• Σχόλιο του χρήστη 'Θάνος Τζήμερος' | 18 Μαρτίου 2011, 11:53

    Η διαδικασία "εξυγίανσης" (τι ωραίος όρος) το γνωρίζετε ότι μετατρέπεται από τα "σαϊνια" σε διαδικασία "εξασθένισης" ή και οικονομικού θανάτου για τους πιστωτές. Βεβαίως πρέπει να δίνονται ευκαιρίες σε μια επιχείρηση να σωθεί, αλλά αυτό θα πρέπει να συνδυάζεται με ουσιαστικό έλεγχο στα οικονομικά της. Παράδειγμα: πόσα αυτοκίνητα με leasing έχει η υπό "εξυγίανση" εταιρεία και πόσων κυβικών είναι το καθένα; Δικαιολογείται μια εταιρεία να υπάγεται στο άρθρο 99 και τα στελέχη της να χρησιμοποιούν εταιρικά αυτοκίνητα 4000 κυβικών; Υπήρξαν ύποπτες λογιστικές εγγραφές τον τελευταίο χρόνο; Εύκολα μπορούν να επισημανθούν από ορκωτούς. Και κάτι άλλο σχετικό με τον υπό διαβούλευση νόμο: όταν υπάρχει μια οικονομική διαφορά και δικαιωθεί πρωτόδικα ο πιστωτής το επίδικο ποσό θα πρέπει ή να του αποδίδεται (και σε περίπτωση που το εφετείο ανατρέψει την απόφαση να επιστρέφεται στον χρεώστη) ή να δεσμεύεται από τους λογαριασμούς του χρεώστη ή να κατατίθεται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Είναι πολλές οι περιπτώσεις χρεωστών που αποφασίζουν - εντελώς υστερόβουλα - να μην πληρώσουν, το δικαστήριο πρωτόδικα διατάσσει την εξόφληση του πιστωτή, εκείνη τη στιγμή έχουν χρήματα για να το κάνουν, αλλά προτιμούν να προχωρήσουν σε εφετεία κ.λ.π, και μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση (που είναι πάλι εις βάρος του χρεώστη) έχουν κηρύξει πτώχευση και "μην τον είδατε τον Παναή". Δυστυχώς ο Έλληνας σκέφτεται πρώτα την καταστρατήγηση και μετά την εφαρμογή του νόμου - αν την σκεφθεί ποτέ. Ο νομοθέτης αυτό δεν πρέπει να το λάβει υπόψιν;