Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 4. Σχέδιο Διευθέτησης ΟφειλώνΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 3 Νοεμβρίου 2009, 05:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 3 Νοεμβρίου 2009, 05:39

    Όπως και τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος νομοσχεδίου, το άρθρο αυτό βασίζεται στο Ένατο Μέρος (§§ 304-314) του Γερμανικού Πτωχευτικού Κώδικα του 1994/1999 (Insolvenzordnung), με τίτλο "Διαδικασία Πτωχεύσεως Καταναλωτών και άλλες Μικροδιαδικασίες" ("Verbraucherinsolvenzverfahren und sonstige Kleinverfahren"). Ολόκληρο το Δεύτερο Τμήμα αυτού του Ενάτου Μέρους έχει τίτλο "Σχέδιο Διευθέτησης Οφειλών" ("Schuldenbereinigungsplan"), δηλ. τον ίδιο τίτλο με το παρόν άρθρο. * Η παράγραφος 1 του παρόντος άρθρου αντιστοιχεί στην παράγραφο (1) της γερμανικής § 305 που φέρει τον τίτλο "Αίτηση Ενάρξεως από τον Οφειλέτη"("Eröffnungsantrag des Schuldners"). Οι διαφοροποιήσεις που εμφανίζει η δική μας διάταξη έχουν ως εξής: - Η γερμανική διατάξη ορίζει ότι τα δικαιολογητικά (βεβαίωση "φορέα", κατάσταση περιουσίας, σχέδιο) προσκομίζονται είτε με την αίτηση είτε *αμέσως / χωρίς αναβολή* (unverzüglich) μετά την υποβολή της. Η προθεσμία των 15 ημερών είναι μια "αυθαίρετη" χρονική διάρκεια που πρωτότυπα επέλεξε ο Έλληνας νομοθέτης και, θα μπορούσε να είναι και 7 ημέρες, αλλά (ίσως) μέχρι και 30 ημέρες. - Η γερμανική διάταξη δεν ορίζει ρητά τις αρχές (και όχι "φορείς" - ο "Träger" μεταφράζεται ως "φορέας" - δηλ. "φορέας δημόσιας εξουσίας" - η "Stelle" μεταφράζεται ως "αρχή") που εκδίδουν τη βεβαίωση. Μιλάει γενικά για "κατάλληλα πρόσωπα ή αρχές" ("einer geeigneten Person oder Stelle") καταλίποντας ρητά την επιλογή των καταλλήλων προσώπων ή αρχών στις κατά τόπους Χώρες (Länder, "κρατίδια"). Ο Έλληνας νομοθέτης επέλεξε κατά πρωτότυπο (;) τρόπο να ορίσει ως "κατάλληλα πρόσωπα ή αρχές" τον Συνήγορο του Καταναλωτή, τις Ενώσεις Καταναλωτών, δικηγόρους ή άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές αρχές που συντρέχουν τους καταναλωτές σε ζητήματα υπερχρέωσης. *** Σίγουρα ένα σημαντικό σημείο της παρούσας διαβούλευσης είναι εάν αυτό αυτό το σύνολο είναι ελλιπές, δηλ. εάν πρέπει να προστεθούν σ' αυτό και άλλα πρόσωπα ή αρχές ή εάν είναι μαξιμαλιστικό, δηλ. περιέχει και πρόσωπα ή αρχές που δεν χρειάζονται να είναι εκεί.*** - Παραλείπει την περίπτωση 2 της γερμανικής § 305, παρ. (1), [και αναριθμεί τις υπόλοιπες], η οποία περίπτωση 2 κάνει αναφορά στο θεσμό της Απελευθέρωσης από Υπολειμματικό Χρέος (Restschuldbefreiung) ένα θεσμό που δεν υπάρχει στο ελληνικό δίκαιο. * Η παράγραφος 2 του παρόντος άρθρου προερχεται από την παράγραφο (3) επίσης της γερμανικής § 305. ============================================================ * Η παράγραφος 3 του παρόντος άρθρου προέρχεται από την παράγραφο (1) της γερμανικής § 306 που φέρει τον τίτλο "Αναστολή της Διαδικασίας"("Ruhen des Verfahrens"). Η διαφοροποίηση που εμφανίζει η δική μας διάταξη είναι ότι ορίζει χρονική προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών από την υποβολή της αίτησης για την έκδοση της απόφασης, ενώ η πρωτότυπη γερμανική διάταξη ορίζει προθεσμία τριών (3) μηνών. Δεδομένων των ρυθμών απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα εν σχέσει προς τη Γερμανία η μεταβολή αυτή κρίνεται ως ορθή. ============================================================ * Η παράγραφος 4 του παρόντος άρθρου ακολουθεί τις παραγράφους (1) [το 1ο εδάφιο της παρ. 4] και (2) [τα τελευταία 3 εδάφια της παρ. 4] της γερμανικής § 307 που φέρει τον τίτλο «Κοινοποίηση στους Πιστωτές» («Zustellung an die Gläubiger»). Το 2ο εδάφιο της παρ. 4 εμπνέεται από την γερμανική § 305 παρ. (4), η οποία ορίζει ότι «ο οφειλέτης μπορεί να αντιπροσωπευθεί ενώπιον του πτωχευτικού δικαστηρίου από κατάλληλο πρόσωπο ή από μέλος κατάλληλος ανεγνωρισμένης αρχής υπό την έννοια της παρ. 1, αρ. 1», αλλά περιορίζει στο σύνολο των καταλλήλων εν προκειμένω αρχών στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης [sic] και μάλιστα δυνητικά κατά τη διακριτική ευχέρεια του Ειρηνοδίκη και μόνον. Το 3ο εδάφιο (αναστολή ατομικών καταδιωκτικών μέτρων) μοιάζει πρωτότυπο. * Η παράγραφος 5 του παρόντος άρθρου προέρχεται από την παράγραφο (3) επίσης της γερμανικής § 307. Παραλείφθηκε το «αν αυτό είναι απαραίτητο επί τη βάσει των σχολίων ενός των πιστωτών» και έμεινε το «προκειμένου να επιτευχθεί ομοφωνία όλων των πιστωτών» ως μοναδικός δυνατός λόγος για να επιφερθούν μεταβολές στο αρχικό σχέδιο. Επίσης, στο γερμανικό κείμενο, οι πιστωτές ενημερώνονταν «αν ήταν αναγκαίο», ενώ ο Έλληνας νομοθέτης έκρινε ότι έπρεπε να ενημερώνονται σε κάθε περίπτωση. ============================================================ * Η παράγραφος 6 του παρόντος άρθρου προέρχεται από την παράγραφο (1), εδάφιο α’, ημιεδάφιο 1ο της γερμανικής § 308 που φέρει τον τίτλο «Αποδοχή του Σχεδίου Διευθέτησης Οφειλών» («Annahme des Schuldenbereinigungsplans»): «Hat kein Gläubiger Einwendungen gegen den Schuldenbereinigungsplan erhoben oder wird die Zustimmung nach § 309 ersetzt, so gilt der Schuldenbereinigungsplan als angenommen», όσον αφορά το 1ο εδάφιο αυτής, από την παράγραφο (2) δε της ιδίας διατάξεως 308 όσον αφορά το 2ο εδάφιό της. * Η παράγραφος 7 του παρόντος αποτελεί απλουστευμένη / συμπτυγμένη διατύπωση της παραγράφου (3) επίσης της γερμανικής § 308 ============================================================ * Η παράγραφος 8 του παρόντος άρθρου προέρχεται από το εδάφιο α’ της παραγράφου (1) της γερμανικής § 309 με τίτλο «Υποκατάσταση Συγκατάθεσης» («Ersetzung der Zustimmung») («Αν συγκατατίθενται στο σχέδιο περισσότεροι από τους μισούς πιστωτές, με απαιτήσεις που υπερβαίνουν το ήμισυ του συνολικού ποσού των απαιτήσεων, το πτωχευτικό δικαστήριο, μετά από αίτηση του οφειλέτη ή κάποιου από τους πιστωτές, υποκαθιστά τη συγκατάθεση πιστωτή που αντιτίθεται στο συμβιβασμό,»), τα εδάφια α’ και β’ της παραγράφου (2) της ιδίας διατάξεως («αφού προηγηθεί ακρόαση αυτού, στην οποία εκθέτει τους λόγους για τους οποίους αρνείται να συγκατατεθεί.»). Το τελευταίο εδάφιο («Στην περίπτωση αυτή θεωρείται ότι επήλθε ο συμβιβασμός και η αίτηση για την απαλλαγή από τα χρέη θεωρείται ομοίως ανακληθείσα.») μοιάζει πρωτότυπο και προστεθέν προς άρσιν πάσης αμφιβολίας. * Η παράγραφος 9 του παρόντος άρθρου προέρχεται από τους αριθμούς 1 και 2, επίσης της γερμανικής § 309, με μία διαφοροποίηση που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: ο Έλληνας νομοθέτης παραλείπει το 2ο εδάφιο του αριθμού 2, το οποίο διευκρινίζει τι ισχύει σε περίπτωση αμφιβολίας για το εάν ο πιστωτής περιέρχεται σε οικονομικά μειονεκτική θέση με σχέδιο εν σύγκρισει με τη δικαστική διαδικασία: «σε περίπτωση αμφιβολίας, το εισόδημα, η περιουσία και η οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη τη χρονική στιγμή της αιτήσεως σύμφωνα με το εδάφιο α’ θα λαμβάνονται ως βάση για όλη τη διάρκεια της διαδικασίας». Θεωρώ προτιμότερο να διευκρινίζεται αυτό στο επίπεδο του νόμου, δηλ. να αίρονται τέτοιου είδους αμφιβολίες στο επίπεδο του θετικού δικαίου, για να υπάρχει ασφάλεια δικαίου. * Παράγραφος 10 παρόντος άρθρου = εδάφιο γ’, παράγραφος (3), επίσης της γερμανικής § 309 ============================================================ * Παράγραφος 11 παρόντος άρθρου = γερμανική § 310 («Kosten» - «Έξοδα και Δαπάνες») ============================================================ * Η παράγραφος 12 του παρόντος άρθρου προέρχεται από το 1ο εδάφιο της παραγράφου (5) της γερμανικής § 305 ("Αίτηση Ενάρξεως από τον Οφειλέτη" - "Eröffnungsantrag des Schuldners"). - Υπάρχει ένα παρόραμα («Ανάπτυξης» αντί «Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας» - Να σημειώσουμε επίσης μια διαφορά με το γερμανικό κείμενο: δεν περιλαμβάνονται τα υποδείγματα για αιτήσεις στο Ελληνικό κείμενο. Μάλιστα, στο 2ο εδάφιο της παραγράφου (5) της γερμανικής § 305 η χρήση των τυποποιημένων υποδειγμάτων ορίζεται ως υποχρεωτική για τον οφειλέτη, για το ομοιόμορφο και την εξ αυτού επιτάχυνση της διαδικασίας.