• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέκος Παπαδόπουλος' | 30 Οκτωβρίου 2009, 15:42

    Ορθώς τίθεται ένα όριο στο πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η προστατευόμενη κύρια κατοικία, και ορθώς τίθεται σε τετραγωνικά και όχι σε αξία. Θα πρέπει όμως να υπάρξει πρόβλεψη και για την περίπτωση που η κύρια κατοικία ξεπερνά τα όρια (και δεν υπάρχει άλλη ιδιοκτησία που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία). Το πνεύμα του νόμου είναι να μην βρεθεί ο οφειλέτης χωρίς στέγη. Αν τύχει και το σπίτι του είναι μεγαλύτερο από το όριο, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μπορεί να το "ανταλλάξει" με ένα μικρότερο, πουλώντας το υφιστάμενο και αγοράζοντας το μικρότερο, με την χρηματική διαφορά να διοχετεύεται για την αποπληρωμή των οφειλών του. Αν αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολο να εποπτευθεί από τις δικαστικές αρχές, θα μπορούσε να δίνεται η ευκαιρία στον οφειλέτη να αγοράσει σπίτι σε εργατικές κατοικίες. Επίσης αν ο οφειλέτης έχει δύο κατοικίες, και η μία είναι μικρότερη του ορίου αλλά η άλλη είναι μεγαλύτερη, ακόμη και αν στην πραγματικότητα κύρια κατοικία του είναι αυτή που ξεπερνά το όριο, να μπορεί να δηλώσει ότι θα μετακομίσει στην μικρότερη του ορίου και να ζητήσει την προστασία για αυτήν.