• Σχόλιο του χρήστη 'Αθ. Αναγνωστόπουλος' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 11:11

    Η υποχρέωση αιτιολόγησης ασφαλώς κινείται προς την ορθή κατεύθυνση και αποκαθιστά τις απαιτήσεις του κράτους δικαίου σε ένα κρίσιμο σημείο. Νομίζω όμως ότι διακρίνω το εξής πρόβλημα: στις περιπτώσεις όπου η χορήγηση της ιθαγένειας δεν είναι υποχρεωτική, λ.χ. λόγω πλήρωσης κάποιου χρόνου παραμονής κ.λπ., όπου δηλαδή η διοίκηση δρα κατά διακριτική ευχέρεια [και αν δεν κάνω λάθος, θα διατηρηθούν τέτοιες περιπτώσεις και υπό το μελλοντικό δίκαιο], μεταβαίνουμε από ένα καθεστώς πλήρους αυθαιρεσίας και σκοπιμότητας σε ένα άλλο, στο οποίο θα υπάρχη υποχρέωση αιτιολόγησης, καμία όμως κατευθυντήρια αρχή. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να περιληφθούν κάποια κριτήρια, που αν μη τι άλλο θα εκφράζουν και τον πολιτικό προσανατολισμό της Κυβέρνησης, ώστε να διευκολυνθή και η μελλοντική αιτιολόγηση. Τέτοια κριτήρια θα μπορούσαν να είναι η σταθερή επαγγελματική απασχόληση, η επαρκής γνώση της γλώσσας, η εξοικείωση με τα ελληνικά ήθη και έθιμα, οι οικογενειακοί δεσμοί κ.λπ.