• Σχόλιο του χρήστη 'dimitris' | 19 Φεβρουαρίου 2010, 14:02

    ΓΕΓΟΝΟΣ : πελάτες των φαρμακευτικών εταιρειών δεν είναι οι επιχειρήσεις χονδρικής πώλησης φαρμάκων (φαρμακαποθήκες), αλλά οι γιατροί. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ : αυτό οδηγεί στην ανεξέλεγκτή συνταγογραφία με τις γνωστές και ολέθριες (στο κοντινό μέλλον) συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δημόσια νοσοκομεία. Το γιατί είναι ηλίου φαεινότερο. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ : 1. Ο γιατρός πρέπει να συνταγογραφεί δραστική ουσία (π.χ. παρακεταμόλη) και όχι εμπορική ονομασία (π.χ. Depon) . Σε κάθε δραστική ουσία στην οποία ανήκουν συγκεκριμένα φάρμακα να οριστεί μια τιμή βάσης (π.χ. ο μέσος όρος των τριών φθηνότερων χωρών της Ε.Ε.) και πάνω σ’ αυτή να υπολογίζεται η συμμετοχή του ασφαλισμένου και η δαπάνη του ασφαλιστικού ταμείου. Το επιχείρημα ότι έτσι ευνοούνται τα αντίγραφα φαρμάκων πράγμα που θα επηρεάσει την υγεία των ασθενών, είναι αίολο (πως αυτά τα φάρμακα πήραν άδεια κυκλοφορίας αφού δεν είναι «καλά»). 2. Δεν μπορεί τα Ασφαλιστικά ταμεία, ως οι μεγαλύτεροι πελάτες των φαρμακείων να τιμολογούνται με τους ίδιους όρους (τιμές) από τα φαρμακεία με τους οποίους τα αγοράζει και ο καθένας μας. Πρέπει τα Ασφαλιστικά ταμεία να διαπραγματεύονται με τα φαρμακεία για «καλύτερες τιμές» (ποσοστό έκπτωσης). 3. Το ποσοστό κέρδους (των φαρμακείων) 35% (μικτό ποσοστό κέρδους) στη λιανική τιμή δεν πρέπει να είναι ίδιο σε όλα τα φάρμακα και να εξαρτάται από την τιμή τους. Π.χ. το φαρμακείο με την πώληση ενός φαρμάκου με λιανική τιμή 1,00 € κερδίζει 0,24 € και με την πώληση ενός φαρμάκου με λιανική τιμή 1.000,00 € κερδίζει 237,85 €. Πρέπει να μπει κλιμακωτό ποσοστό κέρδους ανάλογα με την τιμή του φαρμάκου. 4. Να μπει ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης αποθεμάτων στα νοσοκομεία και οι παραγγελίες να βασίζονται στην ιστορικότητα και εποχικότητα της διακίνησης των φαρμάκων. Να γίνεται έλεγχος των αποθεμάτων (απογράφη) με βάση τα υπόλοιπα, την κίνηση, της μέρες παραμονής του αποθέματος και την ταχύτητα ανακύκλωσης των αποθεμάτων.