• Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Χριστοφιλίδης' | 2 Νοεμβρίου 2009, 15:20

    1. Εφόσον το ίδιο το άρθρο ομιλεί για πιστωτές (κατάσταση πιστωτών), συνάγεται ότι η διατύπωση ΄΄μία φορά΄΄ του άρθρου 1 θα μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμό οφειλών και επομένως πιστωτών επί της ιδίας περιπτώσεως. Πρέπει να διευκρινιστεί αυτό. 2. ...μέχρι την έκδοση απόφασης από το δικαστήριο για την επιβεβαίωση του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών. Η απόφαση αυτή εκδίδεται το αργότερο μέσα σε τέσσερις μήνες από την υποβολή της αίτησης...: θεωρώ ότι το χρονικό διάστημα που τίθεται εδώ είναι πολύ μεγάλο. 3. ...εκτός αν το δικαστήριο κρίνει, μετά από ακρόαση του οφειλέτη ότι το σχέδιο δεν πρόκειται να γίνει δεκτό, οπότε διατάσσει τη συνέχιση της διαδικασίας, μη εφαρμοζομένων στην περίπτωση αυτή των επόμενων παραγράφων του παρόντος άρθρου...: Σε ποιο χρονικό σημείο γίνεται η ακρόαση του οφειλέτη; Τι εννοείται στο παρόν εδάφιο "τη συνέχιση της διαδικασίας"; Δηλαδή το άρθρο 4 έχει ισχύ μόνο στις περιπτώσεις όπου το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών δύναται να γίνει δεκτό, αν καταλαβαίνω καλά. Πώς μπορεί να είναι βέβαιος ο Ειρηνοδίκης για τη δυνατότητα αυτή του σχεδίου; 4. ...Από την κοινοποίηση της αίτησης αναστέλλονται αυτοδικαίως όλα τα ατομικά καταδιωκτικά μέτρα των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση των απαιτήσεών τους...: Το εδάφιο αυτό είναι πολύ θετικό. 5. Τι θα συμβεί εάν οι πιστωτές από τη μία πλευρά και ο οφειλέτης από την άλλη πλευρά, με τις μεταβολές που θα επιφέρουν στο σχέδιο, δεν συμφωνήσουν; Υπάρχει περίπτωση η ομοφωνία / συμφωνία τους να μην επιτυγχάνεται και η υπόθεση να παρατείνεται επ' αόριστον; Ποια η θέση του Δικαστηρίου στην περίπτωση αυτή; Ας ληφθεί και αυτό υπόψιν.