• Άρθρο 4 4.2.α Θεωρούμε ότι πρέπει να εξαιρεθούν απόλυτα για τον τομέα του τουρισμού οι επενδύσεις που αναφέρονται σε ανέγερση νέων καταλυμάτων σε περιοχές της χώρας που χαρακτηρίζονται από υπερπροσφορά, άρα και σε κορεσμό, ξενοδοχειακών καταλυμάτων. Στις περιοχές αυτές η υπερπροσφορά έχει καταλήξει σε φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού, υποβάθμισης των υπηρεσιών, κατάρρευσης των τιμών και σημαντική μείωση της απασχόλησης ως εύκολη λύση στη μείωση του λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων. Οι κορεσμένες τουριστικά περιοχές της χώρας είναι συγκεκριμένες, γνωστές τόσο στον ΕΟΤ όσο και στους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα. Δυστυχώς, η μη εφαρμογή του μέτρου αποκλεισμού αυτών των περιοχών από τις επιχορηγήσεις κατά τα τελευταία έτη, οδήγησε στην ελεύθερη πτώση των τιμών και σε κάποιες περιπτώσεις και στην βίαιη αλλοίωση της φυσιογνωμίας τουριστικών προορισμών. Εδώ πρέπει να επαναφέρουμε τις σχετικές προβλέψεις και σχεδιασμούς του ΥΠΕΚΑ που, αναπόφευκτα, θα έχουν και ρόλο μπούσουλα για το που και τι μπορεί ο επενδυτής να κάνει στις διάφορες περιοχές της χώρας. Ο καθορισμός των ποσοστών ενίσχυσης κατά νομό στερούνται λογικής βάσης αφού, στα πλαίσια των νομών υπάρχουν νησιά ή περιοχές με τελείως διαφορετική φέρουσα ικανότητα αλλά, κύρια, με τελείως διαφορετική οικονομική ανάπτυξη. Για παράδειγμα τα Δωδεκάνησα έχουν την Ρόδο και την Κω (απόλυτα κορεσμένα νησιά), αλλά έχουν και ένα πλήθος μικρών και υποανάπτυκτων νησιών. Η Αττική έχει την υπερκορεσμένη Αθήνα και η Κεντρική Μακεδονία την υπερκορεσμένη Θεσσαλονίκη που δεν χρειάζονται ούτε μία επιπλέον κλίνη και μάλιστα επιχορηγούμενη 20% και 30% αντίστοιχα. 4.4.α Η συγκεκριμένη παράγραφος θεωρούμε ότι πρέπει να παραληφθεί με την έννοια ότι θα οδηγήσει σε σοβαρά θέματα άνισης ανταγωνιστικότητας στον τομέα του τουρισμού. Εταιρείες που έχουν μεγάλη γεωγραφική διασπορά στις ξενοδοχειακές τους μονάδες θα ενισχύονται πολλαπλά, ενώ εταιρείες που έχουν γεωγραφική συγκέντρωση δεν θα ενισχύονται αντίστοιχα. Είναι προφανές ότι πρόκειται για εξαιρετικά αντιαναπτυξιακό μέτρο χωρίς καμία λογική που θα πρέπει να επαλειφθεί στο σύνολό του αφού η ανάπτυξη είναι ο στόχος και όχι η προέλευση της ανάπτυξης από συγκεκριμένους φορείς. Δεν είναι δυνατόν, επίσης, να αποκλείονται εταιρείες επειδή απλά συνεργάζονται ή συνδέονται με λειτουργία άλλες επιχειρήσεις. Ποια είναι η λογική; Θέλουμε ή δεν θέλουμε επενδύσεις; Θέλουμε ή δεν θέλουμε οι εν λειτουργία επιχειρήσεις να ξαναεπενδύσουν απευθείας ή μέσω θυγατρικών ή μέσω συνεργαζομένων ή μέσω συγγενών επιχειρήσεων; Παρεμβάλλοντας, ως προϋπόθεση υπαγωγής στον Αναπτυξιακό Νόμο, νεφελώδεις όρους όπως «συνεργαζόμενοι» ή «συγγενείς», απλά αποκλείουμε από επενδυτικές πρωτοβουλίες φορείς που έχουν δυνητικά και τις περισσότερες πιθανότητες να επιχειρήσουν με επιτυχία, ενισχυόμενες και από την Πολιτεία. Οι πιο πάνω παρατηρήσεις και ερωτηματικά ισχύουν κατά μείζονα λόγο σε περιπτώσεις όπου οι επενδύσεις τοποθετούνται γεωγραφικά σε περιοχές της χώρας όπου το κατά κεφαλή εισόδημα είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Για αυτές τουλάχιστον τις περιοχές, αυτοί οι αντιαναπτυξιακοί περιορισμοί δεν έχουν καμία θέση.