Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 2. Διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμούΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτα | 29 Οκτωβρίου 2009, 16:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτα' | 29 Οκτωβρίου 2009, 16:08

    Σοφία και Μυρτώ και όλοι οι άλλοι. Φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση κι εγώ και ο αδερφός μου για τους ίδιους λόγους. Αξιοπρεπέστατη οικογένεια με καλά εισοδήματα. Δύο γονείς ΕΞΑΙΡΕΤΙΚOI,τα παιδικά μου χρόνια ήταν ονειρεμένα. Ξαφνικά μετά αρρώστιες η μια πάνω στην άλλη. Τρομερές, οι σοβαρότερες. Σπουδές δύο παιδιών οι οποίες κόστησαν μια περιουσία. Όποιος έχει δώσει πανελλήνιες ξέρει τί πλήρωναν στα φροντιστήρια.Ένας γάμος με έναν άνθρωπο που με υπέρχρεωσε εν αγνοία μου βάζοντας με εγγυήτρια σε ένα σωρό δικά του δάνεια κι ένα διαζύγιο μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Να μου πεις γιατί; Αρρωστήσατε, δεν είχατε ασφάλεια; Είχαμε το ΙΚΑ που πλήρωνε η μαμά μου μια ζωή και όποτε χρειαζόταν να κάνει αξονική εχθές, της έλεγαν κλείσε ραντεβού να στη γράψει ο γιατρός μετά από ένα μήνα. Ποιος θα άφηνε τη μάνα του να την τρώει ο καρκίνος και να περιμένει να της γράψει το ΙΚΑ την αξονική ή να υπάρξει ραντεβού να κάνει την αξονική στο ΙΚΑ; Κάντε τη και μετά θα περάσει από επιτροπή και θα πληρωθήτε. €300 η αξονικη, €15 μας έδινε το ΙΚΑ αφου πρώτα ανάγκαζαν μία καρκινοπαθή να τρεχει από το ένα ΙΚΑ στο άλλο και να στήνεται στην ουρα για να περάσει επιτροπή. Ποιος θα περιμένε 3 μήνες να βρεθεί σειρά για να ξεκινήσει χημειοθεραπεία ή ακτινοβολίες ενώ με €1000 στην τσέπη του γιατρού ξεκινάς αύριο; Να κάνεις εγχείρηση σε δημόσιο νοσοκομείο που είναι υποχρεωμένοι να σου κάνουν και τη δικαιούσαι και να σου λένε χάρη σου έκανα. Πως να μην δώσεις φακελάκι; Είναι ποτέ δυνατόν να αφήσεις τη μάνα σου και τον πατέρα σου να υποφέρει με χρόνια νοσήματα ενώ με χρήματα βρισκόταν λύση; Ας περάσουμε στο δικαστικό σύστημα. Ένας απατέωνας που σε υπερχρεώνει με πλαστογραφίες με συνέργια κάποιων τραπεζικών υπαλλήλων τους οποίους αυτός πλήρωνε. Απευθύνθηκα στη δικαιοσύνη γιατί στα 24 μου νόμιζα ότι θα βρω το δίκιο μου. Γιατί είχα δίκιο και δεν έλεγα πουθενά ψέμματα. Καποιες υποθέσεις δεν έφτασαν στο ακρωατήριο γιατί η κυρία ειρηνοδίκης θεώρησε ότι δεν μπορεί να λέει η τράπεζα ψέμματα. Δεν γίνονται αυτά.Ακόμα πληρώνω εκείνα. Δικαστικά έξοδα για όλα αυτά και να βγει το διαζύγιο; Τρελλά ποσά. Διατροφή ενώ μου έχει επιδικαστεί δεν έχω πάρει ένα €. Γιατί ο κύριος έχει εξαφανιστεί και ενώ καταδικάζεται απ το δικαστήριο -κι εγώ πλήρωνω την ίδια μέρα την εφορία για τη διατροφή που δεν παίρνω ποτέ-δεν μπορώ να του κάνω τίποτα. Δεν έχει περιουσία και δεν κάνει φορολογική δήλωση πια. Ίσως και να είναι φυλακή αλλά ειναι προσωπικό δεδομένο και δεν μπορώ να το μάθω. Μεγαλώνω το γιο μου μόνη με τη βοήθεια των γονιών μου. Του πατέρα μου μόνο πια γιατί εκείνη έφυγε. Δουλέυω συνέχεια. Έπρεπε να δουλεψω. Κι όταν χρειάστηκε να γράψω το παιδί μου στο δημοτικό παιδικό σταθμό γυρισαν και μου είπαν οτι έχασα την προθεσμία κι εκεί δεν είναι super market να κάνουμε ότι θέλουμε. Ο ίδιος ο δήμαρχος της πόλης μου. Ναι την έχασα γιατί παλεύαμε με τον καρκίνο και έτρεχα απ τη δουλειά στα νοσοκομεία και πλήρωνα γυναίκες να μου κρατάνε το παιδί. Τον έγραψα σε ιδιωτικό. Αναγκαστικά. Πόσο να κρατάνε δύο βαριά άρρωστοι άνθρωποι ένα 3 χρονο μωρό; Με αυτά και με αυτά καταλήξαμε εμείς που προπληρώναμε τις υποχρεώσεις μας να χρωστάμε σε ότι έχει δεύτερο συνθετικό το Bank. Μας παρακαλάγανε να πάρουμε κι άλλοι κάρτα κι άλλο δάνειο. Μας τα στέλνανε στο σπίτι χωρίς να τα ζητήσουμε και μας στέλναν και δώρα μαζί. Είχαμε εισοδήματα αλλά πώς να βγεις; Δεν είναι υπερβολές ούτε κλαίγομαι ούτε θέλω να με λυπούνται. Όταν κάθε χημειοθεραπεία μας στοίχιζε €1000 πόσα πρέπει να βγάζεις για να ανταποκριθείς. Δεν είναι η διασκέδαση ή τα ακριβά ρούχα χωρίς τα οποία ζεις ανετότατα. Είναι η ζωή που βλέπεις ότι τη χάνεις και την κυνηγάς. Όταν τελικά παρόλο τον αγώνα μάθαμε ότι έχει λίγο χρόνο η μαμά μας -έφυγε πριν λίγο καιρό-σταματήσαμε να πληρώνουμε. Ένω 20 χρόνια ήμασταν οι καλύτεροι πελάτες με την πρώτη καθυστέρηση άρχισε το κυνήγι. Εκείνη πέθαινε κι εμένα με έπαιρναν τηλέφωνο γιατί δεν πλήρωσα τη δόση. Εξηγούσα τί μου συμβαίνει και η απάντηση ήταν "ναι αλλά πότε θα πληρώσετε;" Είμαι απελπισμένη. Και να φανταστήτε ότι -ακόμα τουλάχιστον- έχω τη δουλειά μου. Δε με χτύπησε η ανεργεία. Παίρνω ένα σχετικά καλό μισθό, όχι €700, λίγα παραπάνω, αλλά δεν φτάνουν. Είμαι 31 ετών αλλά έχω χάσει κάθε ελπίδα. Δεν έχω όνειρα. Τί να ονειρευτώ; Δουλεύω και πληρώνω συνέχεια και πάλι χρωστάω. Παίρνω το μισθό μου και τον μοιράζω την ίδια μέρα. Δεν τα χαλάσαμε τα χρήματα. Έπρεπε να δανειζόμαστε γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Και πάλι το ίδιο θα έκανα. Όλοι οι "άνθρωποι" το ίδιο θα έκαναν. Κάνω υπερωρίες χωρίς να τις πληρώνομαι και δε μιλάω γιατί φοβάμαι μη χάσω τη δουλειά μου. Στερούμαι τις ώρες αυτές απ τους δικούς μου χωρίς κανένα αντάλλαγμα αλλά έτσι πρέπει να κάνω. Φροντίστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες άμεσα. Δεν αντέχουμε πια. Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, βοηθήστε μας. Όταν προκυρήχθηκαν εκλογές νιώσαμε όλοι μια ανακούφιση, πέρα από κομματικές προτιμήσεις. Πιστέυουμε σε σας, μας δώσατε ελπίδα. Βοηθήστε μας να ξανακάνουμε όνειρα. Δε μας νοιάζει τί θα γίνει αύριο. Ζούμε μόνο για να επιβιώσουμε και σήμερα. Συγνώμη που σας κούρασα. Σας ευχαριστώ.