Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 3. Αρμόδιο δικαστήριο – ΔιαδικασίαΣχόλιο του χρήστη Ιάσονας Χατζηθεοδώρου | 3 Νοεμβρίου 2009, 01:18
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιάσονας Χατζηθεοδώρου' | 3 Νοεμβρίου 2009, 01:18

    Δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε προβλέπεται στην παρούσα πρόταση νόμου αρμόδιος φορέας πέραν των Ειρηνοδικείων, που να ελέγχει τόσο την εγκυρότητα των δανείων όσο και να σταθμίζει με επάρκεια την ικανότητα του οφειλέτη να αποπληρώσει τα χρέη του και σε τι ποσοστό. Κεντρικές υπηρεσίες όπως οι εκάστοτε ΔΟΥ είναι αναρμόδιες και επίσης ανεπαρκείς, ενώ άλλοι περιφερειακοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν αποδείξει την ικανότητά τους με την σημερινή υπάρχουσα κατάσταση. Χρειάζεται η δημιουργία ενός εξωδικαστικού φορέα - διαμεσολαβητή που από τη μια να ελέγχει την εγκυρότητα και νομιμότητα των χορηγούμενων δανείων, όπως και τη ρεαλιστική ικανότητα του οφειλέτη να τα αποπληρώσει εντός των προβλεπόμενων ορίων, καθώς και να συντονίζει την διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Επιπλέον θα μπορεί να λειτουργεί σαν εθνικός εγγυοδοτικός - πιστωτικός οργανισμός ο οποίος σε περίπτωση αποτυχίας όλων των υπολοίπων μηχανισμών να εξαγοράζει το σύνολο του χρέους (όλων των πιστωτών) σε ένα ποσοστό από 5% έως 15% (αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων του οφειλέτη και ασχέτως των απαιτήσεων των πιστωτών) της αξίας του, ποσοστό το οποίο θα καλείται ο οφειλέτης να αποπληρώσει σε βάθος χρόνου με μέγιστο τα δέκα έτη (και αρχική περίοδο χάριτος εφόσον αυτό είναι δυνατό), με σταθερό χαμηλό επιτόκιο. Λογικότερος των υφισταμένων αυτή τη στιγμή είναι -παρόλο τα προηγούμενα- η εκάστοστε αρμόδια ΔΟΥ του οφειλέτη, αφού δυνητικά έχει την σαφέστερη εικόνα της οικονομικής του κατάστασης, αλλά χρειάζεται συνδρομή αυτής από τους άλλους συναρμόδιους φορείς (όπως Συνήγορος του Πολίτη, Γ.Γ. Καταναλωτή κλπ). Είναι δυνατό να προβλέπεται στο μέλλον σύσταση ενός ξεχωριστού φορέα που θα αναλαμβάνει αυτό το ρόλο όπως και την προστασία του καταναλωτή απέναντι στα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά λόγω της επιτακτικότητας του προβλήματος δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για κάτι τέτοιο τώρα. Η συνεπευθυνότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων στη δημιουργία του υπέρογκου χρέους (όροι δανεισμού, κρυφές χρεώσεις, χαμηλή εγγυοδοσία, υψηλό ρίσκο) θα πρέπει να εκτιμάται και εφόσον αποδεικνύεται να παραγράφεται τουλάχιστον το 50% του χρέους.