• Σχόλιο του χρήστη 'Σωματειο Χειροτεχνων-Καλλιτεχνων Αθηνα Εργανη' | 13 Φεβρουαρίου 2017, 14:17

    ΥΠΟΜΝΗΜΑ Του Σωματείου με την επωνυμία « ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΩΝ -ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ» και διακριτικό τίτλο « ΑΘΗΝΑ ΕΡΓΑΝΗ», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Εφεστίων αρ. 1, και δραστηριοποιούνται στην επικράτεια και κυρίως στο Θησείο ( πεζόδρομος Αποστόλου Παύλου), τηλ. 6977817998, 6972975759. Για το προτεινόμενο προς την Ελληνική Βουλή από Δεκεμβρίου 2016, σχέδιο νόμου με τον τίτλο « ΠΡΟΤΑΣΗ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΕΜΠΟΡΙΟ από το Υπουργείο Οικονομίας Ανάπτυξης και Τουρισμού. -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- Κύριοι Βουλευτές, το Σωματείο μας έχει μέλη αποκλειστικά χειροτέχνες-καλλιτέχνες, σύμφωνα με το εγκριθέν με αρ. μητρώου 30449/2014 καταστατικό του Σωματείο μας, του βιβλίου των Σωματείων του Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίοι δραστηριοποιούμαστε κυρίως στο Θησείο επί της οδού Αποστόλου Παύλου. O διακριτικός τίτλος μας ΑΘΗΝΑ ΕΡΓΑΝΗ επιλέχθηκε κατά την σύσταση του Σωματείου μας, λόγω της προστασίας που θεωρείτο ότι απολάμβαναν από την Θεά Αθηνά, κατά την κλασσική αρχαιότητα οι χειροτέχνες στην ίδια περιοχή. Τα έργα των χειροτεχνών αποτυπώνουν το πολιτιστικό στίγμα τους στην εποχή μας, και δέχονται πολυποίκιλες καλλιτεχνικές επιδράσεις. Η πολιτεία πρέπει να ενσκύψει με διάθεση προστασίας στην art povera που διατίθεται όχι σε γκαλερί αλλά σε παζάρια, και ουσιαστικά την υπηρετούμε. Γι΄αυτό η παράλειψη μας από το υπό στοιχείο (δ) της εισαγωγής του νόμου που αναρτήθηκε αρχικά και στην συνέχεια στην διαβούλευση του νόμου δεν υπάρχει εννοούμε « της βιωσιμότητας» του δικού μας κλάδου σε συνάρτηση με τις υποπεριπτώσεις που μας αφορούν, αναιρεί πλήρως την ίδια την βιωσιμότητά μας. 2 Με την ισχύ παλαιότερων νόμων είχαμε λάβει υπαίθρια άδεια πωλήσεως των προϊόντων μας από τον ΕΟΜΕΧ και μετά την κατάργησή του, από τις περιφέρειες τις αντίστοιχες με την κατοικία μας, για όλη την επικράτεια. Τα προϊόντα μας ιδιοπαράγουμε αποκλειστικά και είναι καλλιτεχνήματα-χειροτεχνήματα. Ολοι είμαστε άνεργοι πολίτες, οι οποίοι διαθέτουμε τα προϊόντα που κατασκευάζουμε οι ίδιοι στις οικίες μας και απαιτείται πολύωρη και κοπιαστική εργασία με συνδυασμό δεξιοτήτων και καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Στη συνέχεια, η διάθεση τους με υπαίθριους ασκεπείς μικρούς πάγκους ( σύμφωνα με κανονισμό του Σωματείου μας οι πάγκοι μας δεν υπερβαίνουν το μήκος των 1,20 μ.) μας υποχρεώνει σε πολύωρη έκθεση στις καιρικές συνθήκες σε κινδύνους για την ασφάλεια μας, -ειδικά για τις γυναίκες από εμάς- και επί πλέον εργαζόμαστε υπό σκληρές συνθήκες εργασίας, σε ασκεπείς πάγκους, εκτεθειμένοι στις κλιματολογικές συνθήκες υπό βροχή, ψύχος ή καύσωνα. Η πολύωρη κατασκευή τους και η μοναδικότητα των έργων μας, όπως είναι ευνόητο συνδέεται με περιορισμένο αριθμό έργων και το ετήσιο κέρδος που αποκομίζουμε δεν επαρκεί καν για τις διατροφικές μας ανάγκες , αλλά και η ανάγκη μας για δημιουργία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια μας επιβάλει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Επί των προτεινόμενων άρθρων αναλυτικά: Τα άρθρα που μας αφορούν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και πρέπει να τροποποιηθούν προ της ψήφισης του νομοσχεδίου είναι τα κατωτέρω: Στο άρθρο 1, παρ. 11 που αφορά τις «κυριακάτικες αγορές». Οι κυριακάτικες αγορές είναι ανοιχτές σε όλα τα είδη, και οι όποιοι περιορισμοί ως προς τα πωλούμενα είδη εφαρμόζονται μόνο σε περιπτώσεις εξειδικευμένων αγορών, πχ Portobello road στο Λονδίνο που είναι αγορά παλαιοπωλών. Σε όλες τις χώρες του κόσμου όλων των ηπείρων δεν νοούνται τέτοιου είδους ορισμοί που λειτουργούν απαγορευτικά για την πλειοψηφία των εργαζόμενων στο υπαίθριο εμπόριο παρά μόνο για λόγους ταξινόμησης και 3 διαχωρισμού μεταξύ υπαίθριων καθημερινών, και αν χρειάζεται, και κυριακάτικων αγορών. Προτείνουμε : «Κυριακάτικες αγορές»: Στις κυριακάτικες αγορές δραστηριοποιούνται όλων των ειδών οι υπαίθριοι έμποροι (παραγωγοί, μεταποιητές και επαγγελματίες). Επίσης παλαιοπώλες, συλλέκτες, ρακοσυλλέκτες και συναφείς επιτηδευματίες. Στο άρθρο 3 παρ. 3, που υποχρεώνει και εμάς να καταγράφουμε τις διακινούμενες ποσότητες. Ζητάμε την εξαίρεσή μας από το άρθρο αυτό και να αντικατασταθεί με επίδειξη τιμολογίων αγοράς πρώτων υλών. Πολλοί από εμάς στην πολύωρη παραμονή μας όταν δεν υπάρχει εμπορική κίνηση, και όταν δεν απαιτούνται μεγάλα εργαλεία όπως γαζωτικές μηχανές, ολοκληρώνουμε την κατασκευή τους, συνήθως στα τελευταία στάδια. Ώστε, η καταγραφή πρώτων υλών π.χ. σε διακινούμενες ποσότητες μπορεί να αλλάξει κάθε στιγμή. Λιγότερη πρώτη ύλη, περισσότερα χειροτεχνήματα και επομένως δεν είναι εφικτό να έχουμε κάθε στιγμή σωστούς καταλόγους. Δηλαδή έχουμε αποδείξεις αγοράς πρώτων υλών, οι οποίες μετατρέπονται σε ένα περαιτέρω στάδιο της επεξεργασίας των προϊόντων μας. Αν μας αφαιρεθεί αυτή η δυνατότητα, της κατασκευής δίπλα στους πάγκους μας κάποιου στάδιου των προϊόντων μας ( συνήθως τελικού) θα μειωθεί έτι περαιτέρω η παραγωγή των παραγόμενων χειροποίητων προϊόντων όπως αναλύσαμε παραπάνω. Ώστε πρέπει να εξαιρεθούν οι χειροτέχνες- μικροκατασκευαστές γιατί κατά την διάρκεια του χρόνου που εργάζονται έξω μπορούν και έχουν μαζί τους εργαλεία και υλικά για να συναρμολογούν κατά τον χρόνο παραμονής τους πχ. κοσμήματα και η συμπλήρωση τέτοιων καταλόγων για εμάς δεν είναι εφικτή, ανά πάσα στιγμή ώστε να γίνει ακριβής έλεγχος. Εξάλλου, ο προτεινόμενος νόμος εξαιρεί και τους μικροπωλητές από αυτήν την υποχρέωση. 4 Αρθρο 5. Στο άρθρ. 5 παρ. γ απαιτείται η άδεια να αναγράφει και τον ασφαλιστικό φορέα μας. Αν ληφθεί υπόψη η οικονομική μας στενότητα, με τον προτεινόμενο νόμο δυστυχώς αποτρέπεται η βιωσιμότητα μας και για τον λόγο αυτό πρέπει να εξαιρεθούμε από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών και επομένως την υποχρέωση καταγραφής του ασφαλιστικού φορέα στην εκδοθείσα άδεια. Να αναγραφεί στο άρθρο αυτό σαφώς η εξαίρεση μας. Άρθρα 6 και 8. Αρμόδια αρχή ο δήμος μόνιμης κατοικίας. Σύμφωνα με το άρθρο 6 και 8 της παρούσας πρότασης νόμου, αρμόδια αρχή έκδοσης αδειών παραγωγού είναι ο δήμος της μόνιμης κατοικίας του παραγωγού και η δραστηριότητά του περιορίζεται στα γεωγραφικά όρια του δήμου που έχει εκδώσει την άδεια. Η άνιση πληθυσμιακή έκταση των δήμων και η διαφορά εμπορικής κίνησης, δημιουργεί κατά τεκμήριο επιπτώσεις οικονομικής ανισότητας ανάμεσα στους οικοτέχνες-παραγωγούς κ.ο.κ. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να ισχύει η άδεια παραγωγού για όλη την επικράτεια, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, να εκδίδεται από την περιφέρεια και ο χειροτέχνης να έχει την δυνατότητα να αιτείται άμεσα (ο ίδιος) θέση στον κάθε δήμο που επιθυμεί να εργαστεί, με αντίτιμο το δημοτικό τέλος, όπως συμβαίνει σε όλες τις αντίστοιχες δημοτικές αγορές της Ευρώπης.  Αρθρ. 9.3. Πολλοί από εμάς κατέχουμε ήδη βεβαίωση του ΕΟΜΕΧ ως αρμοδίου με προηγούμενο νόμο φορέα, και έχει ελεγχθεί από αρμόδια επιτροπή του, όλη η διαδικασία ιδιοπαραγωγής του πρωτότυπου προϊόντος μας και εξέδωσαν ειδική πιστοποίηση χειροτέχνου, για τα συγκεκριμένα χειροτεχνήματα έναντι χρηματικού παραβόλου. Για την αποφυγή περαιτέρω γραφειοκρατικής διαδικασίας προτείνουμε να εξαιρεθούμε, όσοι 5 κατέχουμε ήδη άδειες της υποχρέωσης αυτής. Να προστεθεί δηλαδή στο άρθρο 9, παρ. 3 α η πρόταση «πλην όσων κατέχουν ήδη πιστοποίηση του ΕΟΜΕΧ.» Αρθρο 38.  1 και 2 Υπαίθριες και Κυριακάτικες αγορές. Δεν προβλέπεται σε αυτές η συμμετοχή χειροτεχνών.   Η παράδοση υπαίθριων αγορών ( παζάρια) σε όλον τον κόσμο από την αρχαία εποχή και κυρίως το Μεσαίωνα με την άμεση επαφή του μικρέμπορου με τον πελάτη, έχει ρυθμιστεί σε κάποιες χώρες κυρίως ευρωπαϊκές εδώ και δεκαετίες, ακόμη και εκατονταετίες. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ανταγωνισμός του χειροτέχνη- παραγωγού με το στεγασμένο εμπόριο. Η ποσότητα και η ποικιλία εμπορεύματος και τιμών ενός στεγασμένου καταστήματος είναι ασύμβατη με τα δικά μας προϊόντα. Και κυρίως για εμάς τους ίδιους, η απασχόλησή μας είναι διέξοδος στο πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει την χώρα μας. Η συντριπτική πλειοψηφία μας είναι πρώην άνεργοι πολίτες. Ο εξοβελισμός μας από την υπαίθρια αγορά θα μας οδηγήσει σε απελπιστική κατάσταση, διότι δεν θα μπορούμε να ανταποκριθούμε ούτε στις στοιχειώσεις ανάγκες μας. Προτείνουμε την δυνατότητα ίδρυσης υπαίθριων αγορών όχι μια ανά δήμο, αλλά μια ανά 50.000 κατοίκους ανεξαρτήτως δημοτικών ορίων, μετά από ερώτημα των ενδιαφερομένων Δήμων στην περιφέρεια , λόγω της πληθυσμιακής ανομοιομορφίας των Δήμων . Αρθρ. 39 παρ. 4. Η απόσταση 100 μέτρων μεταξύ μας, που καθιερώνεται από την παράγραφο αυτή, είναι επικίνδυνη για την ασφάλεια μας, κυρίως για τις γυναίκες, αλλά αποκλείει και την συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ μας σε κατά τεκμήριο δυσχερείς συνθήκες επιβίωσής μας επί ώρες στον «δρόμο». 6 Αρθρ. 39 παρ. 8 Η απεμπόλησή μας με την ρύθμιση αυτή από τις διάφορες πολιτιστικές και ψυχαγωγικές διοργανώσεις κυρίως φεστιβάλ και συναυλίες με παραχώρηση από τους οικείους Δήμους άδειας σε καντίνες για διάθεση τροφίμων και ποτών, είναι αντισυνταγματική καθιερώνει διακρίσεις σε βάρος μας αλλά είναι το είδος των προϊόντων μας είναι τέτοιο που διατίθεται κυρίως στην νεολαία που παρακολουθεί ψυχαγωγικές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επομένως, πρέπει να περιλαμβάνει ρητά και τους χειροτέχνες- καλλιτέχνες η εξαίρεση της παρ. 8 του άρθρου 39. Αρθρ. 41 . Σύστημα Μοριοδότησης Πρέπει να διευκρινισθεί από το υπουργείο αν μας αφορά η συγκεκριμένη μοριοδότηση, ειδικά στην πρόβλεψη : « Δυο μόρια ανά πωλούμενο προϊόν». Και το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Διαθέτουμε π.χ. 20 ζευγάρια σκουλαρίκια τα οποία είναι ανά τρία από αυτά όμοια ή σχεδόν όμοια, πως θα γίνεται η μοριοδότηση; . Διαθέτουμε 10 με διαφορετικό θέμα ζωγραφικούς πίνακες , αποτέλεσμα πολυήμερης εργασίας. Θα είναι ένα προϊόν; Κάποιους επομένως θα αδικεί και κάποιους θα βοηθά. Αρθρ. 50. Φορείς ελέγχου. Συμφωνούμε για τον έλεγχο που πρέπει να γίνεται αλλά εμείς αντιμετωπίζουμε ανταγωνισμό από εμπόρους που διαθέτουν εισαγόμενα εμπορεύματα (κυρίως κινέζικα) και όχι χειροποίητα προϊόντα. Ο έλεγχος πρέπει να εστιαστεί στο ζήτημα αν πρόκειται για ιδιοπαραγωγή χειροτεχνημάτων η απλή μεταπώληση και κάποιοι διαθέτουν άδεια χειροτέχνη-παραγωγού. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται από αρμοδίους που μπορούν να ελέγξουν ότι πρόκειται για ιδιοπαραγωγή χειροτεχνήματος και οπωσδήποτε απαιτεί ειδικές γνώσεις. 7 Επομένως πρέπει να γίνεται από ειδική επιτροπή ή του Υπουργείου Πολιτισμού ή του Εικαστικού Επιμελητηρίου. Η ανάθεσή του ελέγχου σε δημοτικούς αστυνομικούς οι οποίοι αγνοούν το αντικείμενο, δεν επαρκεί. Μπορεί να ελέγχουν την ύπαρξη άδειας ή τους μήκους των πάγκων για τους οποίους δίδεται η άδεια, αλλά το ζήτημα αν είναι πράγματι χειροτεχνήματα αυτά που εκθέτονται δεν μπορεί να το λύσουν. Αρθρ. 56. Κανόνες επιεικείας. Η καταγγελία τους ενός από τον άλλο προκειμένου να απαλλαγεί από πρόστιμα είναι απαράδεκτος όρος, ατελέσφορος, και δεν συνάδει με την κουλτούρα των Ελλήνων. Εν κατακλείδι είναι ευχής έργο να προστατευθεί το υπαίθριο εμπόριο από επιτήδειους, κυρίως αυτούς που το λυμαίνονται εκμεταλλευόμενοι άλλους, αλλά η πολιτεία πρέπει να όσον αφορά εμάς τους πραγματικούς χειροτέχνες- παραγωγούς να τείνει χείρα προστασίας και όχι να μας εξαφανίσει, με ρυθμίσεις άδικες και εξουθενωτικές.