• Σχόλιο του χρήστη 'Chris' | 17 Σεπτεμβρίου 2019, 15:03

    Κατ' αρχάς το βήμα φαίνεται θετικό. Ορισμένες -πρώτες- παρατηρήσεις: Ο κακόηχος τίτλος του Μέρους ΙΓ' («Παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη») μπορεί να αντικατασταθεί με κάτι πιο εύηχο και σίγουρα λιγότερο πομπώδες (π.χ. Ηλεκτρονικές Διαδικασίες στη Δικαιοσύνη κο.κ.). Στην παρ. 3 ορίζεται ότι ισχύουν αναλόγως οι διατάξεις του π.δ. 40/2013. Εκεί, μεταξύ άλλων, ορίζεται ότι το κόστος των αντιγράφων των δικογράφων κ.λπ. ανέρχεται σε 10 λεπτά/σελίδα, ότι τούτο καταβάλλεται από τον δικηγόρο στον εκάστοτε Δικηγορικό Σύλλογο, ο οποίος με τη σειρά του το αποδίδει στο αντίστοιχο Διοικητικό Δικαστήριο. Από' όσα γνωρίζω, σε ορισμένα δικαστήρια που λειτουργεί η ηλεκτρονική κατάθεση δεν έχει αποδοθεί προς το παρόν κανένα απολύτως ποσό. Τώρα ως εκ της λειτουργίας του δικαιοδοτικού μας συστήματος εν γένει, το οποίο στερείται παντελούς υποστηρικτικής υποδομής (δεν είμαστε Βρεττανία...), θεωρώ ότι είναι αδύνατον να αποφύγουμε την εκτύπωση των εγγράφων. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: ποιος θα εκτυπώνει τα δικόγραφα και τα λοιπά έγγραφα του φακέλου; Αν το καθήκον αυτό ανατεθεί στη Γραμματεία, τότε πρέπει να γνωρίζει το Υπουργείο: α) το καθήκον αυτό θα ανατεθεί αναγκαστικά στους υπαλλήλους της (έναν ή περισσότερους), οι οποίοι δεν επαρκούν σε όλα τα Δικαστήρια, β) ο όγκος των εκτυπώσεων είναι τεράστιος τα δε Δικαστήρια δεν έχουν τα ανάλογα μηχανήματα (για εκτυπωτές δεν γίνεται λόγος - δεν προορίζονται για τέτοια χρήση), γ) ελλοχεύουν κίνδυνοι 1. (λάθους) να παραλειφθεί η εκτύπωση κάποιου αρχείου από τη Γραμματεία κ.λπ., 2. προστριβών με δικηγόρους για χίλιους λόγους κ.λπ. Αφού λοιπόν ευαγγελιζόμαστε την πρακτική εφαρμογή της «ηλεκτρονικής δικαιοσύνης», ας έχουμε κατά νου να λύνουμε και τα πρακτικά προβλήματα της ιδέας.