• Πάγια πλέον πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και όλων των προηγμένων κρατών διεθνώς, είναι η αξιοποίηση των μεγάλων αναπτυξιακών προγραμμάτων και ως εργαλείων για την προώθηση μέτρων με στόχο τη δημιουργία ισχυρών αειφόρων κοινωνιών, με σεβασμό όμως στα δικαιώματα και τις ιδιαίτερες ανάγκες όλων των γενεών, καθώς και όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, δίχως διακρίσεις και αποκλεισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αξιοποίηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση των χρηματοδοτήσεων των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων της προγραμματικής περιόδου 2014 – 2020 για τη βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, μέσω των απαιτήσεων του άρθρου 7 «Προώθηση της Ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών και μη διάκριση» και των Γενικών εκ των προτέρων Αιρεσιμοτήτων 1 «Καταπολέμηση των διακρίσεων» και 3 «Αναπηρία» του Γενικού Κανονισμού των Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης(Ε.Ε.). Επιπρόσθετα, η αύξηση του ρυθμού γήρανσης του πληθυσμού επιβάλλει διεθνώς την ανάπτυξη και αξιοποίηση όλων των δυνάμεων της κοινωνίας, ακόμη και αυτών που παραδοσιακά, λόγω λανθασμένων εκτιμήσεων και κατεστημένων αντιλήψεων, αντιμετωπίζονταν με σκεπτικισμό ως προς την αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητά τους, μεταξύ των οποίων είναι και τα άτομα με αναπηρία. Υπό την προαναφερθείσα οπτική, η Ε.Σ.Α.μεΑ. θεωρεί ότι το νέο «Θεσμικό πλαίσιο για τη δημιουργία καθεστώτων Ενισχύσεων Ιδιωτικών Επενδύσεων για την περιφερειακή και οικονομική ανάπτυξη της χώρας» από κοινού με το ΕΣΠΑ 2014 - 2020 οφείλουν να σηματοδοτήσουν μια νέα εποχή για τη μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα των ατόμων με αναπηρία μέσω της άρσης όλων εκείνων των εμποδίων που μέχρι σήμερα τα απέκλειαν από μια σειρά κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων και παράλληλα της εφαρμογής πολιτικών, μέτρων και προγραμμάτων που καταπολεμούν τη διάκριση και προωθούν την κοινωνική ένταξή τους, όπως άλλωστε επιτάσσει: i) το Σύνταγμα της Χώρας. Σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 21 «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας», ii) η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, την οποία η χώρα μας επικύρωσε με τον ν.4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α΄/11.04.2012), iii) το άρθρο 10 «Εύλογες προσαρμογές για τα άτομα με αναπηρία» του ν.3304/2005, στο οποίο αναφέρεται το εξής: «Για την τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης έναντι ατόμων με αναπηρία, ο εργοδότης υποχρεώνεται στη λήψη όλων των ενδεδειγμένων κατά περίπτωση μέτρων, προκειμένου τα άτομα αυτά να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε θέση εργασίας, να ασκούν αυτήν και να εξελίσσονται, καθώς και δυνατότητα συμμετοχής στην επαγγελματική κατάρτιση». Λαμβάνοντας υπόψη: -τις προαναφερθείσες απαιτήσεις, - το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή και διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι η οριζόντια διάχυση της διάστασης της αναπηρίας σε δράσεις, πολιτικές και προγράμματα που αφορούν στο γενικό πληθυσμό είναι ο παράγων που επιφέρει την ουσιαστική διαφορά προς όφελος των ατόμων με αναπηρία, η Ε.Σ.Α.μεΑ. αιτείται τη θεσμοθέτηση της αρχής της μη διάκρισης και της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία ως κριτηρίου επιλεξιμότητας, όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει και στα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ 2014 - 2020. Μόνο με αυτόν τον τρόπο δύνανται οι επιχορηγήσεις και οι επιδοτήσεις να συνδεθούν μονοσήμαντα με τη διασφάλιση της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία στις υποδομές και τις υπηρεσίες είτε ως καταναλωτών είτε ως εργαζομένων. Επιπρόσθετα, με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να εφαρμοστούν και οι αρχές του «Σχεδιασμού για Όλους» και ως εκ τούτου να καλυφθούν οι διαφορετικές ανάγκες για προσβασιμότητα του συνόλου των κατηγοριών των ατόμων με αναπηρία. Πιο συγκεκριμένα η Ε.Σ.Α.μεΑ. προτείνει τις παρακάτω συμπληρώσεις/τροποποιήσεις. Συγκεκριμένα: 1.το «Άρθρο 01 – Σκοπός» να συμπληρωθεί ως ακολούθως: «Σκοπός του παρόντος νόμου είναι η προώθηση της ισόρροπης και δίχως διακρίσεις και αποκλεισμούς ανάπτυξης με σεβασμό στους περιβαλλοντικούς πόρους, η τεχνολογική αναβάθμιση, η διαμόρφωση μιας νέας εξωστρεφούς εθνικής ταυτότητας (branding), η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας σε τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας και έντασης γνώσης, η μετακίνηση στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας για την παραγωγή πιο σύνθετων και προσβάσιμων σε όλους προϊόντων, η προσφορά καλύτερων και προσβάσιμων σε όλους υπηρεσιών και εν τέλει η εξασφάλιση καλύτερης θέσης της χώρας στο Διεθνή Καταμερισμό Εργασίας […]».