• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 15 Δεκεμβρίου 2010, 14:06

    Η όλη φιλοσοφία των κατηγοριών είναι βασισμένη στην κατηγοριοποίηση των επενδύσεων βάση του τι κάνουν (γενικής φύσης, τεχνολογικής, τοπικής). Ωστόσο, εδώ μιλάμε για ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ. Άρα,για να μην μπερδεύουμε τα μήλα με τα αχλάδια, η κατηγοριοποίηση θα έπρεπε κι εδώ να είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ. Τι κατηγορίες θα μπορούσαμε να έχουμε; Ενδεικτικά, μπορούμε να δούμε τα απλά πράγματα: Α. Με βάση τα κέρδη, το τζίρο και το μέγεθος της επένδυσης. Όσο πιο πολλά (κερδίζεις, τζιράρεις, επενδύεις) τόσο πιο πολλά σου (φοροαπαλλάτω, επιδοτώ). Κλιμακούμενα. Δίνουμε ΚΑΙ κίνητρο να κερδίσει ο επιχειρηματίας. Β. Με βάση τον εσωτερικό βαθμό απόδοσης σε 3 χρόνια. Όσο καλύτερη απόδοση κεφαλαίου έχεις, τόσο πιο πολλά σου δίνω. Αφου δεν έχουμε λεφτά, όσα δίνουμε να πιάνουν τόπο. Γ. Με βάση την Καθαρή Παρούσα Αξία της επένδυσης, και πόσο οι σχετικές προβλέψεις δικαιώνονται. Δίνουμε κίνητρο ώστε να υποβάλλονται ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ σχέδια, και όχι αερολογίες. (Ποιός θα κάνει την αποτίμηση; Οι εργαζόμενοι στη ΔΙΣΑ; Αυτοί δεν μπορούν να αποτιμήσουν τις καταθέσεις τους στην τράπεζα) Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές και τεχνοκράτες. Δώστε τη δουλειά σε αυτούς που ξέρουν (σκεφθείτε ποιοί μπορεί να είναι), και ζητήστε τους ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ (πχ 1 εργαζόμενο για κάθε 50.000 ευρώ επιχορηγήσεων). Το πως θα το κάνουν είναι δικό τους θέμα. Έτσι διοικείς. Και το να επιλέγεις καλούς συνεργάτες είναι τέχνη. Που οι πολιτικοί μας τους επιλέγουν όχι με την αξία τους, αλλά με το πόσο πιστοί είναι στην ..παράταξη(και στην τσέπη τους).