• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 9 Αυγούστου 2010, 13:13

    Προτείνω να μην υπάρχει κανένας περιορισμός στα ποσοστά των δαπανών, αλλά η αξιολόγηση να λαμβάνει υπ' όψιν και το κόστος. Ενδεικτικά, αντί να λέμε ο εξοπλισμός είναι έως 80% της επένδυσης, να εξετάζει η ΔΙΣΑ το κόστος του εξοπλισμού ως ποσοστό της συνολικής επένδυσης σε σύγκριση με κόστη από ενοποιημένους κλαδικούς ισολογισμούς, πχ από την ICAP. Έτσι κάνει όλος ο κόσμος, εκτός του Δημοσίου. Πρέπει η υποβολή να είναι εύκολη, χωρίς "παγίδες", τερτίπια κλπ (που ανεβάζουν το κόστος της), και η δουλειά της αξιολόγησης να είναι βασισμένη σε διεθνείς πρακτικές, όμοιες με αυτές των εταιρειών Venture Capital ή των Εμπορικών Τραπεζών. Αν θέλουν επεξηγήσεις και διευκρινήσεις, να απευθύνονται στον επενδύτη. Και αν ο επενδυτής θέλει να γίνει καλά η δουλειά του, να φροντίσει να καταθέσει ένα πλήρες σχέδιο. Αλλιώς, άλλος θα του πάρει τη σειρά. (Και αν κάποιος υπάλληλος καθυστερεί τις αξιολογήσεις, να μετατίθεται στην ...καθαριότητα. Και αν το κακό ξεκινά από πιο ψηλά, ο ..Δήμαρχος να γίνεται κλητήρας.)