• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ' | 21 Νοεμβρίου 2009, 01:08

    Την τελευταία δεκαπενταετία το τραπεζικό σύστημα βασίστηκε πολύ στην ανάπτυξη της χώρας. Στον κατασκευαστικό τομέα ιδιωτικών και δημοσίων έργων όπου τα στεγαστικά δάνεια η τα κεφάλαια κίνησης έγιναν τα εργαλεία προκειμένου να κινηθεί η αγορά. Τα χαμηλότοκα στεγαστικά δάνεια αλλά και τα λιγότερο φθηνά επαγγελματικά δάνεια βοήθησαν σημαντικά ώστε η αγορά να βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Ταυτόχρονα όμως στο βωμό του κέρδους, δημιουργήθηκαν καταναλωτικά δάνεια τα οποία παρέσυραν τον κόσμο όπου με υψηλότοκα δάνεια τον οδήγησαν σε αδιέξοδο και πολλές φορές σε απόγνωση. Οι τράπεζες μόλις κατάλαβαν την αδυναμία του κόσμου να ανταποκριθεί με συνέπεια σε αυτού του είδους τη δανειοδότηση στήριξαν τη δημιουργία ενός φορέα όπου θα τους πληροφορεί τις οικονομικές δυνατότητες η τις εκκρεμότητες του εκάστοτε υποψήφιου πελάτη. Ο συγκεκριμένος φορέας δυστυχώς λειτούργησε μόνο για την εξασφάλιση των τραπεζών, ενώ πολλές φορές εμφανίστηκαν φαινόμενα τοκογλυφίας, η αισχροκέρδειας προκειμένου να μπορέσει κάποιους επαγγελματίας να σβήσει το όνομα του από τον εν λόγω πίνακα. Η κατάργηση του Τειρεσία είναι απαραίτητη διότι δημιουργεί στρεβλώσεις στην ελληνική οικονομία και μεγάλα προβλήματα στον ιδιωτικό τομέα. Πάρα πολλοί συμπατριώτες μας τις περισσότερες φορές για λόγους αστοχίας, ατυχίας ή και λάθους βρέθηκαν στη μαύρη λίστα του Τειρεσία. Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις που δικαίως, λόγω κακής διαχείρισης, βρέθηκαν στην εν λόγω λίστα. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στη λίστα είναι εξαιτίας της χαμηλής μισθοδοσίας, των υψηλών επιτοκίων και της ανικανότητας - δυνατότητας να κατανοήσουν ότι όλα τα τραπεζικά προϊόντα δεν είναι για όλους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ένας άνθρωπος ο οποίος για τον έναν ή τον άλλον λόγο μπορεί να καταστραφεί, δεν πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ξανασταθεί στα πόδια του, δημιουργώντας πάλι την επιχείρηση του η μια νέα επιχείρηση πιθανόν σε άλλον τομέα ενδιαφέροντος. Ο ρόλος του προέδρου της τράπεζας της Ελλάδος είναι να παρεμβαίνει διορθωτικά ώστε να διασφαλίζει το συμφέρον όλων των Ελλήνων πολιτών ιδιωτών η επιχειρηματιών που συναλλάσσονται με το τραπεζικό σύστημα και κατ' επέκταση της ελληνικής οικονομίας από φαινόμενα αισχροκέρδειας, εκμετάλλευσης και αθέμιτου ανταγωνισμού . Οι αποφάσεις οι οποίες πρέπει να παρθούν προκειμένου να μπορέσει ο Έλληνας πολίτης να αναπνεύσει, να πιστέψει ότι υπάρχει η δυνατότητα να αισθανθεί δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, κατανόηση, υποχρέωση από το κράτος προς αυτόν και από αυτόν προς το κράτος είναι η άμεση ακύρωση όλων των πλειστηριασμών που έχουν πραγματοποιηθεί η δύναται να πραγματοποιηθούν στο μέλλον από τις ιδιωτικές τράπεζες λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών προς αυτές. Επαναφορά Των ιδιοκτησιών στους αρχικούς κατόχους και προστασία αυτών από τις τυχοδιωκτικές τάσεις των Ιδιωτικών τραπεζών. Το βάρος θα το αναλάβουν οι τράπεζες του δημόσιου δηλαδή η αγροτική και το ταχυδρομικό ταμιευτήριο οι οποίες θα πρέπει να απορροφήσουν τα προβληματικά δάνεια καταργώντας αρχικά τα πανωτόκια, κάνοντας νέες συμβάσεις με τους δανειολήπτες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, με επιτόκιο μέχρι μισή μονάδα πάνω από το επιτόκιο της ευρωπαϊκής τράπεζας. Επιπλέον οι κρατικές τράπεζες θα μπορούσαν με επιτόκιο ένα τις εκατό να τραβήξουν το ενδιαφέρον πανελλαδικά ώστε να μεταφέρουν σ' αυτές το στεγαστικό τους δάνειο. Με τον τρόπο αυτόν θα μπορούσε να σπάσει το καρτέλ των τραπεζών στα προϊόντα στεγαστικής πίστης, με έναν πιο υγιή και δίκαιο ανταγωνισμό στο τραπεζικό σύστημα. Μπορούν να δημιουργηθούν ειδικά τμήματα, στις τράπεζες, παρακολούθησης πελατών - επενδυτών προκειμένου να αποφεύγονται δυσάρεστες και άστοχες τοποθετήσεις πελατών στην αγορά. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται από τη μια πλευρά εξασφάλιση των τραπεζών από τυχόν αστοχίες και από την άλλη τυχόν κακοτοπιές για τους μικρούς επενδυτές της οικονομίας. Επιπλέον οι τράπεζες θα πρέπει να εξασφαλίζουν πλήρη κάλυψη μιας επένδυσης, χωρίς να έχουν απαίτηση από των εκάστοτε μικρό επενδυτή να διαθέτει κεφάλαιο για την πραγματοποίηση της επένδυσης. Θα πρέπει να υπάρχει πλήρη συνεργασία μεταξύ τράπεζας και επενδυτή, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τράπεζα και επενδυτής πρέπει να είναι συνεργάτες και όχι ανταγωνιστές. Κατόπιν θα μπορούσε να διορθωθεί το επιτόκιο των πιστωτικών καρτών και από 18% να προσδιοριστεί στο 6%. Παράλληλα πρέπει όλα τα υπάρχοντα καταναλωτικά δάνεια να αλλάξουν αυτομάτως και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Επιπλέον θεωρείται βέβαιο ότι χρειάζεται κατάργηση όλων αυτών των προμηθειών που χρεώνουν οι τράπεζες κατά τη συναλλαγή με τον πελάτη και οι οποίες είναι καταχρηστικές έναντι του πελάτη. Είναι σίγουρο ότι τα πιο πάνω μέτρα θα λειτουργήσουν θετικά στον ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών και την καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών στον Έλληνα πολίτη. Είναι επίσης σίγουρο ότι εφεξής η προστασία του Έλληνα πολίτη έναντι του τραπεζικού συστήματος είναι ρόλος που πρέπει να τον αναλάβει η πολιτεία με ανταγωνιστικούς όρους και τη χρησιμοποίηση των δικών της Μεγάλων και σημαντικών τραπεζών που διαθέτει.