• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 19 Φεβρουαρίου 2010, 10:09

    Το κύριο θέμα είναι η οικονομική διαχείριση. Σε όλο τον κόσμο αυτό γίνεται με υπολογισμό των απαραίτητων ημερών νοσηλείας, οπότε για να προτιμήσεις ένα φάρμακο έναντι σε ένα άλλο πρέπει να τεκμηριώσεις ότι για τον ασθενή που θα επέστρεφε στην εργασία του σε πχ 5 ημέρες με την συνήθη αγωγή, του έδωσα το φάρμακο ΧΧΧ και τον γύρισα σε 3, οπότε το παραπάνω κόστος Α του φαρμάκου ισοσταθμίζεται με τις 2 ημέρες εργασίας που κέρδισε επί Β τα έσοδα του κράτους από την ομαλή λειτουργία του οργανισμού που δουλεύει ο ασθενής. Μόλις το κάνεις αυτό, μπορείς να βάλεις manatzer στα νοσοκομεία, να βγάλεις προϋπολογισμούς, και να ζητάς από τους γιατρούς να είναι under budget με χρήση νέας τεχνολογίας, γιατί πλέον μπορείς να αξιολογήσεις ένα φάρμακο ή μηχάνημα έναντι ενός άλλου. Και στο τέλος του έτους, αν υπερβείς τον προϋπολογισμό σου, μπορείς να αιτιολογήσεις το γιατί. Από την άλλη, μπορούν να σε πληρώνουν και τα ασφαλιστικά ταμεία κανένα bonus, γιατί μειώνεις τις ημέρες νοσηλείας που στο τέλος αυτά τις επωμίζονται, οπότε ισοσκελίζεις και τον προϋπολογισμό σου. Και αυτά δεν τα λέω εγώ, είναι κοινή πρακτική σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα δεν γίνεται, γιατί τότε θα πρέπει ο κάθε γιατρός να αιτιολογήσει γιατί έδωσε το ΨΨΨ φάρμακο που κάνει τα μαλλιά της κεφαλής του, και το κύριο κίνιτρο του ήταν ότι η εταιρεία που το παράγει θα του πληρώσει το ταξίδι στην Κούβα. Μην λαμβάνεται αποσπασματικά μέτρα. Η τεχνολογία δεν είναι πανάκεια. Το σύστημα *πρέπει* να σχεδιαστεί σωστά από την βάση. Χαμηλές δαπάνες περίθαλψης είχαν σε άλλα κράτη ακόμη και όταν δεν υπήρχαν υπολογιστές. Κάντε ένα διεθνή διαγωνισμό, φέρτε **σοβαρούς** συμβούλους από έξω και επανασχεδιάστε το σύστημα υγείας. Φτάνει.