• Ο διαχωρισμός των μονάδων σε χαμηλής, μέσης και υψηλής όχλησης είναι αυθαίρετος , ξεπερασμένος και οδηγεί σε λάθος εκτιμήσεις. Η ΕΕ με την οδηγία IED (Industrial Emmision Directive) που αντικατέστησε πρόσαφατα την οδηγία IPPC έχει καθορίσει τις δραστηριόττες και τα μεγέθη δραστηριοτήτων που είναι υψηλού ενδιαφέροντος και προβλέπεται η εφαρμογή των Βέλτιστων Διαθέσιμων Τεχνικών. Αυτές οι μονάδες από μόνες τους αποτελούν μία ενιαία κατηγορία δραστηριότητας. Ασφαλώς μια ενιαία κατηγορία αποτελεί η κατηγορία Ι, δεν γίνεται αντιληπτό γιατί θα πρέπει να υπάρχουν οι κατηγορίες ΙΙ και ΙΙΙ και όχι μία. Να δούμε το παράδειγμα μία βιομηχανία παραγωγής χρωμάτων - βερνικιών με εγκατεστημένη ισχύ 300 KW (χαμηλή όχληση), πως διαφοροποιείται από πλευράς περιβαλλοντικής επιβάρυνσης έναντι μιας δραστηριότητας που έχει εγκατεστημένη ισχύ 450 KW(μέση όχληση), που μπορεί και να την υποαπασχολεί, αν η δεύτερη λαμβάνει μέτρα για τη προστασία του περιβάλλοντος και της ασφάλειας.