• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Παπαθανασίου' | 18 Δεκεμβρίου 2012, 00:49

    Είναι απίστευτη υποκρισία ο ισχυρισμός ότι οι οικογενειακές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα κερδίσουν. Οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι άρχικά οι υπάλληλοι που θα εξαναγκαστούν, αργα ή γρήγορα, να δουλεύουν ασταμάτητα και τελικά οι πάντες. Εκτός από το να εργάζεται, ο άνθρωπος χρειάζεται χρόνο να μαζεύει τα κομμάτια του ώστε, ανάμεσα στα άλλα, να μπορεί να επεξεργαστεί την επόμενη -και επιχειρηματική, αν θέλετε - κίνησή του. Άλλως, μετατρέπεται η ζωή του σε μια εναλλαγή μέρας-νύχτας που απομυζεί κάθε διάθεση για πρωτοτυπία και δημιουργικότητα χωρίς χαρά και επομένως χωρίς νόημα. Άνθρωπος χωρίς νόημα είναι, το πολύ, ένα καλό υποζύγιο. Κανένα κέρδος δεν προκύπτει για το υποζύγιο από τον ζυγό του. (κι αν το σκεφτεί κανείς βαθύτερα, ούτε για τον ζευγά του). Ίσως μάλιστα θα ευχαριστά αν τυχόν τού προσφερθεί ευθανασία όταν, τέλος, γεράσει. Χωρίς χαρά, το όποιο κατόρθωμα μιας κοινωνίας, οικονομικό, τεχνολογικό ή άλλο, ανάγεται τελικά σε ένα κοινωνικό - και αυτοκαταστροφικό - κρεματόριο, ένα κοινωνικό Άουσβιτς. Είναι ευνόητο ότι καμιά οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει χάρη σε τέτοιες ιδέες. Πρόκειται επομένως για πρόταση-κλειδί και είναι εξαιρετικά κρίσιμη: ανοίγει πολύ έντεχνα την κερκόπορτα του μεσαίωνα πάσης φύσεως. Για την καταστροφική επίδραση στην οικογενειακή και κοινωνική ζωή , απαρραίτητα στοιχεία της ανθρωπιάς, -και επομένως και της όποιας ευημερίας- έχουν ήδη μιλήσει οι προλαλήσαντες. Είναι τόσο αυτονόητο, πού θα αρκούσε για να εν-δείξει την εκ του πονηρού σύλληψη και προώθηση της απαράδεκτης αυτής πρότασης.