• Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα Κριτσιμά' | 18 Μαρτίου 2011, 14:44

    Είμαι δικηγόρος και στη σταδιοδρομία μου έτυχε αρκετές φορές να διοριστώ σύνδικος πτωχεύσεων, είτε ιδιωτών (εμπόρων), είτε εταιριών. Η εμπειρία μου έχει καταδείξει ότι η κήρυξη σε πτώχευση εμπόρου ή εμπορικής εταιρίας, δεν λύνει προβλήματα. Αντίθετα δημιουργεί μεγαλύτερα. Στις περισσότερες των πτωχεύσεων δεν υπάρχει επαρκής περιουσία για την ικανοποίηση των πιστωτών, ή θα έλεγα ότι η περιουσία που υπάρχει είναι ελάχιστη σε σχέση με τα χρέη, με αποτέλεσμα, πολλές φορές η ρευστοποίση της περιουσίας να μην επαρκεί να καλύψει ούτε τα έξοδα της διαδικασίας της πτώχευσης. Η δική μου θέση επί του θέματος είναι η εξής: 1) Η κήρυξη της πτώχευσης να γίνεται με μεγάλη φειδώ. Να υπάρχουν δεικλήδες ασφαλείας στο νόμο ούτως ώστε τα Δικαστήρια να μην κηρύσουν εύκολα τον έμπορο και την εταιρία σε πτώχευση. Μέχρι τώρα αρκούσε μόνο μια αίτηση δανειστή και το Δικαστήριο κήρυσσε την πτώχευση. 2) Πάσει θυσία να προτιμάται η λύση να κρατηθεί στη ζωή η επιχείρηση και για τους λόγους που αναφέρονται στην εισήγηση, λλά το βασικότερο γιατί έτσι μπορούν οι δανειστές να ελπίζουν σε χρηματικές καταβολές. Η εύκολη λύση της πτώχευσης οδηγεί, πριν φτάσει εκέι η επιχείρηση, στην αποδυνάμωσή της από κεφάλαια τα οποία οδηγούνται σε άλλες σκοτεινές τις πιό πολλές φορές διαδρομές. 2) Επίσης θα πρέπει να τροποποιηθούν οι διατάξεις και για την γρήγορη λήξη των εργασιών της πτώχευσης και να αποφευχθούν οι χορνίζουσες καταστάσεις.