• Σχόλιο του χρήστη 'ypoian4' | 20 Μαΐου 2011, 19:08

    Άρθρο 32 παρ. 10 Εάν ο αιτών την αναίρεση της τελεσιδίκου αποφάσεως που διατάσσει τη διαγραφή, δεν προνοήσει να ζητήσει ειδικώς τη ανάκληση της «διοικητικής πράξεως διαγραφής της καταχωρήσεως» του σήματος (που είναι και ζήτημα αν μπορεί να σωρρεύσει και αυτό το αίτημα) και συνεπώς ουδέν διαλάβει η σχετική Απόφαση του ΣτΕ, ανακύπτει θέμα ποιά η νομική σημασία της Αποφάσεως του ΣτΕ. Ουδέν προβλέπεται περί αναβιώσεως του εν των μεταξύ διαγραφέντος σήματος. Και είναι ζήτημα εάν η ως άνω «διοικητική πράξη της διαγραφής» μπορεί να θεωρηθεί «συμπροσβαλλομένη» της προσβαλλομένης διά της αιτήσεως αναιρέσεως τελεσιδίκου αποφάσεως. Ασφαλώς και δεν είναι. Και να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ (ΣτΕ 896/2008), ΔΕΝ χωρεί αίτηση αναστολής εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων κατά των οποίων ασκήθηκε αίτηση αναιρέσεως, ως μη προβλεπομένη από τον νόμο περί ΣτΕ . Συνεπώς ακυρώνεται στην πράξη ολόκληρη η δικαιοδοσία του ΣτΕ προκειμένου περί του κατ’ εξοχήν περιουσιακού στοιχείου των επιχειρήσεων, που είναι τα σήματά τους, άγουσα εμμέσως πλήν σαφέστατα σε απαλλοτρίωση του σημαντικωτάτου περιουσιακού στοιχείου, που είναι το «σήμα». Οσο μεγαλύτερη δε επένδυση κάνει ο επιχειρηματίας για την κυκλοφορία και τη διαφήμιση του προιόντος του υπό συγκεκριμένο σήμα, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος να το σφετερισθεί ο τυχαίος αντίδικος. Να σημειωθεί, ότι εάν μετά την «διαγραφή» και ενώ η αίτηση διαγραφής είναι εκκρεμής στο ΣτΕ, συμπέσει ημερομηνία ανανεώσεως του σήματος, είναι αδύνατη η ανανέωση του διαγραφέντος σήματος. Αρα και αν ακόμη η Απόφαση του ΣτΕ αποφανθεί κατά της αιτήσεως διαγραφής και ακόμη και αν διατάξει την ανάκληση της διοικητικής πράξεως διαγραφής του σήματος, το σήμα ήδη θα έχει αυτοδικαίως διαγραφεί λόγω μη ανανεώσεως. Πέραν αυτού στο διάστημα από της «διαγραφής» του σήματος, λόγω της «τελεσιδικίας» της αποφάσεως, μέχρι και της «απορρίψεως» από το ΣτΕ της αιτήσεως διαγραφής, θάχει γεμίσει η αγορά από κυκλοφορία προιόντων φερόντων το διαγραφέν (συνήθως παγκοίνως γνωστό) σήμα, ώστε ουσιαστικώς το σήμα να έχει καταστεί κοινόχρηστο και άχρηστο για τον δικαιούχο. Ουδεμία άμυνα προβλέπεται, ούτε είναι δυνατή στο ενδεχόμενο αυτό. Η διαγραφή συνιστά «οιονεί απαλλοτρίωση δικαιώματος». Υπό την έννοιαν αυτή είναι αυτονόητη η εξάντληση απάντων των στη διάθεσή του δικαιούχου ενδίκων μέσων, κυρίως ως προς την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, για την οποίαν είναι εντεταλμένα τα ανώτατα Δικαστήρια. Αναγραφή στα λεξικά κ.λ.π.. Ο Κανονισμός ΕΟΚ 0207/2009: Κοινοτικό σήμα στο άρθρο 10 αυτού προβλέπει: «Αν η ανατύπωση κοινοτικού σήματος σε λεξικό, εγκυκλοπαίδεια ή παρόμοιο έργο αναφοράς δημιουργεί την εντύπωση ότι αποτελεί την κοινή ονομασία των προιόντων ή υπηρεσιών για τις οποίες έχει καταχωρηθεί το σήμα, ο εκδότης, μετά από αίτηση του δικαιούχου του κοινοτικού σήματος, μεριμνά ώστε κατά την επομένη έκδοση του έργου το αργότερο, η ανατύπωση του σήματος να συνοδεύεται από ένδειξη ότι πρόκειται για καταχωρημένο σήμα». Η πολύ χρήσιμη αυτή διάταξη είναι ενδεδειγμένο να περιληφθεί και στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Θάνος Μασούλας Δικηγόρος