• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 14 Δεκεμβρίου 2010, 12:39

    Παράγραφος 2Ζ Υπάρχει μια σύγχυση ανάμεσα στην: Α. Ίδια την πιστοποίηση, που διεξάγεται από λίγους και μεγάλους φορείς (πχ ΕΛΟΤ, TUV, LRQA κ.α.), διαρκεί 2-3 μέρες το πολύ, και ουσιαστικά σε ΕΞΕΤΑΖΟΥΝ αν πληροίς τις προδιαγραφές του προτύπου, η οποία ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ Β. Την προεργασία για την πιστοποίηση, που διαρκεί 2-3 μήνες και περιέχει: αρχικές επαφές, συναντήσεις, καταγραφή υφιστάμενων διαδικασιών, ανάπτυξη νέων διαδικασιών, σχεδιασμός φορμών και εντύπων, συγγραφή εγχειριδίων, εκπαίδευση προσωπικού, εσωτερική επιθεώρηση(σαν την επιθεώρηση του φορέα) και υποστήριξη για την επιθεώρηση του φορέα, η οποία εμπεριέχεται στο ΟΡΙΟ ΤΩΝ 50.000 ευρώ. ΔΗΛΑΔΗ: Ο περιορισμός των αμοιβών συμβούλων ουσιαστικά περιορίζει ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Αυτό γίνεται γιατί πολλές φορές είναι εύκολο να χρεώσεις 30.000 ευρώ για μια δουλειά που κάνει πχ 10.000 ευρώ, αρκεί ο πελάτης να σου πληρώσει το φόρο. Αν ο υπάλληλος της Περιφέρειας που κάνει την αξιολόγηση δεν έχει ιδέα του τι γίνεται στην αγορά (και οι περισσότεροι δεν έχουν), δεν είναι ικανός να κρίνει ότι υπάρχει ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ. Αυτού του είδους οι υπάλληλοι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ. Αλλά αυτοί είναι η πλειοψηφία του προσωπικού του Δημοσίου. Οπότε, η εύκολη λύση είναι ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ. Πρόβλεψη: οι Σύμβουλοι μετά θα ΠΟΥΛΑΝΕ κάτι άλλο (πχ HARDWARE) σε υπέρογκες τιμές για να βγάλουν τα σπασμένα. Άρα, αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ. Το ΣΩΣΤΟ θα ήταν να προσλαμβάνονται αξιολογητές από τον ιδιωτικό τομέα, που έχουν γνώση και ΔΕΝ ΧΡΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ. Άρα, θέλει ΚΑΛΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ, ΓΝΩΣΕΙΣ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ. (Και τι θα τους κάνουμε τόσους στο Δημόσιο;) Δύσκολο πράγμα. Βάλε όριο 50.000 για όλα και βλέπουμε... Αμ δεν έρχεται έτσι η ανάπτυξη, κυρ-υπουργέ...