Αρχική Θεσμικό πλαίσιο για τη δημιουργία καθεστώτων Ενισχύσεων Ιδιωτικών Επενδύσεων για την περιφερειακή και οικονομική ανάπτυξη της χώραςΆρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Νίκος Βουτενιώτης | 19 Μαΐου 2016, 20:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Βουτενιώτης' | 19 Μαΐου 2016, 20:04

    1. Προτείνω την απάλειψη των εξαιρέσεων του άρθρου 07 §46 χονδρικό εμπόριο και §47 λιανικό εμπόριο τουλάχιστον όταν αφορούν τον τουριστικό τομέα. Για φανταστείτε να γίνει επίσκεψη κάποιων ξένων σε μία έκθεση προϊόντων αγροτουρισμού και να μην μπορείς να κλείσεις την πώληση μιας μικρής ή μιας τεράστιας παρτίδας λαδιού ή κρασιού, επειδή η προωθητική σου εντύπωση είναι φτωχή (λόγω μή επιδότησης). 2. Προτείνω να απαλειφθούν από τις εξαιρέσεις του άρθρου 07 οι §90: Δημιουργικές δραστηριότητες, τέχνες και διασκέδαση και §91: Δραστηριότητες βιβλιοθηκών, αρχειοφυλακείων, μουσείων και λοιπές πολιτιστικές δραστηριότητες: Από το … “Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ” οδηγηθήκαμε τα τελευταία 30χρόνια, στην βαθμιαία υποβάθμιση έως και απαξίωση του πολιτισμού, ως πνευματική τέρψη, ως κοινωνική σκέψη αλλά και ως εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης. Δεν είναι τυχαίο το ότι συχνά οι διεθνείς αναλυτές αναφέρουν ως αιτία της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα την κρίση αξιών. Και ενώ από όλους εκφράζεται η πεποίθηση ότι είναι επιβεβλημένη η ενίσχυση του πολιτισμού, στον αναπτυξιακό νόμο εξαιρείται. Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι καμία σχέση δεν έχει η διασκέδαση με τις τέχνες (§90) και τον πολιτισμό (§91). Η διασκέδαση, ετοιμολογικά: από τα «δια» και «σκεδάζω» σημαίνοντας «δια-σκορπίζω» (από το αρχαίο διασκεδάννυμι, το οποίο σημαίνει και διαλύω, εξανεμίζω ή, εναλλακτικά, από το «σχίζω»). Γι αυτό το λόγο πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, εξαιρείται η διασκέδαση από τις επιδοτήσεις. Κάθε είδους μπουζουκομάγαζα (σκυλάδικα) δηλαδή που άρχισαν να ανοίγουν από τη δεκαετία του 80 με κρατικές επιδοτήσεις, διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό πρέπει όχι μόνον να μην επιδοτούνται αλλά και να υποβάλλονται σε ειδικό φόρο πολυτελείας (ή όπως λέγεται χιουμοριστικά, να τους συλλαμβάνει αισθητική αστυνομία!). Από την άλλη οι τέχνες και ο πολιτισμός συντελούν στην ψυχαγωγία (αγωγή της ψυχής), το μηχανοδηγό δηλαδή για την πνευματικότητα, τη χαρά αλλά και το «επιχειρείν». Συλλήβδην, μοιάζουν να λοιδωρούν τον πολιτισμό. Εκτός όμως από την καθ’ εαυτή ωφέλεια που μας προσφέρει γεναιόδωρα ο πολιτισμός και οι τέχνες θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω παρακάτω την τεράστια επίδρασή τους στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, χρησιμοποιώντας το πρώτο άρθρο που αφορά το “σκοπό” του αναπτυξιακού νόμου. Δεν νοείται ισόρροπη ανάπτυξη με τον πολιτισμό να εξαιρείται. Πολύ περισσότερο δεν νοείται διαμόρφωση νέας εξωστρεφούς εθνικής ταυτότητας (branding) χωρίς τη συμβολή του αρχαίου και του νέου ελληνικού πολιτισμού που τον τροφοδοτεί. Σύμφωνα με έρευνα του ΣΕΤΕ, ο πρώτος λόγος επισκεψιμότητας των τουριστών στη χώρα μας είναι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Η τεράστια αύξηση δε της επισκεψιμότητας στην Αθήνα (55% για 6,5 ημέρες και από το υπόλοιπο που έχει άλλο προορισμό στην Ελλάδα το 40% έρχεται στην Αθήνα 2,5 ημέρες για τα μνημεία της) οφείλεται κυρίως στο μουσείο της Ακρόπολης. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως τα αρχαία μνημεία και το αρχαίο ελληνικό θέατρο προσδίδουν μικρότερο κύρος στην εθνική ταυτότητα (branding) και στο διεθνή ανταγωνισμό της χώρας από ένα spa που επιδοτείται ; Αν ο πολιτισμός μείνει αβοήθητος θα μαραζώσει μαζί με τους φορείς του και η επίδραση του κύρους της χώρας θα εκπέσει. Ο τουρισμός επιδοτούμενος επεκτατικά θα αρχίσει να φθίνει (βλέπε την πτώση του τουρισμού στην Ισπανία από την μπετοποίηση των παραλιών). Η πυροδότηση (trigging) όμως του τουριστικού τομέα (το 25% του ΑΕΠ) με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του πολιτισμού θα συντελέσει στην (ια) μείωση – βελτίωση του οικολογικού αποτυπώματος και θα ενισχύσει το διεθνές κύρος της χώρας. Δεν ξέρω ποιος άλλος τομέας εκτός από αυτόν των τεχνών και μάλιστα μέσα από (στ) την έξυπνη εξειδίκευση του συνδειασμού τουρισμού – πολιτισμού μπορεί να ικανοποιήσει περισσότερο το (α) του σκοπού του αναπτυξιακού νόμου που αφορά την εξωστρέφεια και την καινοτομικότητα. Για δε το (β) «δημιουργία θέσεων εργασίας», ας πάρουμε για παράδειγμα τους ηθοποιούς, έναν κλάδο πνευματικών ανθρώπων (το 80% των ηθοποιών έχουν δεύτερο πτυχείο) που (γ) επιδιώκει να φύγει στο εξωτερικό γιατί η ανεργία του κλάδου τους φθάνει το 95% !!! Μαζί με τους συναφείς κλάδους καλλιτεχνών που μαστίζονται από την κρίση (σκηνοθέτες, σκηνογράφοι μουσικοί, χορογράφοι, φωτιστές, ηλεκτρολόγοι ...) σε μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας εργάζονται περίπου 40 άνθρωποι. Ποιός τουρίστας δεν θα ήθελε να δεί μία αρχαία τραγωδία στην Αθήνα όταν γνωρίζουμε ότι στην Αγγλία είναι sold out 50 παραστάσεις Sakespeare δύο μήνες πριν από τους ξένους τουρίστες. Στην Ιταλία επίσης γύρω από την ελάσσωνος αξίας (σε σχέση με το αρχαίο ελληνικό δράμα) «commedia dell arte” στείνονται πλήθος φεστιβάλ και παραστάσεις για τουρίστες. Ακόμη στην Ιαπωνία με το «Νο» καθώς και στην Κίνα με το παραδοσιακό τους θέατρο, αν σκύψουμε τα μάτια μας θα δούμε να τα επισκέπτονται όλοι οι ξένοι γιατί οι κρατικοί φορείς τα έχουν επιδοτήσει αλλά και διαφημίσει ως τουριστικούς προορισμούς. Οι απαιτήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού αλλά και η αξιοποίηση του τουρισμού που βρίσκεται σε ακμή ε) θα βελτιώσει το επίπεδο του τεχνολογικού εξοπλισμού και των studio και (ζ) θα έλξει ξένες κινηματογραφικές παραγωγές να κάνουν τα γυρίσματα στην Ελλάδα. Ας φανταστούμε την υπερπαραγωγή «Μέγας Αλέξανδρος» η οποία γυρίστηκε στην Τουρκία. Λέγεται… ότι ο τότε υπουργός πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος είχε «στήσει» τον Ολιβερ Στόουν τρία τέταρτα - όταν έψαχνε να γυρίσει τον «Μέγα Αλέξανδρο» - έξω από το γραφείο, τη στιγμή που μόνο το 2011 γυρίστηκαν στην Τουρκία 18 αμερικανικές ταινίες). Φανταστείτε πόσο έχει αυξηθεί ο τουρισμός στην Κροατία από το Game of Thrones. Φανταστείτε όμως και (δ) την υψηλή προστιθέμενη αξία με όλες αυτές τις συνέργειες. Ο πολιτισμός είναι συνυφασμένος επίσης με (θ) τη στοχευμένη επιχειρηματικότητα των ΜΜΕ τις οποίες ο αναπτυξιακός νόμος έχει πρόθεση να ενισχύσει αναπτύσσοντας την ανταγωνιστικότητά τους. Όπως επίσης είναι συνυφασμένος με τις συνεταιριστικές πρωτοβουλίες και εν γένει με την κοινωνική οικονομία που σκοπός του αναπτυξιακού νόμου είναι να ενισχυθούν. Νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος τομέας περισσότερο εναρμονισμένος με το (1ο άρθρο) σκοπό του αναπτυξιακού νόμου. Έστω όμως και τελευταίο να τον κρίνετε, μην τον εξαιρέσετε γιατί είναι εκατομμύρια άνθρωποι που θα ωφεληθούν οικονομικά στη χώρα μας με την ενίσχυσή του αλλά και γιατί δεν μας έμεινε τίποτε άλλο που λέει και ο Νίκος Γκάτσος στο ποίημά του «Η Αμοργός» παρά : «... λίγο κρασί για τη θύμιση, λίγο νερό για τη σκόνη».