνοιας αποτελεί η παράγραφος 1 του άρθρου 81: «Στο Κέντρο συστήνονται τριάντα πέντε (35) θέσεις προσωπικού, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου» σε συνδυασμό με την παρ. 1 του άρθρου 82: «επιπροσθέτως, για τη στελέχωση του Κέντρου δύναται να διενεργούνται αποσπάσεις προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ή μόνιμου προσωπικού που υπηρετεί στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης». Πώς θα αποσπάται μόνιμο προσωπικό σε θέσεις ΙΔΑΧ; Και γιατί προβλέπονται μόνο θέσεις ΙΔΑΧ; Εντός του συγκεκριμένου πλαισίου δεν έχει προφανώς κανένα νόημα να αναφερθούμε καν στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στους αποφοίτους της ΕΣΔΔΑ. Άρθρο 84 Το όλο άρθρο αποτελεί τον ορισμό της απόλυτης έλλειψης αξιοκρατίας, διαφάνειας, αντικειμενικότητας και ταυτόχρονα την απόλυτη περιγραφή του κομματικού κράτους, της ευνοιοκρατίας, των πελατειακών σχέσεων. Εισάγοντας επικίνδυνη παρέκκλιση από τον Υπαλληλικό Κώδικα διαμορφώνει ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον χωρίς καμία ένδειξη επιλογής με βάση αξιοκρατικά κριτήρια. Ουσιαστικά επιλέγονται ως προϊστάμενοι όχι οι καταλληλότεροι που θα λειτουργούν ως θεματοφύλακες του δημοσίου συμφέροντος αλλά όποιοι επιθυμεί η ηγεσία. Οι διάλογοι του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ που αποκαλύπτονται καθημερινά μας δείχνουν σε τι μπορεί να μετατραπεί μια Υπηρεσία όταν δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις των στελεχών της δημόσιας διοίκησης που επιτελούν το καθήκον τους χωρίς να εξαρτώνται από πάτρωνες. Άρθρο 86 Ο τρόπος ανάθεσης έργου σε εμπειρογνώμονες αποτελεί άλλη μια περίπτωση αδιαφάνειας καθώς δεν υπάρχει καμία αναφορά σε συγκεκριμένη διαδικασία ανάθεσης έργων ή προγραμμάτων καθώς αρκεί απόφαση του Γενικού Διευθυντή, ύστερα από εισήγηση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Διεθνούς Συνεργασίας και Μεταρρυθμίσεων του Κέντρου.