Αρχική Περί σημάτων προϊόντων και υπηρεσιώνΆρθρο 32 Λόγοι διαγραφήςΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ | 16 Μαΐου 2011, 19:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ' | 16 Μαΐου 2011, 19:01

    Στην παρ. 7: Το ισχύον σήμερα αρ. 17 παρ. 6 του ν. 2239/94 προβλέπει ότι η διαγραφή λόγω καταχώρισης κατά παράβαση των όρων των αρ. 3 και 4 (σχετικά και απόλυτα απαράδεκτα) ασκείται εντός προθεσμίας 5 ετών από την καταχώριση του σήματος, εκτός αν πρόκειται για κατάθεση με κακή πίστη οπότε η διαγραφή είναι απρόθεσμη και μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε. Επίσης η ίδια παράγραφος ορίζει ότι διαγραφή για το λόγο ότι το σήμα έγινε κοινόχρηστο δεν μπορεί να ασκηθεί πριν την πάροδο εικοσαετίας από την κατάθεση. Το νομοσχέδιο ανατρέπει όλα αυτά με τρόπο που πλήττει καταλυτικά την ασφάλεια και βεβαιότητα δικαίου που συνοδεύει το δικαίωμα στο σήμα. Έτσι, το νομοσχέδιο προβλέπει απρόθεσμη διαγραφή οποτεδήποτε και ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια θα περάσουν από την καταχώριση του σήματος στην περίπτωση που ο λόγος διαγραφής θα ανάγεται στα απόλυτα απαράδεκτα του αρ. 3. Ιδίως μάλιστα στην περίπτωση που η διαγραφή ζητείται για το λόγο ότι το σήμα περιέπεσε σε κοινόχρηστο, η προθεσμία περιορίζεται από 20 χρόνια από την κατάθεση που είναι σήμερα σε δέκα χρόνια από την καταχώριση. Στην περίπτωση που ο λόγος της διαγραφής ανάγεται στα σχετικά απαράδεκτα του αρ. 4, η προθεσμία της διαγραφής επιμηκύνεται από 5 χρόνια σε 7. Όλα αυτά συγκλίνουν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα: γίνονται πιο αβέβαια και πιο ανασφαλή και απρόβλεπτα τα δικαιώματα που παρέχει το δικαίωμα στο σήμα. Δηλ. έλλειμμα ασφάλειας δικαίου. Το σήμα στο οποίο ο σηματούχος επενδύει καθημερινά εκατομμύρια για διαφήμιση αφήνεται στην «ορθή κρίση» της ΔΕΣ, της οποίας είναι γνωστό ότι η ποιότητα των αποφάσεων υποβαθμίζεται χρόνο με το χρόνο. Αξίζει να σημειωθούν τα εξής: Σε πάρα πολλές περιπτώσεις το αν και πότε συντρέχουν τα απαράδεκτα του αρ. 3 είναι από τα πλέον διαφιλονικούμενα και εριζόμενα ζητήματα. Το ισχύον δίκαιο δίνει ευρύτατη προθεσμία 5 ετών από την καταχώριση του σήματος για την άσκηση αίτησης διαγραφής. Μετά ταύτα όμως παρέχει στέρεα εξασφάλιση στο σηματούχο ότι τα δικαιώματά του δεν θα αμφισβητηθούν. Γιατί με το νομοσχέδιο η αβεβαιότητα αυτή του σηματούχου πρέπει να είναι απεριόριστη, όσο χρόνια κι αν περάσουν από την καταχώριση του σήματος; Και ποια έννοια έχει η καταχώριση, αν δεν παρέχει αυτή την ασφάλεια δικαίου; Και χωρίς την ασφάλεια του δικαίου πώς θα επενδύσει ο σηματούχος σε διαφήμιση; Και γιατί οι οποιοιδήποτε τρίτοι πρέπει να μπορούν να αμφισβητήσουν τη καταχώριση του σήματος οποτεδήποτε; Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα σε σχέση με τα σήματα για τα οποία προβάλλεται ο λόγος ότι περιέπεσαν σε κοινόχρηστα. Σήματα που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα είναι μόνο τα σήματα πολύ μεγάλης φήμης, όπως λ.χ. τα σήματα XEROX, WALKMAN, ΧΛΩΡΙΝΗ, κλπ. Η απόλυτη επιτυχία ενός σήματος είναι να γίνει τόσο γνωστό και αναγνωρίσιμο, ώστε το κοινό να τα ταυτίζει με το προϊόν. Αυτή βέβαια η διαδικασία προϋποθέτει εκατοντάδες εκατομμύρια για διαφήμιση και πολύ μακρά χρήση. Το πότε, πώς και με ποιες προϋποθέσεις το σήμα φήμης μεταπίπτει σε κοινόχρηστο είναι από τα πλέον δυσχερή νομικά και αποδεικτικά ζητήματα και η κρίση επ’ αυτού δεν είναι ποτέ εύκολη και χωρίς αμφιβολίες. Ο σημερινός νόμος προβλέπει ότι δεν επιτρέπεται αίτηση διαγραφής για αυτό το λόγο πριν περάσει 20 ετία από την κατάθεση. Το νομοσχέδιο περιορίζει την προθεσμία αυτή σε 10 ετία από την καταχώριση. Αποτέλεσμα: και πάλι ανασφάλεια δικαίου για τους σηματούχος και εν τέλει υποβάθμιση της αξιοπιστίας και της πρακτικής χρησιμότητας του Ελληνικού σήματος και της ανταγωνιστικότητάς του έναντι του Κοινοτικού. Αλλά και στην περίπτωση της διαγραφής για τους λόγους των σχετικών απαραδέκτων του αρ. 4, δηλ. ένεκα προγενέστερων δικαιωμάτων που δεν ελήφθησαν υπόψιν, ενισχύεται και πάλι η ανασφάλεια του δικαίου. Οι δικαιούχοι προγενέστερων σημάτων προστατεύονται ήδη επαρκώς με τον υποχρεωτικό προέλεγχο που ασκεί η Υπηρεσία, τους παρέχεται η δυνατότητα να ενημερώνονται μέσω του ειδικού Δελτίου Εμπορικής και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας για τα νεότερα σήματα που κατατίθενται και μπορούν να ασκήσουν τριτανακοπή. Αν μολαταύτα δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά ο σημερινός νόμος τους δίνει και προθεσμία 5 ετών από την καταχώριση να ζητήσουν τη διαγραφή του σήματος. Το νομοσχέδιο την προθεσμία αυτή την επεκτείνει από 5 σε 7 χρόνια. Ποιοι είναι οι λόγοι που υπαγορεύουν κάτι τέτοιο;